Што сакаш да направам, велам, и тоа малку ќе се успокои, ќе се уталожи од гласот мој.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се смири малку пукањето, кога се уталожи, што ќе видиме: озгора нѐ напокриле лисја и гранчиња што ги кинеле куршумите. Од крај в крај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А кога малку се уталоживме од стравот, гледаме тоа сонцето слегло над шумата и гори, грее на широко.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мораш да чекаш да заспијат луѓето, да почнат да грчат, да се уталожат, па дури тогаш обично не заспиваат лесно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)