се (зам.) - тутка (гл.)

Постојано додавајќи вода и плева, оваа, плевава, ги стегнува и има дава цврстина на лепешките, постојано газејќи ги и со мотики претурувајќи ги од едно на друго место, од купот лепешки правеа еднородна маса, која, после, лесно можеше да се тутка и да се лепи под стреите, спроти сонце.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој, иако му се паѓаше некаква улога на предводник и закрилник, не чекаше долго да му ја предаде иницијативата на Ордета, и да се пушти да биде воден од своето крштениче, на кое и без тоа му домачне да го гледа како се тутка и како одвај прозборува по некој збор, со загубен глас, на оние две-три места каде што прашаа за стан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
До станицата под багремје се туткаа две-три жени со кошници полни кајсии за продавање.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа се туткаше како некое сиротно маче во близината на наежен пес што широко се рашетува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но неговото постојано присуство и верност, исто така можеа да ја закрепнат надежта дека за ден-два сѐ ќе се измени, да не беше чемерот на душата кој се туткаше од солзите како натопено алиште.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Калија се туткаше околу огништето и распрета неколку гламњи, за да ја притопли вечерата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Почна да се тутка, не знаејќи како да почне.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се туткаа потоа со човекот што го тераше во долга просторија, без достатна виделина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се туткам и се држам за Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се туткаме во шинелата од Пападимитриу, се завиткуваме со Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се туткам на креветот, како дете повојниче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слушам, Чако подлавнува. Отпрвин секиденски, а после погласно и пострвно. Јас се туткам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така ќе си редам во себеси и ќе се туткам на скалите, пред врата. Сама со ноќта, со ѕвездите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)