А дали се трпеа зулумите од овој алабак табури?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ретко ќе се најде перо и рака да ги опишат, но отприлика изгледаа вака: — Аман ага, аман пашум, аман султанум! — пиштеше и се виткаше од ударите дедот Стојко Кусибоја налегнат во сред двор во тињата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Зулуми од спаиите и од беговите насекаде. Веќе не се трпи.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Зашто, не се трпело веќе, Никола отишол дотаму што побарал и успеал да биде насликан дури и во црквата меѓу светците.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Лагата, велат не се трпи со вистината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Трпи, синко, оти дошло да се трпи. Толку.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ама не се трпи, не се трае. Ќе се оди. Што сака нека биде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама, дали се трпи моево, дали се искрепува?...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Многу се трпеше за јадење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)