се (зам.) - трга (гл.)

Како можев да се потпрам на неа. Таа беше потпрена на мене, а јас несакајќи и незнаејќи се тргнав...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пурим алегре!14– додека на лицето му се појави еден чуден израз, мешавина на трогнатост и пријатна возбуда. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Со Ваша дозвола, би сакал да ја поканам Вашата почитувана ќерка на пуримската забава во „Јеврејска касина”. - Да, да - рече збунетата жена и брзо се трга за да ја пропушти ќерка си.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
— Целото село ќе се израдува ако можиме тој пес да го одманиме одовде. Не се трга, бесот да го фати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трпе мораше да седи во спалната за да ја следи лигата на шампионите додека Ратка не се тргаше од турските сапуници притоа правејќи кратер на троседот со нејзиниот корпулентен задник.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На сите страни се отвораа малите вратничиња, се тргаа заварниците од тешките, големи порти и се креваа пенџерињата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не прашувајќи го ни од каде иде ни на каде оди, Геро едноставно го грабна под рака и го поведе низ врволицата, викајќи му на уво: „Има цел век како не сме се виделе!”, како да не му се обраќаше на Ване туку на сиот оној народ што им се тргаше од патот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кузман се обидуваше да ја фати за рака, таа се тргаше, нишаше глава и пискаше. - Не, не... Зар овде? Види го ти безобразников.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тргај ми се од очи ако сакаш и утре да делкаш килави ѓаволчиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се тргал, сакал да му се врати на својот свет што го измислувал, сакал да гледа како по усвитени карпи се лизгаат грешни души, со крици на врани паѓаат во густо и вжештено море и ѕурат со усвитени клобуци кон своето блажевито минато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Мојата ракија ја излокавме кога го палевме Дмитар-Пејко, тажно воздивнал Трипун Караѓоз. - За богдапрости. А ми се пие, душава се трга од мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но најпрвин го засекле своето месо со змиско ноже и ги отпечатиле крвавите палци и показалци врз страниците на старото манастирско Евангелие. И еден по друг паднале пред олтарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Веднаш се исправиле неколцина, меѓу првите и Онисифор Мечкојад, и му предложиле на челникот да ги определи стражарските места.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе работиме и за другите села, се замешал вториот; и тој бил Онисифор, само со поинакво второ име: го викале Мечкојад, му се тргале од пат, повеќе му се плашеле отколку што го сакале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин таа се тргала од него и се лутела што ѝ здодева, не била таа не знам каква секој да ѝ го попречува патот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И сите, некои сосила ѝ се тргале на дремката, чувствувале како да пуштаат од олтар на своја тврдина гулаб на надеж кон светлост пламната од нивната здруженост што раснела од сфаќањата и неслогите на она проклетство за кое им говорел можеби некој од умрените или загинатите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
3 Наутро се откажаа од патот кашличавиот Осип Сечковски и Трипун Караѓоз. Беа модри, облеката на нив висеше како на танк и разнишан крст.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјата ни е посна и песоклива. Не ќе има што да се меле. Камења камен не дробат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето ги потсетуваа на крвта што со палец и показалец ја оставија врз светото Евангелие и на клетвата што ја положија пред олтарот на свети Никита дека ни на смртта не ќе ѝ се тргаат од пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаков Иконописец останал сам, врел и во оклоп на модрици, наеднаш безимен и бутнат на некое дно на кое само месото ја памети својата болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Откако каменоделците по непресилената пијанка во манастирскиот двор отишле во пештерите на местото Богородица да удираат со чекани и да вообликуваат воденички камења за четинестите туѓостојбинци од некое село за кое тие и не чуле, се случило на еден час пред заод Арсо Арнаутче да ја сретне Фиданка Кукникова со нарамник гранки на грб и да ѝ помогне благоглаголив да ѝ се врати верата во луѓето - жена е, и светците ќе се симнат од икона да ѝ помогнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
6 Со чкртање на коските му се тргале на сонот. Земјата, до суровост со збрчкана кожа, лазела во бранови кон светлоста на ридиштата, кон измамувачката топлина на источната шумичка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не се тргам, гороломнику. Јаков ќе те пречекори издупчен, тоа ќе го стори Јаков, ако сакаш да знаеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знаел што се случува - се тргнал ли видовникот од вкочанетоста или само ветар му ја поткренал гуњата со која бил припокриен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Никола Влашки клекнал напати вртејќи се на оваа или онаа страна и внимавајќи да не пропушти ни најбезначајно движење на луѓето, ниеден нивни збор без кој ќе е начната целосната слика на нивната судбина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се заколнале дека ни на смртта не ќе ѝ се тргаат од пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Слушаш? - Што? - се трга Арсо од својот занес. - Скорни.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Под истрпнатите нозе му се тргаше земјата, болка слична на кинење го стегна во колковите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се трга пребледа очекувајќи го советот на својата крв.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На шестото новороденче во таа година црните подбивачи сакаа да му дадат име Сирак, но попот го запиша во црковната книга како Никита Марко Проказник, на задоволството на Јага Перуника, им се тргаше од пат на разубавените селанки и со стара ракија во бокалче пред себе му раскажуваше на најстариот, на Богдан Јанков со козји уши и со господови тајни во себе, за природата, за Чарли Краков, за гасениците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Луѓето се веднат и им се тргаат од пат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ненадејно се тргаше од полусон и наслушуваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И пак се тргаше. „Со тебе - каде?“ „Сегде“, и не ја пушташе веќе раката. „Знам едно катче од каде можеме да го слушаме мекиот галоп на глувчињата.“ И пак се сети - не, јас нема да умрам од смрт како секој друг; ќе умрам од живот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А беше богата и писмена и тоа ја правеше наперната и осорна; беше и разгалена меѓу деветте сестри и единствениот брат, кој пак за несреќа, доведе за жена една божја бубалка, Паунка, од селото Булачани, која ѝ се плашеше толку на Тодора, што везден ѝ се тргаше од патот и ја направи оваа уште посурова.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Душемето крцкаше под нејзините стапала, и кога Амдие, Разие и Селвие, трите нови жени на ибн Бајко, ќе го чуеја тој крцкот, само се тргаа во околните соби.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Нејсе, не мораше да покажува разни вештини за луѓето да се тргаат од неговиот мегдан: чаршијата и така брзо разбра за неговата промена и претпазливо го разлабави менгемето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кој како идеше, ги фрлаше дрвата на кармата, се тргаше на страна и мирно застануваше, чекајќи го интересниот настан. Така објави телалот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Е, не се тргаат. Седум, осум, девет, којзнае колку се сториа. Не знам веќе ни да ѝ броа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некои од селаните ја гледаа, а некои се тргаа настрана да не гледаат или ги затинаа ушите да не го слушаат жалното рикање на бикот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
XXIV Уште од рани зори луѓето во селото почнаа да ги буди лавежот на кучињата и некаков тропот; стануваа од постелата, ги лепеа очите на прозорците, излегуваа на чардаците и гледаа исплашено: колони војници врвеа низ селото; им светкаа шлемовите и оружјето на виделинката од зората; од сите сокаци се точкаа војници, а коњите што влечкаа тешко оружје, опрема, муниција и казани за јадење, врвеа по широкиот пат крај езерото; фрчеа коњите со носевите, збивтаа под теретот, чувствуваа жед и ги вртеа главите кон езерото што на утринското ветре шлапкаше бранчиња на брегот; од војниците избиваше пареа поднаведнати под тежината на ранците и оружјето; кучињата непрестајно лаеја и напињаа на синџирите да ги скинат; оние што беа пуштени, се втурнуваа кон војниците, но кога ќе добиеја клоца, ќе сквичеа, се тргаа настрана и продолжуваа да лаат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не се тргаа од кај масата и кога веќе немаше коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некои се тргаа, а некои се криеја зад камењата и ѕиркаа, а децата се качуваа по дрвјата и по високите карпи да гледаат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ха, на смрт! Гледаа в земја и се тргаа да не бидат во првиот ред.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но тој се тргаше од настаните, не сакаше да им се врати прецизен и студено да ги измери; уште повеќе- времето тогаш стоеше, и тој, во такви часови, можеби само за еден миг, беше вон од тоа време, во беспростор, сиот во искинати сеќавања.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Војниците безгласно го примија, нивен е ороводец, и му се тргаа од пат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Да имав шмајзер, ќе ви кажев како се тргаат уши!“ - помисли тој и почна да вика како да го бара коњчето: - Дорчо, Дорчо, на на!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Вика, се трга... Се повлекува кон вратата...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
ТЕОДОС: (Го затнува носот.) Доста, доста! И потаму! (Се трга назад, тихо.) Скот! (Гласно.) Ти си — недокрстен!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Слушај, Апостоле, ние кумови не можеме да бидеме. Што не е ред, не е.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Се товарат ранетите во возови; трчаат болничарите и со вар испишуваат крстови по вагоните; внатре вагоните се послани со слама; ранетите си помагаат еден на друг: ги подаваат рацете или патериците и ги прифаќаат оние што со мака се качуваат во вагоните; во далечина екнуваат пукоти, наредба е што побргу да се трга.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Никифор ми ги држи, а јас се тргам и го туркам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почна да ми се дени, да ми се трга маглушината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се тргаме за раце и претрчуваме преку уличките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене ми е прва цигара и гледам како се трга чадот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги вртат, ги туркаат кон камионот, ама тие се нагазуваат, се тргаат, кон сите страни се влечат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но тоа уште се трга и бега од мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја заборавивме мама, вика детето и се трга, се обѕрнува по неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)