се (зам.) - стутка (гл.)

Фабриките се стуткани кај градовите, така што полето не го грдеат оџаци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Си се стуткал тука се тресеш како вдо… распуштеница. Мајтап си играат со тебе.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Напрај ме гаден! Напрај ме луд! Pubus, gorus, musculus, metacarpus…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Се стутка и ја повлече кон себе челичната врата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Работи кои нервираат, ама не многу кога твојот ред во банка се движи побавно од сите други; кога ќе облечеш нешто наопаку; кога било притиснато на CapsLock; што никаде не се наоѓаат женски чевли број 41, а подоцна на распродажба се останати само од тој број; кога некој интересен филм постојано го фаќаш од пола; кога помеѓу сите можни шампони во продавницата се потрошил баш твојот; кога сред презентација ќе ти откаже видео бимот; кога некому ќе му кажеш дека нешто "мора" а тој ти одговара со "се мора само едно"; кога ДВД-то сецка сред порнич; кога ќе ти избега мисла; кога очекуваш мејл а тој отишол во спам; кога детето нејќе да ти заспие а ти паѓаш од умор; кога таман си се стуткал во топлиот кревет почнува да ти се моча; кога си на глуп состанок а надвор пука сонце. кога некој постојано ти вели „ај ќе се видиме“ а тебе ти иде да речеш „е добро де, кога??“
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Бидејќи ѝ достуде, пак се стутка во топлата прегратка на немирката Маја.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Некои, што израснаа подоцна, со големината ги надминаа постарите, а некои на самиот почеток се исушија, иако таа не можеше да се види дури и по неколку дена, кога тие се стуткаа и паднаа од ластунката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Наместо напразно да се лутат еден на друг, мораа и двајцата да се стуткаат под тезгата, во веленце што мирисаше на чпртовина, моч, и уште нешто што потсетува на непофатено женско месо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како да клепнале пресилно од големата болка и веѓите се наведнале, се надвиснале, се стуткале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЕВТО: Кого да чујам? Тебе да те чујам! Што си се стуткал?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ние се стуткавме меѓу нив, зашто веќе беше доцна, а надвор задува студен ветер, како да не е август, туку длабока есен.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
знаеше дека пламените јазици нема да му лизнат во гордоста ниту во гумираното платно на параглајдерот, ама не знаеше дека мигум може да му се стутка платното и да се урниса како приказната за прометеј (кај се видело бронзен параглајдерист) кому никогаш нема да му се разјасни кој ѓавол го довлечка во скопје а нема да му се разјасни ни табиетот на македонците од секој оган да прават големи пожари.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И последните лисја се одронаа од пазувите на спасителот, и оро развиори А ноќта ко уплашена срна се стутка зад голите карпи Росно утро, врз моето чело, во хаосот на мислата...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Бескрајот се стуткал и си нашол место за отпочин на старинскиот балкон на жолтата зграда на Plaza de Armas.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Заразена од нивниот мир, Марија се стутка на седиштето и му се препушти на дождот кој тропкаше по стаклата од прозорците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Автобусот штотуку влегуваше во поплочениот двор на една огромна, волшебна зграда, која прилегаше на старо напуштено место во шума со огромни дрвја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во туристичките проспекти читаме дека Ајфеловата кула е висока триста метри, на тоа додај ги дваесетте метри радио- антена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега чиниш како да се стуткала во себе. Минувам под неа, ги кревам угоре очите и гледам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)