се (зам.) - стресе (гл.)

Мајка ми се стресе кога разбра, се плашеше да не се наруши досегашниот спокој, рамнотежата во семејството, која татко ми, непартиец, успешно ја одржуваше. Таа беше уплашена.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас се стресов, а потоа се накострешив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се стресов, чувствувајќи го истрпнувањето на телото, како самиот да паѓам во празно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се стресов. Ете, секогаш го гледам она од што се плашам.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Цепенко се стресе. Се сети за пристигањето на Бахтијар-паша во Прилеп и пак му минаа низ умот зборовите на војводата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан се стресе од силен страв и бргу се вовлече во колибата, затворајќи ја вратата зад себе.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Денко ги потури рацете под млазот. - Брррр! - се стресе. - Мраз!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш отиде до клупата и седна, а телото уште два пати благо ѝ се стресе и секое стресување, што ѝ минуваше низ телото ѝ ја одземаше вртоглавицата која сѐ уште беше во неа, и секое повторно смирување или сталожување одново ѝ враќаше дел од изгубената сила.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, откако порасна направи дела од кои душмански племиња в страва се стресоа...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Лебот и сирењето ми паднаа од раце, в грло нешто ме стегна, некакви искри ми прелетаа пред очи, се стресов и сакав да заплачам, ама немав солзи, сакав да викнам, ама немав глас, сакав некаде да избегам, ама немав сили...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отпи малку, му се стресе раката или устата, и останатото од чашата се излеа на земјата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ете уште една причина за уште една чашка,“ рече, и тргна кон масите на кои се точеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сликарот го прочита писмото, повторно го полазаа морници и повторно се стресе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се стресов и му реков дека о наградите имам многу горчливи искуства, сиреч со сите награди, па го замолив секретарот да притаи додека, конечно, не се објави Признанието.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој на првиот глас за доаѓањето на гостинот, се стресе, пожолте, занеме, стрча и исчезна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но, кога низ ситните процепи меѓу прозорецот и ѕидовите зафуче ветер, тој се сепна, се стресе и несвесно си ги протри рамената со рацете прекрстени на градите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Голите женски гради се залепија на неговиот грб, а прстите со лакирани нокти му се преплетоа на градите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првиот пат кога слушна пукотници во далечината која беше доволно блиску до мирот во кој живееше и од кој спокојно можеше да филозофира за состојбата во земјата, се стресе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога рацете се обвија околу него, се стресе, зашто не ни слушна дека некој ја тргнал пластичната завеса.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Леските се стресоа, исто како на тоа место да се разбуди некој одамна изгаснат вулкан, снегот се разлета на сите страни, а оттаму уште во истиот миг се подаде огромното црно клопче на телото на оној негов прекрасен, како излеан од некој црн метал настрхнат самјак, чиктисан уште со својот прв скок, со кој што излета од леските, право кон него, право кон чамовото стебло крај него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Не, не, ова не е можно! - се стресе од самата помисла.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- А што има ново кај вас? - праша Рада и се стресе од студена пот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Везден молчи, сепак само глас да крене – лисец ќе се стресе волк ќе фати џенем.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Не разбрав, - рече Барбут- бег. – Со што ќе ни платите, почитувани муштерии?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се стресов кога другарката Оливера Срезоска, воспитувач и помошник-управител во домот, го залепи за мене.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Еден од нив, една жена, беше упатена во собата 101 и Винстон забележа дека се стресе и побледе кога го слушна тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како и секогаш џинот го натера да се стресе и дури малку да подждригне. Пијалакот беше одвратен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се накашла амамџијата Селим, ѓоа му запна залак в грло. Се стресе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Рибарот се стресе: „Од каде знаеш?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пред куќата, кај шадрванот, таа ниту подзастануваше, небаре не ја гледа таа убавина, а кога слушна дека ибн Бајко е задолжен да изгради и теќе, што ќе биде чувано од теќе-ефенди, таа толку силно се исмеа, што шумата се стресе, а потоците наоколу почнаа да подрипнуваат врз камчињата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сандри се стресе, зашто помисли дека бегот видел како тој досега само шараше со очите низ одајата, и особено кон вратите што требаше да се отворат за послужувањето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ами ако разберат другарчињата оти за неа дојду?“ — се стресе и просто ги избегнуваше сите нивни погледи, плашејќи се да не му ги прочитаат во очите неговите мисли.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Земјата се стресе... На Трајчета ушите му оглувнаа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тој се стресе и се сврте. Зад него стоеја Горјан и Огнен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Мажот и жената се стресоа, напрегајќи се со рацете да се пронајадат еден со друг, да се прегрнат цврсто.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ако мајка му е во Прењес, кој ќе го најде писмото, нека ѝ каже. Јас, Паскал на Аргировци сум ранет...“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Послушно тргнува накај својата рогозина, каде што, ја води Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А Крстовица првин се стаписа, се слиса, ѝ стежна срцето, се стресе како да ја зграби студешница, нешто стопоти во неа, саклет ја стегна, ја сподави, пред очите сѐ повеќе ѝ се згустува мракот, се свиткуваат гредите, се навалуваат ѕидовите, стега таванот, нозете супрашка ѝ ги пече и санкум скудоумна, олелека најпрвин тивко, болката во липтежот ѝ ги искриви усните, ѝ го огрде лицето и, гледајќи наоколу со молбен поглед, подаде раце...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така, сѐ уште клечејќи, на подот ја посла црната шамија, ги рашири рацете и зареди: - Ристеее, чедо, стани, Ристеее...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Фрлен на ѕидот, додека пред него минуваа исклештени карневалски маски, се стресе од оној непријатен грч во стомакот што секогаш го напаѓаше од реата на толпата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Генералот се стресе, праша: - Долго ли спиев? - Само дваесетина минути... - Зарем толку долго?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѝ се стресоа рамената и Циљка виде како меѓу прстите на мајка ѝ, потекоа солзи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Зрджа здив. Се стресе. Подигна пушка. Се скамени. Наслушкува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се стресе. Нов повев на студенило.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дури и рамото ми се стресе од пукањето, а во ушите ми ѕунеше додека слушав како ехото од далечните врвови го враќаа до нас грмежот од испуканиот куршум.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пак го исплаши помислата да не го убил. Целиот се стресе од таа помисла...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас ќе се стресам: кај им ги носат нозете и рацете со кои се служеле дотогаш, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)