се (зам.) - стои (гл.)

Стоев, стоев, не се стои повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ се распрскува и смрди, не се стои понаблиску.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се давиме... Никаде не се стои.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се колат брави, овци, јагниња, па некаде дури и крави, волови и се спремаат манџите за утрото, да бидат готови, оти тогаш ќе се стои од други поважни работи — пречекај испрати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ама од едно уво влегува, од друго излегува копнеж е тоа, еј, кај стои снег на летно сонце, а и нам не ни се стои оти таму никој на ништо не ти завидува, ни на куќа, ни на обушје, ни на облека, и си ги собираме пљачките, покупките, трчаме да фатиме брод,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се стои ли крај оган среде толку улава горештина? А се чекаше ова.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Немавме време за разговор, за поздрав ми мавна со раката зашто на семафорот се појави зелено светло а пред крстопатот не можеше повеќе да се стои...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)