Пред полноќ се решив да те побарам и да се стивнам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Инструментот ( се викаше телекран ) можеше да се стивне, но немаше начин сосем да се исклучи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Под покривите како да лежеа фараонски гробници во некој свет на мистерии.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Потоа сѐ се стивна. Останав сам помеѓу два реда куќи, од кои не се слушаше никаков глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Наеднаш и штурците се стивнаа. Сенката ја крена раката од која како од маѓеснички ракав се спушти многубројна басма.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)