се (зам.) - спружи (гл.)

Ќе се спружам на студените плочи, ќе станам виножито на замрзнат смок.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Неговата подлактица, што беше без влакна и несмасна, се спружи преку полираниот махагони и со раката што беше искасана од пчели ја стави чашата под носот на Даниел, Даниел го истури вискито в уста и со јасно и заповедничко чкрипење ја стави празната чаша на масата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Држењето на мачорот беше блага љубопитност што се граничеше со незаинтересираност, но кога, по една минута, или приближно толку, глушецот не мрдна, неговата предна десна шепа се спружи и нежно го поттурна суштеството.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се спружи во ладнината и во сеќавањето остана само белината на плочите, издолжениот врат на камилата и кротката влага во нејасните очи, палмата, трома и висока, а под неа камената зграда, исушена од врелиот здив на тропикот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И само што првите двајца стапнаа врз мостот, штицата попушти, плесна силно во водата и тие се спружија во реката со целата својата должина.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Далеку назад останаа нивите и оризиштата а пред нив се спружи темно–зелено поле, како бескрајна нива, прошарена тек–тук со понекоја ретка врба.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога не можеше да направи ни еден чекор понатаму, кога се спружи, гушејќи се во својот здив, долу, на работ од шумата, со која се граничеше Белата Долина, и кога остана легнат, со лицето во снегот, можеше само уште да слуша и уште да продолжува да биде свесен за тоа пуфтање на стапките зад него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Занесена во него - сѐ додека како сронат листец не се спружи врз студената трева.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Низ толпата се промушнал здив на олеснување - од искони ножот бил дел на нивна коба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И видовитиот Дмитар-Пејко, маѓосан од допирот на вториот Онисифор, најпрвин клекнал, потоа, без збор, како сето тоа уште порано да било предвидено или договорено, ги кренал рацете над глава и се спружил на грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекорел во редот на дружината пред својата запрега, потоа легнал на двоколката, се спружил отпуштен и ја завлекол едната рака во сламата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чудел Онисифор Мечкојад, поточно не тој самиот туку како некој одамнешник да демнел од него со прашања зошто не го оставил другиот Онисифор сам да се расправа со закопот, како и пред тоа - со покојниковите претчувства и предвидувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На одарот од другата страна обично е испружен Бај Шишко, ако не потпевнува тогаш со гласовите на носот кажува дека не треба гласно да учам француски или руски за да не му го растурам сонот, меѓутоа не можам да сфатам како забележува или како станува свесен дека не учам и дека внимателно сум се спружил држејќи си ја главата со двете дланки зад тилот, тогаш се открива дека не ни спиел, не ни потпевнувал, туку само демнел миг кога ќе се опуштам за да почне разговор со мене.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Првин умреа Јанкуле и Богоја, од Ристевци. Двајца браќа беа. Се спружија и умреа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Скришум, со блесок во очите, додека родителите весело дрдореа со старецот, гледаше како мравките застануваат, затреперуваат, и се спружаат неподвижно на цементот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)