Му прекипе на Аргира. Со години насобраниот гнев и мака сега избувнаа со вулканска сила во него и тој веќе не можеше да се совлада.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мануш го стискаше списокот во влажните дланки и ги криеше очите за да не го предадат. „Да“, рече и побрза кон вратата не можејќи да се совлада и самиот нешто да не каже.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дури и Рафаел го губи, цртајќи ги нацртите за фреските за ватиканската Stanza, трпението за милност и достоинство кои и нему му стануваат напорни; во приказот на потопот се гледа склоност кон апстракцијата, радост и уживање во храброста, во насетената снага да се совлада не само убавината туку и Горгона, она стравичното.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Таа брзо се смири, зашто јас се насмевнав, успевајќи да се совладам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ѝ кажуваше дека од истата болка боледувала и Ксенија Римјанка кога била девојка и Марија Египјанка, но собрале сили, се совладале, се откажале од сѐ и се покалуѓериле, му се посветиле на бога - и станале светици.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Никогаш повеќе јас не можев да се насладувам со свирењето саксофон како во времето пред да научам да свирам; така е и со љубовта: штом се совлада технологијата на љубовта, исчезнува митската претстава за спојувањето на мажот и жената како нешто што се случува на неопределен и слободен начин.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога не си можел да ги совладаш на местото, или барем првиот ден, тогаш сигурно побргу од тебе ќе ги настигне некоја глутница волци и, ако се совладани дотаму, за да не можат да ѝ се спротивстават, ќе ја нахранат побргу неа, така, за кога ќе стасаш ти да можеш на наидеш на тоа место само некоја бела коска.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Не лути ми се, немаш зашто. Сакаш ли да се посмееме?“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги стиснав очите и се совладав. „Што сакаше да ми кажеш?“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Може да се штеди и бензинот, и плинот, и парното греење, и дрвата, и облеката, и чевлите, може да се штеди ако не се прејадува, ако не се препива, може да се штеди ако непотребно не се патува, може да се штеди ако не се фрла, кине, валка, гази - може да се штеди, добри мои, на илјада начини, а не е потребен наук за да се совлада вештината за штедење.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Божем можело таквата тежина да се поднесе само со стегнување на усните, или пак да се совлада на тој начин што ќе се однесат на реката еден рид черги, па сиот бес ќе се истури преку пиралката.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но не е лесно да се совладаат вековните предрасуди кои ја држат во подредена положба жената на Исток.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
III. Одредуваме католичката, апостолската и римската вера повторно да биде воведена и воспоставена во сите краишта и места на нашето кралство и земјите што ни се нам покорни, каде што беше нејзиното делување прекинато, и затоа така мирно и слободно ќе се изразува без каква и да е тешкотија или пречка... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 94 (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
II. Им забрануваме на сите наши поданици без оглед на нивната положба или професија да го оживуваат споменот, да се напаѓаат, да се навредуваат, да се караат и да се предизвикуваат еден со друг со префрлања во однос на она што се случило, без оглед на причината или околоностите, да се расправаат, да се оспоруваат, караат, засрамуваат или навредуваат со дејства или со зборови; нека се совладаат и нека живеат заедно како браќа, пријатели и сограѓани, а кршителите ќе бидат казнети како кршители на мирот и нарушувачи на јавниот ред.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
VI. И да не оставиме никаква можност за немир и спорови меѓу нашите поданици, дозволивме и дозволуваме на сите припадници на споменатата вера, што се прогласува за реформирана, и инаку се однесуваат според она што е запишано во оваа одредба, да живеат и да бидат настанети во сите места и краишта на нашето кралство и земјите што ни се покорни, без да бидат малтретирани, навредувани или да бидат присилени да сторат какво и да е верско дејание спротивно на своето убедување, ниту да бидат заради тоа барани во својот дом или таму каде што сакаат да живеат. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)