се (зам.) - смрачува (гл.)

Се смрачуваше. О сестро Пелагијо! извикува Чана.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пристигнавме кога веќе добро се смрачуваше. Утрото на Велигден требаше да се уверам дека моите чевли сѐ уште не се симнати од дневниот ред.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од забите и непцето цеди плунка и со врвот на јазикот навлажнува усни и чувствува дека и се прекршуваат колената, ја облева пот, ѝ се смрачува пред очи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Поворката бавно напредуваше. Некој рече, се смрачува, треба да побрзаме.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се смрачуваше и до мене допираше звукот на ѕвонците на кравите што ги враќаа од пасење и гласот на баба ми - Белке, сивке ајде, ајде…
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас се смрачувам, ко насланет лист се собирам. Нема разбран човек, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)