се (зам.) - слошува (гл.)

Во зачадениот простор не ги гледаше повеќе другарите, се исполни сцената со војска и на Арсо му се слошуваше... очај и огорченост се згуснуваа во мозокот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми паѓа некоја достага, ме ошумоглавува, ми се слошува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Павле ги забодува лактите и се завлечува напред. Му се слошува нешто.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)