се (зам.) - слизне (гл.)

Таму, некаде на челото, на острата удолница некој се сопна, се слизна, падна, испушти носилка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отпаднаа всушност сите ѕидови сѐ што беше вертикално, се слизнаа надолу во некоја бездна, и , кога погледнав преку еден од паднатите ѕидови, видов како куќата ми виси во еден празен простор под неа, еден бескрајно празен простор под неа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Со стапчето (фалус?!) на момент да се задржи струполувањето, и да се слизне низ одвај- доволниот отвор (вулва?!). Но, тоа веќе е филм.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Водата блуткаво како пијавица се слизна во грлото и чувство на гаснење му ја наежи снагата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Денко појде. Се изјази можеби едно два-три метри по карпата, со голем напор, и гребнатини по рацете, а тогаш се слизна и се струполи удолу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бегајќи и гровтајќи, во бездна се слизнал...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
По него од тага запеал брат му близнак.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ѝ помогнав да се качи на чунот. Сетне го поттурнав и тој се слизна по водата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Видов дека фустанот, онака лесен, беше се слизнал од коленото надолу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се слизнав и легнав на плочата. Бумбар.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И се слизна покрај мене, како куќа да ми се растовари од над главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му се стори како да си ги чу сите свои три зрна како се слизнаа од кожата на нерезот и како иссвиреа во воздухот, рикошетирајќи, чиниш погодиле во гол камен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Другите две можеле и да останат свиткани под твојата дебела кожинка и тука задржани, без да бидат во состојба ни да те раскрвават, едното од нив можело и да се слизне по твојата четина и воопшто да не те повреди, но ова, што те тера да крвавиш вака, не ќе е на некое многу згодно место, тоа може уште оддалеку да се види, му зборуваше на својот самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
П.В.: А близнак во тревките чај, или во етеричните испарувања на тревките, или близнак на некој бран среде океан што токму издишува, или само некаква капка што ќе се слизне, и крај, израмнети енергии, ентропија, смрт...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дојдоа до брегот, а до таму се протегаше десниот ѕид, ја најдоа патеката со пресно втиснати стапалки во снегот и внимавајќи да не се слизнат во развревената вода, стигнаа до вратниче од бели и нови штици. Тропнаа на неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На крајчињата од очите на Пелагија се појавија зрнца солзи што брзо се слизнаа по образите како низи.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Завојот ми го заматува видното поле и опседната сум со двете бели дамки што ме следат каде и да погледнам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѝ се слизна од испотените раце и го пушти да падне на земја.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, ете, врз него се слизнала и одронила.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Да пиеш вода само од твоето шише!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не трчај - да не се испотиш! - Ако случајно се испотиш - не пиј вода - да не настинеш!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Баба долго барала да купи иста таква шолја со мече, зашто нејзе ѝ се слизнала од раце, додека миела садови - ама веќе не произведувале такви шолји.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мил за цело време кога тој излегува и влегува низ прозорецот, седи под јаболкницата и внимава на него да не се слизне, да не падне, спремен да го прифати, да го задржи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Еднаш кога Мил остана цела ноќ во лабораторијата и не дојде на спиење, Богуле го заобиколи коритото со вода што му го стави мајка му, и низ прозорецот кој беше заборавен да се затвори со рајберот однадвор, започна да се спушта по јаболкницата, но се слизна на влажните гранки и падна.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)