се (зам.) - скрши (гл.)

Паднаа стомните... се скршија а водата сребрена потече под копитата, под калта на која се лизгаа копитата на коњот, оптегнати наназад, коњот закочи во место, за да се наведне јавачот...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Кога колата ќе тргне наудолу, кога ќе се скршат сопирачките и под колата да се фрлиш, нема да ја запреш... ќе речеше баба ми. Е, Марко, Марко! Така ти е кога си искрен!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од каде да помислам дека од сите шеесет и двајца запишани ќе одговарам само јас?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И - ќе го однесе кај директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога ќе се скрши грнето секој вистински грнчар знае дека е најлесно да направи ново ама и секој знае дека е врвно прашање на грнчарската чест да се залепи скршеното грне, да му се зацелат раните и пак да се направи нова празнина која да се наполни со нови не толку жешки тајни и не толку блеснати соништа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во земјата што се распукна се скрши и кичот, како дел од нејзината монолитна идеолошка стратегија: секоја страна од урнатините ги извлече соодветните делови и ги залепи во своите нови стратешки чудовишта.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Замисли“, рече таа. „Додека ти беше на пат, ми се скршија пет чаши. И да видиш...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Свртеа еден круг околу куќата во која живеев, некој фрли и со камен по прозорецот од собата, стаклото се скрши, и јас видов дека Луција избега, дека побрза пред редот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кредата во раката на учителот се скрши и падна на подот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Писокот не може да се измери ни со акустичен барометар, стрелката се скрши од насилничка напнатост, разнесена во ширината на хоризонтот, на линијата каде небото и земјата бакнежи со страст споделуваат..
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Стапи на нешто што се скрши под неговите нозе. Некој весело опцу.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не те зафати бура, а така нешто во тебе се скрши, во твоите мисли, во твоето чувство кон луѓето и светот нешто се променило и сакаш себеси да се убедиш дека не постоиш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И тогаш еден стол се скрши. Не знам дали на мене или на него се скрши столот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мора секое грутче да се скрши, секое тревиште да го превртиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Било, како ние што викаме „аирлија работа“. Ќе те мислат нем, ако не речеш „аирлија“. Ама кој знаел. Дури отрпнавме, многу глави се скршија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На свој начин веќе сакат, не ќе пееш, не ќе кракаш.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Удрил со клун во јајцето. Јајцето не се скршило. Се скршил клунот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Малку по малку, должностите почна да ги извршува нередовно; а посебно кога во разговор со управникот или со главната сестра требаше да каже нешто за каков било предмет, кога ќе осетеше дека на дотичниот предмет и самиот треба да му подари некаква изјава, буквално ќе се скршеше.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Ти се плашиш“, рече О'Брајан гледајќи го в лице, „дека следниот момент нешто ќе се скрши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тенката и ковчеста става го потсети на млади плашки, но ако тоа тело на јагула го привлечеше на своите гради, тоа немаше да се скрши, туку ќе се свиткаше мазно и лизгаво.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Крилја ми се скршени... не можам да летам како црна кукавица.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Аха!, си рече во себе аџи Јане. „Значи, треба да се нападнат од сите страни за да се скршат. Ете тоа ми треба“.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стар адет на Велигден да се кршат јајца и чие ќе падне — ќе се скрши — ќе му го даде на победникот. Не само децата и ергените, ами и по некој постар, та дури и старци си прават разонода со ова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбира, не се бореа ни луѓето, коњите, како Крали Марко и Лутаца Богдан, ами ги удираа двете шишиња и чие шише ќе се скрши, таа група се враќаше и се придружуваше кон победничката, така што оваа стануваше поголема.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- На оската ѝ се скрши едно колце. - Ѝ се скрши, ѝ се скрши! - продолжи Горјан. - Мусолини капитулира, а Хитлер остана сам...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Еднаш се преесапил, како да е во Охридско Поле и Струшко, чунки тамо имало езеро, да може морето да ја донесло гемијата во езерото и тамо може да се скрши и тој излегол.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Застанал крај море да гледа кај што се скрши гемијата, да не нешто излезе од море дуовникот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Чашата од прстите на Роза се измолкна но не се скрши. – Да, тој е таму.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А: Но тоа е чудно, нели ?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој едноставно не можеше да ги репродуцира звуците што беа снимени на плочата, затоа што тие звуци го тераа да вибрира силно сѐ додека не се скрши.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
ПОЦКО: Море, стар сум, ама како обрач се виткам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: (Доаѓа со Стојанка и Ефка.) Ајде, Стојанке.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Е, мој чорбаџи, нејќеше малце да се свиткаш, сега се скрши сосем, чорбо кисела!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Се битиса и се батиса се... Многу сум балдисал, нешто ми се скршило овде. (Покажува на градите.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не стана и не ѝ честита. Но по малку време нешто се скрши во него. Ѝ напиша на ливче: „Прости за навредата...“
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тоа воопшто и не мора да се скрши за да унесреќи некого.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
МАРИЈА: Како така да се скрши? ПОПОТ: Падна, се скрши. МАРИЈА: Како така да падне?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Болест, арч, долг! Ова се расипало, она се скршило.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И фронтот не се скрши, не се помести...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Штицата беше од обете страни потпрена на два камена и кога поминуваа преку неа, таа се виткаше и се нишаше толку, што се чинеше дека ќе се скрши под тежината.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
А еве што се одиграваше во душата на малиот водоносец: После вечерниот разговор со старецот и сонот што го сони ноќта, во него како да се скрши нешто, одеднаш му се откри пред очите што станува околу него и каков подвиг означува борбата со блатото – она подводно чудовиште што го виде на сон.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Арно се сеќавам: меѓите со она село што го гледате зад блатово ни беа некаде тука; ако некому му се скршеше ралото стигаше неколку чекори да направи и да земе рало на заим од комшијата ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сечејќи една чворлива штица некако наеднаш и изненадно му се скрши пилата.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Камбаната ја донесоа на сања, поставена на веленица и покриена со црвена јамболија, за да не се скрши по патот и за да не го привлекува вниманието на луѓето на кои тоа не им е работа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Најде голем и цврст стап на патеката, го крена, го изгледа и удри неколку пати по тревата лево и десно од патчето да види дали ќе се скрши, не, не се скрши, ама тревата ја сечеше како срп сѐ до коренот и така, удирајќи лево и десно по патчето, загледувајќи се по крошните на дрвјата од каде летнуваа куп птици преплашени од мавтањето на стапот, туку одеднаш се најде на една ширинка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
дали тогаш се сети дека жената и детето му останаа во Албанија, не знам што се скрши толку за да стои само заделен, ко забошотен човек, го гледаме ние Радевски, а Апостол Макаровски ни покажува две кабини со врати на заклучување, одете вие во кабините, ни вели и едната ни ја дава мене и на Горачинов, а другата на Оливера Поточка и Манол Форевски, вие сте сепак брачни другари, вели,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се скрши мразот во мене и почна да капе, да ми го полни дното.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)