се (зам.) - скрие (гл.)

Погледот заскитан некаде, како да го гледа слободарскиот дух над Македонија, ја гледа слободата пред себе во нејзиното свилено руво,исправена како им се доближува...па потоа пак им бега, како свилена сенка од облакот на слободата која ке се зададеше за миг, за потоа пак да се скрие...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Успеваше да се скрие од царинарникот, но сигурно за тоа сепак плаќала висока царина, веројатно на некој друг начин.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сакавме да земеме многу храна, па со козите да се скриеме во блиската планина со пештери, да живееме едно време од млекото на козите па, кога ќе се смират работите, да се вратиме во градот, кога ќе се врати и слободата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Те барам низ цело лозје, - вели таа, - а ти си се скрил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе избегате сега, но народниот гнев ќе ве стигне па и во глувчева дупка да се скриете!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ако се појави некаде некој трн, ќе ги пратам одовде“, — си помисли тој во себе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кој можеше да се скрие од толку аскер во секое село кога земјата е посипана со бело брашно“?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со сила што чувствуваше дека е непобедлива, со гордост на слободен и независен од никого, со право кое никој овде не можеше да му го оспори, тој се замеша во разговорот. Не се замеша, но просто заповеднички извика: — Доста од обете страни!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа скокна, си ја грабна кошулата, небрежно фрлена на песочето крај езерото, и се скри во непроодниот густеж на лагот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Денко отиде да пие вода или, пак, се скри во папратот каде што одеше да клечи, доктор Коста мереше нешто понастрана, а Бојан, мислејќи на Елена, на градот и на триесетте училишта во него, ритмички удираше со копачот, дури и несвесен зошто удира и што бара.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ваму иде, - рече старецот, огледувајќи се наоколу, како да бара место каде ќе се скрие.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јас ги посматрав, не од друго туку од што немав друго да гледам, за да ме заинтересира нивната здушност на наведнати рамена и приближени глави (така не се игра карти), како во заговор што не може да се слушне, но не може и да се скрие од туѓо око.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од двете страни е на грмадата од планини , повеќе во карпи одошто во красти, меѓу нив е бунарот на небото по кое се расцветуваат и прецветуваат од облачиња во пропатување, а ти си сред еден усој во кој сонцето само ќе наѕре и зиморливо ќе се скрие.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој имаше слушнато дека мисирките се поглупави, буквално кажано, тие немаат доволно чувство да се скријат од дожд, но Милан немаше никакво искуство во одгледување на мисирки.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ѕидниот часовник – предел во кој да ги откриеш тајните лузни на душата; песокта што ги покрива невратените; првата насмевка што се раѓа во крошните; полноќната птица што избега од библијата; прекрасните дождови што патуваат од праискони и чекаат пред портите на пролетта; пеперутките што во својот лет го пишуваат името на мојата татковина; `рѓосаниот меч на воинот; исчезнувањето на зборот; тревата весела како детенце пред да му облечеш кошулка по бањање; ноќта во која исчезнаа светулките и се скрија меѓу цветовите на сината вазна; бесконечните надоаѓања на болката и на огнот,
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Уште облакот прав не беше слегнат, а селаните, и машко и женско, и старо и младо, се насобраа како на мечка, не стасувајќи да видат ни кој излезе од него ни во која куќа се скри.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Волшебникот немаше време да се скрие под некоја стреа, па тешкиот камен го тресна по главата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Избега, се скри зад црвената врата на својата куќа. - За него јас бев врколак.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Да го поминат мостот, да се префрлат на другата страна од езерото, да ја фатат планината, да се скријат во грмушките, во честарот... а авионите долетуваа од кај планината Бела Вода, правеа полукруг и во низок лет пукаа, фрлаа бомби, гранати, оган над рамницата, чад, викотници, лелекања...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ништо не можеше да се скрие од нејзиното око.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ќе може ли месечината, да се скрие зад темните облаци? за да украдам парче среќа од небото?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Гладното и полно со болни превивања тело имаше само еден единствен начин за да ја испрати таа продолжена темнина, за да ја превиди и да се скрие од неа, а тоа беше сонот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога волкот се скри меѓу стеблата надолу, тоа го натера дури и да вресне од некаква топла, раздразнета ситост, што го исполни сиот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А имаше едно војниче, Крстивое Пешиќ, чинам се викаше, па тој, не знае кај да се скрие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога се скри сонцето, кога се замрачи убаво, војводата го крена ќумбето полно со жарје и со гламни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- В шума еднаш бегавме, велам јас, и пак не се скривме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Леба ми врапче подлетарче нѐ гледаше од црешнана, рече гробарот, тргнувајќи кон црешната, ене го, се скри меѓу лисјено, ене го колва мушички, рече, не запирајќи со одењето. ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас ќе побегнам, ќе му се скријам во класината, зад амбарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ревејќи, чакалите бегале – ќе се скријат. Но каде?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На секој од огнениот камшик опашот му чадел.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И кога ќе му се скриеше, ќе го најдеше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Седнавме покрај една капина и мислевме дека сме се скриле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој рече дека ќе ми даде мед, а јас – па ти си чудо!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Фактите, во секој случај, не беше можно да се скријат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Нема ниту една доволно дебела за да се скрие микрофон во неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, и покрај тоа што и од порано знаеше за остварувањето на своите преуранети слики, па ги пречекуваше неминовните настани со прилично спокојство, сега немирот не гаснеше и сѐ уште виореше низ неговите меса, како треската да се скрила некаде повнатре и има намера секој час да го изненади.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но в утрини мошне рано Тргнуваќи пеш кон градот Чувство мрачно во мене се збрало Лажен призрак вчерашното било Сето волшепство од вчера се скрило Нигде човек, толпа на плоштадот Никому ни добро утро, ни здраво Нигде луѓе со марионети Нигде сликари, ниту портрети Ниту какви било други марифети Само тажен, тажен изглед на градот. 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Разгледаа над мост, под мост, но и тука положбата беше благопријатна за него – немаше буен врбјак каде што би се скриле бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Пустиник! Каде се скри кога заминавме?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Едно утро, тој ги повикал и му рекол на поголемиот син да се скрие в долап, а помалиот го испратил да им каже на снаите да дојдат да го видат.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Само од старата лисица Рожденката не можеа да се скријат причините.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не го запишувај, ако можеш и смогнеш Од него да избегаш, да се свиеш И се скриеш, да оглувнеш Низ него да минеш и одминеш?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Кога тројцата германски војници се скрија зад кривината, Трајче кроце ја отвори вратата и влезе кај чичко Талета.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- „Го обрав бостанот! Да ги видев порано, ќе се скриев негде крај патот во трњето.“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Со речиси книжовен приод во овој изоставен дел од спомнатиот вовед, професорот Седларов беше истакнал: „Дозволете ми излагањево да го започнам со она мое необврзно излегување на балконот од куќарката што е крената веднаш зад блискиот свиок на автопатот кој наеднаш ќе се појави и веднаш ќе се скрие следејќи го од височина забавениот тек на Пчиња.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Со радост ја гушнав, во неа на светот бремињата од сонцето свое прогонети, ко Троја се скриле, врз нив седнати на љубовта ги гледам времињата и ослепувам, поубаво да ги видам тие што биле.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Каде тогаш ќе се скрие, разголена издраскана, мокра?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Меѓутоа, кога виде дека децата му се скрија во орманот не свртувајќи се, одеднаш стана и тргна по нив со очите полни со солзи од лутина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Мислам на она: колав е бројот на тие работи што се дел од животот на детето а можат да се скријат од мајката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сега јас да се скријам, а тој... нека продолжи... (Влегува во врбјакот.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Доаѓа.) Го нема! Хм, хм! А Спиридон ми рече дека овде ме чека.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Но ако го подбереш со клоца, ќе се скрие зад некое ќоше и отпосле вреска.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ја виде еднаш со Ирина како купува цигари од бутката и како бега од неа за да не ги види и се скрија во паркот за да пушат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дресерот носеше на себе заштитни алишта, ракавици и кај секое куче ќе предизвикаше бес; а потоа и целата група кучиња, ќе ги раздразнеше до таа мера што тие ужасно лаеја, квичеа, напинаа на синџирите да ги скинат, а потеа сам одеше и се криеше во шумата; кога ќе се скриеше, војниците ги пуштаа кучињата и тие, лаејќи и душкајќи по неговите траги, го наоѓаа каде што беше скриен; му се нафрлуваа, но војниците ги сепнуваа, ги задржуваа и ги тргаа за синџирите.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Еден слон, од пршка помал, пред две мравки бега дома зад лист палмин да се скрие.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Каде ќе бегаш сега? Во какво дупло дно ќе се скриеш сега?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А да се скријат? Каде? Ќе ги најде и после ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Скршнувајќи од друмот, колата набргу навлезе и се скри во честа коштанова шума.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Јас се скрив зад едно дрво и чекав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А Србин стана, се потокми, се затресе и навистина отиде, Шишман остана затаен на местото како зајак што страхува секој момент кучиња да не го налајат во дувлото каде што се скрил.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Во селото почнало да се шушка за него Бербер, ако него не го полази вошка, кого другого! зашто не можело да се скрие дека веднаш почнал да крева куќа на три ката, највисока во селото.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ти иде да ја пикнеш некаде главата, да се скриеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакаат некаде да се скријат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цигара веќе не ми даваат да се скријам во чадот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не можев ни тогаш да се скријам, вели, а не можам ни сега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа и тој се скри, остана со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме оставиле на една раскрсница и се скриле. Татко, дедо, стрико...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му се истркала по лицето и му се скри во џебурките, во брчките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И небото се скрило во чад и гарежина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се скријам и ќе ги читам писмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие, како што видовме, биле големи конспиратори, меѓутоа, имало некои работи што ги правеле кои не можеле да се скријат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Наум, решен докрај да се прослави како предавник, во неделата се јавил пак кај Стефан и му раскажал дека Марко не бил пронајден затоа што успеал да се скрие.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Каде да отидам, каде да залутам, знам – никаде од нив себе си не ќе се скријам.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Таа ноќ е, сине, пеперуга бела: на макова вршка слета и се скри.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Волшебникот немаше време да се скрие под некоја стреа, па тешкиот камен го тресна по главата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Славејчето посака некаде да се скрие, но знаеше дека никој не го прима, па летна низ дождот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но сонцето, кое од небото гледаше што се случи со стариот даб, налутено рече: - Штом не сакаш да пееш и не ги почитуваш старите, не ти давам да им се радуваш на моите зраци! - и се скри зад еден облак.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)