Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Успеваше да се скрие од царинарникот, но сигурно за тоа сепак плаќала висока царина, веројатно на некој друг начин.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Погледот заскитан некаде, како да го гледа слободарскиот дух над Македонија, ја гледа слободата пред себе во нејзиното свилено руво,исправена како им се доближува...па потоа пак им бега, како свилена сенка од облакот на слободата која ке се зададеше за миг, за потоа пак да се скрие...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Сакавме да земеме многу храна, па со козите да се скриеме во блиската планина со пештери, да живееме едно време од млекото на козите па, кога ќе се смират работите, да се вратиме во градот, кога ќе се врати и слободата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Те барам низ цело лозје, - вели таа, - а ти си се скрил.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Со сила што чувствуваше дека е непобедлива, со гордост на слободен и независен од никого, со право кое никој овде не можеше да му го оспори, тој се замеша во разговорот. Не се замеша, но просто заповеднички извика: — Доста од обете страни!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кој можеше да се скрие од толку аскер во секое село кога земјата е посипана со бело брашно“?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Ако се појави некаде некој трн, ќе ги пратам одовде“, — си помисли тој во себе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе избегате сега, но народниот гнев ќе ве стигне па и во глувчева дупка да се скриете!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Потоа скокна, си ја грабна кошулата, небрежно фрлена на песочето крај езерото, и се скри во непроодниот густеж на лагот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Од двете страни е на грмадата од планини , повеќе во карпи одошто во красти, меѓу нив е бунарот на небото по кое се расцветуваат и прецветуваат од облачиња во пропатување, а ти си сред еден усој во кој сонцето само ќе наѕре и зиморливо ќе се скрие.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Јас ги посматрав, не од друго туку од што немав друго да гледам, за да ме заинтересира нивната здушност на наведнати рамена и приближени глави (така не се игра карти), како во заговор што не може да се слушне, но не може и да се скрие од туѓо око.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Ваму иде, - рече старецот, огледувајќи се наоколу, како да бара место каде ќе се скрие.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Денко отиде да пие вода или, пак, се скри во папратот каде што одеше да клечи, доктор Коста мереше нешто понастрана, а Бојан, мислејќи на Елена, на градот и на триесетте училишта во него, ритмички удираше со копачот, дури и несвесен зошто удира и што бара.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ѕидниот часовник – предел во кој да ги откриеш тајните лузни на душата; песокта што ги покрива невратените; првата насмевка што се раѓа во крошните; полноќната птица што избега од библијата; прекрасните дождови што патуваат од праискони и чекаат пред портите на пролетта; пеперутките што во својот лет го пишуваат името на мојата татковина; `рѓосаниот меч на воинот; исчезнувањето на зборот; тревата весела како детенце пред да му облечеш кошулка по бањање; ноќта во која исчезнаа светулките и се скрија меѓу цветовите на сината вазна; бесконечните надоаѓања на болката и на огнот,

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Уште облакот прав не беше слегнат, а селаните, и машко и женско, и старо и младо, се насобраа како на мечка, не стасувајќи да видат ни кој излезе од него ни во која куќа се скри.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Волшебникот немаше време да се скрие под некоја стреа, па тешкиот камен го тресна по главата.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Тој имаше слушнато дека мисирките се поглупави, буквално кажано, тие немаат доволно чувство да се скријат од дожд, но Милан немаше никакво искуство во одгледување на мисирки.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Избега, се скри зад црвената врата на својата куќа. - За него јас бев врколак.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Да го поминат мостот, да се префрлат на другата страна од езерото, да ја фатат планината, да се скријат во грмушките, во честарот... а авионите долетуваа од кај планината Бела Вода, правеа полукруг и во низок лет пукаа, фрлаа бомби, гранати, оган над рамницата, чад, викотници, лелекања...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Наум, решен докрај да се прослави како предавник, во неделата се јавил пак кај Стефан и му раскажал дека Марко не бил пронајден затоа што успеал да се скрие.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тие, како што видовме, биле големи конспиратори, меѓутоа, имало некои работи што ги правеле кои не можеле да се скријат.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ништо не можеше да се скрие од нејзиното око.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Дресерот носеше на себе заштитни алишта, ракавици и кај секое куче ќе предизвикаше бес; а потоа и целата група кучиња, ќе ги раздразнеше до таа мера што тие ужасно лаеја, квичеа, напинаа на синџирите да ги скинат, а потеа сам одеше и се криеше во шумата; кога ќе се скриеше, војниците ги пуштаа кучињата и тие, лаејќи и душкајќи по неговите траги, го наоѓаа каде што беше скриен; му се нафрлуваа, но војниците ги сепнуваа, ги задржуваа и ги тргаа за синџирите.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ќе може ли месечината, да се скрие зад темните облаци? за да украдам парче среќа од небото?

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Кога волкот се скри меѓу стеблата надолу, тоа го натера дури и да вресне од некаква топла, раздразнета ситост, што го исполни сиот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Гладното и полно со болни превивања тело имаше само еден единствен начин за да ја испрати таа продолжена темнина, за да ја превиди и да се скрие од неа, а тоа беше сонот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И јас ќе побегнам, ќе му се скријам во класината, зад амбарот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Леба ми врапче подлетарче нѐ гледаше од црешнана, рече гробарот, тргнувајќи кон црешната, ене го, се скри меѓу лисјено, ене го колва мушички, рече, не запирајќи со одењето. ...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- В шума еднаш бегавме, велам јас, и пак не се скривме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И кога се скри сонцето, кога се замрачи убаво, војводата го крена ќумбето полно со жарје и со гламни.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А имаше едно војниче, Крстивое Пешиќ, чинам се викаше, па тој, не знае кај да се скрие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На секој од огнениот камшик опашот му чадел.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ревејќи, чакалите бегале – ќе се скријат. Но каде?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

И кога ќе му се скриеше, ќе го најдеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„ Нема ниту една доволно дебела за да се скрие микрофон во неа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Фактите, во секој случај, не беше можно да се скријат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но в утрини мошне рано Тргнуваќи пеш кон градот Чувство мрачно во мене се збрало Лажен призрак вчерашното било Сето волшепство од вчера се скрило Нигде човек, толпа на плоштадот Никому ни добро утро, ни здраво Нигде луѓе со марионети Нигде сликари, ниту портрети Ниту какви било други марифети Само тажен, тажен изглед на градот. 2005

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Само од старата лисица Рожденката не можеа да се скријат причините.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Разгледаа над мост, под мост, но и тука положбата беше благопријатна за него – немаше буен врбјак каде што би се скриле бунтовниците.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Пустиник! Каде се скри кога заминавме?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Едно утро, тој ги повикал и му рекол на поголемиот син да се скрие в долап, а помалиот го испратил да им каже на снаите да дојдат да го видат.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Каде тогаш ќе се скрие, разголена издраскана, мокра?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Со радост ја гушнав, во неа на светот бремињата од сонцето свое прогонети, ко Троја се скриле, врз нив седнати на љубовта ги гледам времињата и ослепувам, поубаво да ги видам тие што биле.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

А Србин стана, се потокми, се затресе и навистина отиде, Шишман остана затаен на местото како зајак што страхува секој момент кучиња да не го налајат во дувлото каде што се скрил.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

- „Го обрав бостанот! Да ги видев порано, ќе се скриев негде крај патот во трњето.“

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Кога тројцата германски војници се скрија зад кривината, Трајче кроце ја отвори вратата и влезе кај чичко Талета.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Со речиси книжовен приод во овој изоставен дел од спомнатиот вовед, професорот Седларов беше истакнал: „Дозволете ми излагањево да го започнам со она мое необврзно излегување на балконот од куќарката што е крената веднаш зад блискиот свиок на автопатот кој наеднаш ќе се појави и веднаш ќе се скрие следејќи го од височина забавениот тек на Пчиња.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Не го запишувај, ако можеш и смогнеш Од него да избегаш, да се свиеш И се скриеш, да оглувнеш Низ него да минеш и одминеш?

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Меѓутоа, кога виде дека децата му се скрија во орманот не свртувајќи се, одеднаш стана и тргна по нив со очите полни со солзи од лутина.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Мислам на она: колав е бројот на тие работи што се дел од животот на детето а можат да се скријат од мајката.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ја виде еднаш со Ирина како купува цигари од бутката и како бега од неа за да не ги види и се скрија во паркот за да пушат.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Но ако го подбереш со клоца, ќе се скрие зад некое ќоше и отпосле вреска.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

ТЕОДОС: (Доаѓа.) Го нема! Хм, хм! А Спиридон ми рече дека овде ме чека.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Сега јас да се скријам, а тој... нека продолжи... (Влегува во врбјакот.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Во селото почнало да се шушка за него Бербер, ако него не го полази вошка, кого другого! зашто не можело да се скрие дека веднаш почнал да крева куќа на три ката, највисока во селото.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ќе се скријам и ќе ги читам писмата.