се (зам.) - свршува (гл.)

Но сега и самиот нејќеше да му се сврши така одеднаш денот, а ако појде дома, денот се свршува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И еве го сега над оваа позиција од која му зависи дали ќе го забележи желаниот успех или ќе биде пак изоставен, сега пред самиот праг, како човек што долго чекал во редот пред театарската каса, а билетите се свршуваат токму кога тој му пристапува веќе на шалтерот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Беа богати бели партали јужен снег и којзнае како сѐ уште не се свршува таму горе и еднаш да преврнат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И кога Митра ја прашаше: „шо ќе ткаеш, невесто Досто, со виа предотини“, таа неодредено одговараше: „Ќе видиме, сестрице Митро“, и на тоа се свршуваше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А Дико, штом остана сам, издивна како кога се свршува најтешкиот дел од работата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)