се (зам.) - свикнува (гл.)

Отпрвин е тешко: мораш да ги затнеш ушите со прсти или со памук, но подоцна се свикнуваш и пукотот само ти го затрега и тресе ушното тапанче.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Имено, потковичаните, дојдени или доведени од сите краишта на Македонија, лека полека се свикнуваа едни на други и лека полека ги прифаќаа, како свои, традициите на староседелците: почнаа да им се придружуваат во чествувањето на светите води и места, ги прифатија обичаите сврзани со Латинска Црква, го прифатија Свети Никола Летен за заеднички селски сведен, а Турците се однесуваа како сето тоа да се правеше во нивна чест.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)