се (зам.) - свие (гл.)

Дамческите, Дамче и Богоја, убаво го примија и од разговорот со нив дозна дека и тие и сите христијани од Потковицата знаат за опасноста што се свила над сојот Јанчески и дека и тие и сите христијани од Потковицата сакаат да помогнат да се мавне таа од нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој се сви на местото и горко заплака...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ех... Затресе со главата тој, воздивна и се сви уште повеќе над иглата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И ете Аргир вечерва заговори. Прокоп се сви уште повеќе на местото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но штом му го виде лицето - премале, се сви.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бранко ја собра главата во рамената, целиот се сви.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не го запишувај, ако можеш и смогнеш Од него да избегаш, да се свиеш И се скриеш, да оглувнеш Низ него да минеш и одминеш?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
- Стави ја раката врз челово, моли тој и излечи ми ја оваа брчка што се свила околу моето грло и не ми дава да плачам.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Таа би дала и фустанот да ѝ го извалкаат, и да ѝ го искинат, и косата да ѝ ја растурат и кондурите нека ѝ ги земат, само да може да се замени со малата кукла, што се сви сега во топлата прегратка на Маја.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тука, се разбира, не ги вбројувам исклучоците (имаше во циркусот и една жена што можеше, лежејќи на стомак, да се свие во половината и нозете да ги префрли до лицето; често нѐ забавуваше пушејќи во таква поза); но во циркусот имаше и поинаков став кон техниката: најмногу се работеше на техниката при изведување на точките, а при изведбата на точката техниката мораше да се заборави; во спротивно, се плаќаше со живот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сѐ додека неговиот последен неизвикан вик не му се сви во грлото, бессилен дури и за да одлета и нем.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се сви, но од тоа болката можеше само да се притаи, а да остане пак постојано будна и задемнета некаде внатре во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Токму тука во нејзиниот кошмар двете рачиња од Пела стигнаа до нејзиниот врат, се свија околу него и како да ја привлекоа во малечката прегратка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ја запомнив по чувството во кое ја сретив, блиска како љубовта во тебе што ми згина не ја допрев, а во мене се сви и ми го вети на небото звукот, кога тоа умре, а не мина.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тогива ќе да затрубат от небо седм труби ангелскии, и от тие труби ќе да се потресат небо и земља многу страшно, и ќе да падне слнце и месец и ѕвезди, а небо ќе да се свие како перде, и сите води и море ќе да се изсушат, а земља ќе да се запали да гори со силниј огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)