се (зам.) - свети (гл.)

- Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое, да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата; лебот наш насушен дај ни го денес... - прекина само за миг небаре наслушуваше дали нејзините зборови стигнаа таму каде што ги упати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ах, таа волшебна птица на радоста која на животот му се свети - живеејќи го!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
А вината всушност била кај неа: од многуте абортуси што ги имала во младоста, сега ѝ се светеле.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
ГОСПОД НА ПОМОШ - за добро и за лошо - НЕГОВ Е ЗБОРОТ... ОЧЕ НАШ, НЕКА ДА СЕ СВЕТИ ИМЕТО ТВОЕ... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
ОЧЕ НАШ, КОЈ СИ НА НЕБОТО - ДА ТИ СЕ СВЕТИ ИМЕТО... ВОЛЈАТА ТВОЈА, ОЧЕ, НЕКА ДА СЕ ИСПОЛНИ... * * * * *
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Секоја вечер сè исто си траеше По навика стекната и без да се сети Животот и врви, споменот му штети Можеби мисли дека некому се свети?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Зар навистина сметаш дека постои некој кој би убил заради Сузи па ти сега сакаш да му се светиш?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господи, сѐ ми се чини оти некој или нешто те прогонува“, ѝ реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Илко ја испуфка лулата, ја разгоре и рече: - Катастрофи имало и ќе има... - тргна неколку пати едноподруго на лулата и продолжи: - Мудрецот од Калкута кај кого работев, велеше: природата постојано ќе ни се свети...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)