се (зам.) - решава (гл.)

По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова тој, без да се обрати до Трудовата инспекција – за која вели дека е „јавна тајна“ нејзината корумпираност – се решава директно, по судски пат, да го бара своето право на исплата на неисплатените плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, откако Кукулев увидува дека работите не се движат во посакуваната насока кон нивно подобрување и ситуацијата станува прилично усложнета и алармантна – се решава, директно, по судски пат да си ги заштити своите работнички права, без да се обрати до Трудовата инспекција.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По исцрпувањето на сите правни инструменти и механизми за заштита на своите права од работен однос, Зефиќ на крајот се решава да поднесе тужба, подоцна пропратена со два дополнителни поднесока, за поништување на Решението за распоредување на работно место бр. 04-2026/1 (од октомври 2008), и на Решението на второстепената владина Комисија за прашања од областа на работните односи бр. 45-572/3 (од ноември 2008), кадешто тужена странка е Р.Македонија – со прецизирање КПУ Затвор Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, свесна за големата морална обврска што ја има спрема своето семејство, решава да оди докрај – но, благодарение на нејзината љубов и преданост спрема работата, како и лојалноста спрема институцијата во која работи – спорот, во некоја рака, се решава спогодбено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Земајќи ги во предвид сиве овие настани, а во неможност проблемот спогодбено да се разреши – Вујошевиќ се решава да покрене судски спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сепак и тие што требаше да му ги исплатат парите, се во работен однос во истата фирма и, плашејќи се за своето работно место кое беше загрозено од „повисоки инстанци“, на разни начини се обидуваат да ескивираат и одбиваат да контактираат со него.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, овие обиди завршуваат безуспешно – по што кризата на ова претпријатие се продлабочува, а со тоа и агонијата на тамошните вработени чијашто егзистенција, нивна и на членовите на нивните потесни семејства кои ги издржуваат, е доведена во прашање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како дополнение на ова може да се истакне и тоа дека вработени на пониски работни места земаа повисока плата од неа!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, таа од свои блиски луѓе, дозна дека новата директорка, наводно, имала намера да ја премести Зефиќ од јавната администрација во стопанската единица, која функционира како трговско друштво во рамките на затворот и не е буџетски покриена – што, за среќа, не ѝ успеа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кој можел да го убие, се прашуваат луѓето и се знае каде им оди помислата ама никој не се решава тоа да го изусти.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во овие часови се решава исходот од битките за акциите што тој ден се котираат, односно нудат и купуваат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Луѓето ретко се решаваат од Јесенице во овие дни да минат во Австрија, зашто патот води низ врвовите на Алпите, и може секогаш да изненади магла, дождот, па и снегот, и тогаш во оние кривулести и стрмни серпентини не е воопшто пријатно патувањето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Најживо беше во трговскиот центар и веќе во приквечерината се решавав да тргнам кон станицата, која е многу оддалечена од центарот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нивната интелектуална амбиција, онаа наводно силна глад по знаење и мудрост поради која човек, како што велат, се решава да студира филозофија, молкум се повлекува пред првата конкретна општествена пречка и веднаш наоѓа сатисфакција во ситната злоба и лицемерието на приватниот трач.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Малку Турците нѐ глодаа и ќе нѐ глодаат, сега па и од него беља, — се жалеа селаните по селата каде зашета Толе слободно, бидејќи аскерот и заптиите од Витолиште не се решаваа да излезат веднаш по нападот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбра работата по цело Битолско — Прилепско Поле, а во Мариово веќе слабо се решаваа Турци да навлезат во помал број.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А од Толева страна не паѓаше ни еден, ни жив ни мртов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас су ви паша, јас су ви валија, јас су ви султан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Можеби ако се качеше на малото чардаче пред плевната и ако ѕиркаше кон коријата, ќе видеше нешто, ќе видеше десетина рала вжарени очи, но сепак, среќа негова што го фати страв, па не се решаваше да се оддалечи, среќа негова што не ги виде, инаку можеше сосем да му се потчини на стравот, па да изгуби моќ, за здраво размислување.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во исто време, Гого се исправи пред проблемот да најде работа - од нешто требаше да се живее; да беше останат сам самјак, ќе се обидеше да преживее како слободен уметник; а вака, со семејство, со жена и дете на пат, не се решаваше на ризикот да зависи само од продажбата на своите слики - тој неафирмиран сликар, неговите слики непознати на јавноста, поимот продажба како мислена именка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Во судовите работите не се решаваат така брзо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
За смртта тој не се решаваше прв да ѝ каже, од неа злото го крие, бидејки ѝ беше единствена потпора, левен, чедо на мајка си првно.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ми се чинеше во тој момент дека од тоа што тој ќе изусти зависеше, се решаваше нашата судбина, мојата, на Ели и неговата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во слободните балкански државици, одвреме-навреме, македонската интелигенција, без разлика на пропагандите, треба да организира свои македонски собири, на кои ќе се разгледуваат и ќе се решаваат прашања за духовниот и националниот расцвет на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Него особено го револтира што таква потребна програма не успеа да прокламира ни една толку силна и така широко поставена револуционерна организација во Македонија, како што беше ТМОРО, туку најважните прашања си дозволи да ги остави да се решаваат „подоцна”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се осмели некој да ја критикува дејноста на таквите лица, се решава да загине од Организацијата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш тие тешко се решаваат да продолжат да цепат напред.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Старецот стоеше таму и држејќи во рацете нешто покриено со конопна крпа не се решаваше да зачекори нанапред, накај завојувачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа гастербајтер во Германија, кој што неколку дена откако ќе дојде до својата печалбарска дестинација се решава да се врати дома.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Меѓутоа, загатката се решава полесно отколку што изгледа. Нашите поими настануваат со споредување.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сѐ што е погрешно, брзо се решава. Кога ќе воочиме дека сме згрешиле за некој, веднаш треба да го ликвидираме.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Вавилон и разделувањето на народите и на јазиците овде кај нас, можноста на Балканот тие (јазиците) повторно да се спојат или, пак, народите и културите да останат во мирен соживот и заемно културално запознавање тоа е епското, широко, макроманско платно на кое Старова почнува да ја слика својата инаку инимна, семејна слика на дете кое се сеќава.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во овој најнов роман, Старова, кој веќе е познат како мајстор на прозната реч, се решава на една експериментална наративна постапка: со минимум дејства во наративната арматура, да ни состави романескен мозаик за нашиот балкански вавилонски синдром.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овозможено беше работниците да покренат иницијатива за престанок на работодавачот ако тој не им исплатил плата и не им уплатил придонеси од плата три месеца последователно, овозможено беше работните спорови да се решаваат по мирен пат и беа воведени законски инструктивни рокови за забрзување на судските постапки по работни спорови, а беше пропишано и максималното траење на судската постапка.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тој не се решаваше да се пресели таму, во неговата земја, засекогаш да се насели во друг град.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Истовремено, за да ја смири својата совест, се обидуваше да размислува дека тоа што тој се решава да го земе детето, да го издржува и да го одгледува, можеби ќе дојде и како олеснување за Марија, заради безизлезната материјална положба во која се наоѓа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Размислуваше, одбираше начини, но не се решаваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тишината траја неколку секунди. Никој не се решаваше да ја прекине, бидејќи не наоѓаше збор.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Долго се решаваше дали да остане да го види „попчето" или да си оди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Знае и тој дека прашањето на селово нема да се решава одделно... туку заедно со манастирот Свети Наум...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Овде ѝ се решава судбината на земјата... Распушти ги, нека си одат дома...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
ЛИПА I Кога се решив да ја исечам неа кога се решавав челото со градушки ми се оросуваше а срцето ми биеше в грло кога се решавав зашто одлуката не беше лесна да се исече врсникот мој со кого растев од ластар што го следев до вита стеблика со која си игравме на врвот јас нејзе поткрепа ѝ бев таа пак мене лулка таа мене устрем во височини јас нејзе заштита од бубачки и мравки од црвојаднина.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Што стана со тој обид и, воопшто, какви се шансите тој не баш занемарлив проблем да почне да се решава современо, ефикасно и цивилизирано?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оние од постелата што уште не беа заспани не се решаваа да се јават.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа беше голема надеж, но не се решаваа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
МИРА: Не може сѐ и секогаш да се решава со цинизам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
МАТЕЈ: Ниту нешто може да се реши, ниту има смисла да се решава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)