се (зам.) - распарчи (гл.)

Најпосле едниот камен удри во едно дабово стебло и се распарчи.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Како карпата да беше тој самиот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Целта им е да се распарчи Балканот да нема голема држава...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Од тоа сликите се распарчија на ситни нејасни делови како искинато писмо развеано на осум страни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сѐ треба да се минира, да се запали и да се распарчи!“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)