се (зам.) - распарува (гл.)

Дали помисли и тој дека целата вселена е само една мрежа, творба на еден голем, вжарен пајак сонце што го викаме, светило денско, не сфаќајќи дека сме фатени во нешто што лесно се кине, најлесно на светот, во ткаенина што се распарува само со еден конец – вистинскиот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бев распната меѓу две крајности, иако тие не беа тоа, и јас не ги чувствував како такви, и во миговите кога цврсто стоев на тлото, кога бев целосно свесна за себе, кога јас бев јас, но и кога ќе се обидев да се ослободам од сето тоа и од барем дел од себе како таква, кога ќе се обидев да го отфрлам сето тоа како здодевна и непотребна приказна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Попусти беа моите обиди. Постојано се распаруваше нешто во мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)