Големото семејство продолжуваше да се раслојува и да се обновува во нови мали семејства кои продолжуваа да гравитираат сега околу Мајкиниот дом.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Обла глаголица на мракот
нели поминува сѐ, но копнежот
- пејзаж кој се раслојува до бесвест -
постои.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)