се (зам.) - расипе (гл.)

За да не се расипе „војничката туршија“, зачестија доста казни.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Затоа го викна еден ден и почна да го советува: - Ти си даровит. Не си човек без способности...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Еве, и јајцата се варени; две ќе ти се доста. И пиперка, и два патлиџана и парче сирење.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Чудно ми е дека не ме запрашува зошто олку сум се задоцнил, не ме кара дека веќе се стемнило.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Салама не ти купив, уште е топло - да не ти се расипе.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И мравките, ене ги го изнесле својот одвишок од храна да го потсушат на благото сонце да не им се расипе од зимошната влага, а мрзливиот штурчо дебне отстрана да може да крадне некое и друго зрнце, оти прегладнел за овие три четири месеци лежење под снегот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Аман, само со дикат да не се докачат... - почна сега и Панде растревожено, за да не се расипе нешто од целата работа, која му се чинеше поубава и од најубав сон...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Бојане, ноќеска ќе спиеме кај вас. Задоцнивме, се расипа џипот...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Автобусот навистина се расипа, а работниците излегоа на улицата и застанаа да чекаат друг автобус, нервирајќи се дека ќе закаснат на работа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
АНЃЕЛЕ: Еден патник. Идам од гурбет пак, под селово ни се расипа автомобилот...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пред летувањето, отромавени, се влечкавме како на нозете да имавме чизми; кога ќе се расипеше лифтот, се качувавме по скалите со мака, тешко дишејќи; зјапавме во отворениот телевизор, голтајќи огромни количества кекс, потоа исцрпени, заспивавме со свртени грбови, веднаш...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Божем, ти си премногу далеку, и храната во пакетот ќе се расипе додека стаса до тебе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
А, моите лаги,исти секој ден, исти, смешни и проѕирни: „Па немаше автобус, кочан се сторив на автобуска...“, па „ми побегна пред нос“, па „се расипа на ’Јаја Паша’, па „чекав друг да дојде“ и сѐ така...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
После направија и бунари и чешма направија на Пржипца, ама се расипа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сѐ што може да се расипе, да ослабне, да поткопа!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
ТЕТКА ЖЕЊА: Не сфаќам, во што е работата... Нешто кај него се измени, се расипа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
На Крстета му се расипа планот. Сакаше нејќеше, остана зимото дома да ја гледа одблизу Анѓа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стопати на Зоки му е речено дека жешката супа не смее веднаш да се јаде, зашто забите ќе се расипат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Можам да видам дали навистина нешто не е во ред со нашите пенкалца и моливи, затоа што десет години ништо не сум напишала, па можеби ми се лути или се расипале или сѐ ова се случува поради Александар.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Болест, арч, долг! Ова се расипало, она се скршило.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Има ли начин ова да се оневозможи? Да се расипе малтерот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во славините има гумичиња. (Пауза) Можат да се поправат. (Пауза) Не мора да се фрли славината ако се расипе.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
— Ќе ви пукне смешникот, вели Ристо Коларов, ќе ви се расипе центарот за смеење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Автобусот навистина се расипа, а работниците излегоа на улицата и застанаа да чекаат друг автобус, нервирајќи се дека ќе закаснат на работа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во моментов сум добро расположена и, знам, ако почнам да се сеќавам како беше, што сѐ преживуваме брат ми и јас тие априлски денови пред две години, сосема ќе ми се расипе расположението.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)