се (зам.) - разликува (гл.)

(...) Да не мислиш на несигурноста дека она што ни го кажуваат другите често се разликува со она што тие го мислат, дека вистинските мисли често се премолчуваат, како во прекрасниот расказ „Премолчен дијалог“?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Еуфоријата мина многу бргу. Седнавме во кујната на Христина која не се разликуваше многу од нашата во Лисиче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Овде како да завлегуваш во друга земја, која се разликува од југот на Белгија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но животот, според режисерите, во 2.000 година, многу нема да се разликува од денешниот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Уј бев на гости кај мојот сонародник Драган Христов, кој овде толку се натурализирал што и не се разликува од луѓето кои тука се родиле и тука живеат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не се разликуваа многу од оние што се нудеа во продавниците, каде што се продаваше порнолитература, со сите свои натуралности.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Аранжерите на овие дуќани мислеле на сѐ за да се разликуваат од локалите што работат и дење и ноќе и затоа асортиманот на стоките е приспособен кон одредени побарувања.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој претставува привлечност по својата архитектура, која многу се разликува од постојната, и по својата внатрешна уреденост.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
После тоа често им приоѓав близу: прв пат воочив дека златната ларва се разликува; меѓу челустите им го ставав со лак премачканиот нокт што го пуштав да порасне; го посматрав движењето на нивните челусти, краковите на пипалките, главите во форма на череп, линиите што го опашуваат абдоменот и во положбата на оклопот, дури и онака превртен, ја пронајдов жестината на погледот на Гогеновите домородци.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Веќе во прологот, Тесауро изјавува дека надарениот со остроумност се разликува од плебеецот; таквиот најнапред раздвојува а потоа спојува.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Проповедникот На д-р Ѓорѓи Зафировски Никогаш и никаде Тој не спомна нешто што ние живите го поимаме како време, и ете, во суштина, ние се разликуваме од Проповедникот не сакавме или пак не можевме да сфатиме дека нам не ни одминува времето туку - животот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јагнето имаше црна дамка на челото, црно опавче, па лесно можеше да се разликува од другите јагниња.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој во одговор само молчеше; ја положи десната дланка на левото срце, го рашири лицето во срамежлива насмевка, не насмевка на задоволство туку само на благодарност, па се изгуби во својата сива заднина, во која не се разликуваше земја од небо, кал од камен и трн од глог.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Теофил Готје прилично интроспективно и самоаналитички ги објаснува и прецизира своите халуцинации и синестетички искуства: „Мојот слух извонредно се разви: Слушав звук на боја: зелени, црвени, сини и жолти тонови доаѓаа во таласи кои јасно се разликуваа”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Обичното лошо или bad се разликува од Фуселовото BAD.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Иако денешниот кич налик на удвоена фотографија се прекршува над поранешниот, тие сепак се разликуваат. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 163
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Логотетот не им придаде значење на дребулиите по кои се разликуваа двата записа; беше пресреќен што се потврди дека записот е решен, оти двајца го беа прочитале исто, и оти проклетството засекогаш беше тргнато на страна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Познато е дека луѓето под маска доживуваат еден вид транс, затоа што се наоѓаат на тенката линија меѓу идентитетот и алтеритетот, меѓу она што сум јас и она што ме прави маската (не-јас); во таа двосмисленост на идентитетот (како и кај проклетиот формулар што се вика пристапница) се состои трансот, карневалското чувство на еуфорија; во такви услови анално-гениталните опсесии стануваат неминовни (по тоа не се разликуваат партиите и карневалите); и треба да се види допрва зошто двојството на идентитетот, по правило, кај сите народи и култури, се сврзува со анално-гениталната метафорика.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но не сум сигурен оваа моја помисла на што ќе заличи ако ја изречам. Затоа продолжувам да молчам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се свртувам да видам како изгледа тумбата. Се чини чудно но навистина ми се виде населена и веројатно поради тоа веднаш се разликуваше од другите височинки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Многумина геј- мажи, а и низа нивни пријатели и непријатели, одамна насетиле дека она по што геј- мажите се разликуваат од останатиот свет е нешто што далеку ги надминува сексуалните склоности и практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Џон забележуваше и искажуваше едно верување што е распространето и трајно меѓу геј- мажите од постоунволската ера, верување што и самиот го имав порано, верување за кое нè учеа дека треба да го сметаме за политички неопходно, како и за политички напредно – односно, дека хомосексуалноста е сексуална ориентација, а не стил на живеење и култура; дека е начисто хомофобично геј- мажите да се претставуваат како носители на некои посебни типични или стереотипни одлики; дека сите геј- мажи се поединци; дека за нас не може да се генерализира како за група; дека воопшто не се разликуваме од нормалните луѓе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова бил маж што од другите мажи се разликувал само по истополовиот избор на сексуалниот објект, по насоката на својата еротска желба, по тоа што го привлекувале мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што проучуваме како животните и растенијата се разликуваат меѓусебно и како се размножуваат, така треба да се проучуваме самите себеси.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Родена е по земјотресот. Сосема се разликуваме. Студира за компјутери. Нема момчиња.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во Лерин денес е пазарен ден. И по говорот мноштвото пазарџии не се разликуваат од пазарџиите во Битола.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Само фасадата се разликува. Внатрешноста на оние кои го прават тоа, е иста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш, кога седевме во пеперуткарникот, големата стаклена градина со тропски растенија изградена до куќата на Ауербахови, по која летаа облаци од пеперутки, Клара ни рече: „Имам видено мајки кои го даваат својот живот за животот на своите деца, и мајки кои им го одзеле животот на своите деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Велеше дека секоја мајка е различна во своето мајчинство, како што животот на еден човек се разликува од сите останати, колку да им е сличен на другите луѓе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаеме дека верата се базира врз нешто што не може да се рационализира, и знаеме дека говорот на поезијата исто така многу се разликува од нашето секојдневно опитство.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Исто така, еден народ долго може да биде без народно име ако наблизу до него нема друг народ од којшто ќе треба тој да се разликува со одделно народно име.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да ги споредиме овие два процеса. Едни историчари и филолози тврдат оти јужните Словени уште до доаѓањето на Балканскиот Полуостров се разликувале помеѓу себе, т.е. составувале два одделни народа: Словени /Бугари и Словенци/ и Србо-Хрвати. Така тврдеа Копитар 129, Миклошич 130 и Шафарик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие се разликуваат меѓу себе само по начинот кој да ја постигнат истоветната цел.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој во времето на поминатите негови години во Србија се наоѓал под влијание на цел ред околности што отсуствуваат во Бугарија и затоа неговите погледи се разликуваат од погледите на оние што се образуваа само во Бугарија и се слободни од цел ред преземени мисли и предрасуди.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Власите и нашиот народ се разликуваат по јазикот, носијата, карактерот, така што никојпат Власите не можат да претендираат на наши села; исто така никојпат ние не сме кажувале оти влашките села се наши.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еве што означува: Македонците беа крстувани со национални имиња со кои тие се разликуваат од другите соседни со нив народности, т.е. од Турците и од Грците, па и од Власите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нунковците му клаваат едно име на кумчето за тоа со него да се разликува од другите луѓе, деца, жени, моми.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А и неговата тишина ја немаше, онаа по која некогаш се разликуваше од другите, она автентично, индивидуализирано отсуство на зборови, кое пркоси на нивното стандардно користење - безличносното ломотење.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Интроспективното трошење пари се разликува од ’обичното’ само по тоа што оној кој троши во првиот случај има малку повеќе чувство на вина.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но, имаше време, а имаше и место за да го стори тоа толку споро, и неговото движење да не се разликува ни малку по својата незабележливост од она споро движење на сенката околу дрвото во сончев ден. Така ги очекуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Просенија последен пат некаде угоре, тоа дека беа над него го сети само по болката во преоптегнатиот врат, прошарија низ белината, која што немаше никакви други димензии освен таа вртоглава длабочина на матежот, која стануваше уште побездона од тоа, што имаше нешто во што можеше да биде впиен заталканиот поглед таму, под паднатото небо, кое не се разликуваше по ништо од наврнатата земја, се мернаа уште некој пат, а потоа врнежот се заклопи за нив и бесповратно ги скри.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само по три работи се разликуваат: во Потковицата никогаш не се дозна кој го уби Јована Дамчески, додека за Видана и за Ристана Голушкоска Гојдарката се знае - ги уби син ѝ на Ристана Димко Силистарко.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Судбината како да ги намножувала на индига, ни со една дамка, ни со едно влакно,не се разликуваа еден од друг.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бендот започна со свирката. За чудо, им пееше девојче, кое не се разликуваше многу од нејзините другари од бендот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Бојана се разликуваше од останатите вработени по тоа што беше во директно сродство со стар пријател на генералот Стојан кој во исто време беше и висока политичко – воена фигура.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тука се во право само доколку нивната остроумност верно ја претставува и остроумноста на толпата; но кога лукавоста на престапникот видно се разликува од нивната, се разбира дека ќе бидат изиграни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Некои држави им дозволуваат на месните власти да ја забрануваат продажбата на пијалок во баровите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Очигледно е дека сѐ на оваа планета е релативно, и егзистира независно само доколку во своите односи им се приближува на другите нешта и се разликува од нив...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Продажбата на пијалак на лица на одредена возраст своевремено се разликуваше од држава до држава, но сојузната власт ги примора сите држави да не продаваат алкохол на помлади од дваесет и една година.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На слика стрико Благоја не се разликуваше многу од оние наши постари селани.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мразев што толку се разликувам од сите. Што ли беше толку чудно во мене, а бодеше во нивните очи?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И сето што е надвор од нас и разграничено од нас, и со сето останато што се разликува од нас и од него (од она, за кое говориме во дадениов момент) со просторот, макар и исполнет со воздух, ние тоа го нарекуваме предмет.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Киберпанкерите се разликуваат по тоа што се не само технолошки подготвени, туку во исто време се поврзани со реалноста и со она што се случува во културата.”
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Си имаше многу мака со заемките придавки, кој по бројноста и фреквенцијата на употребата доаѓаат веднаш по именките.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како и именките, и судбината на овие зборови не се разликува многу: најголемиот дел од нив одамна не е веќе во употреба, ги има во разговорниот и говорните балкански јазици, а најмал дел е и интегриран во нивниот лексички фонд.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ти си петно што мора да биде исчистено. Зарем не ти реков пред малку дека ние се разликуваме од прогонителите од минатото?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој почна да зборува за него со карактеристична сериозна учтивост, со која се разликуваше од мнозинството членови на Внатрешната партија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се врати кај масата, го брцна перцето во мастилото и напиша: „До иднината или до минатото, до едно време во кое мислата е слободна, кога луѓето се разликуваат еден од друг и кога не живеат сами - до едно време во кое вистината постои и она што е сторено не може да биде отсторено:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Министерството на вистината - Минивис во новоговорот - јасно се разликуваше од сите други објекти на видикот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние се разликуваме од сите олигархии од минатото по тоа што знаеме што правиме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Намерата беше - откако Новоговорот ќе биде прифатен еднаш засекогаш, а Староговорот заборавен - еретичната мисла, односно мислата што се разликува од принципите на Ангсоц, да биде буквално несмислива, барем онолку колку што мислата зависи од зборовите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Доцна сфатив дека срамот е нишката што нѐ поврзува сите и знакот според кој се разликуваме едни од други. Според некаков морал.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа почна да му зборува на Сандри, слично како и Марин Крусиќ: дека луѓето изгледа не се разликуваат по верата, туку по силата и богатството, а по сиромаштијата најмалку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога можеше да зборува со отец Арсенија, гледаше да го наведе да му го раскажува неговиот живот, кој во ништо не се разликувзше од Сталевиот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Татко на поинаков начин ја замислуваше оваа стратегија, но, во основата, таа не се разликуваше од Мајкината.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Светот на Мајкиниот молк се разликуваше од Татковиот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Помолча пак отец Иларион, и кога виде дека сите гледаат во него чекајќи да продолжи, рече: - Душата човекова се разликува од животните и по тоа што таа прави дела; што управува со сопственото тело; што знае дека телото ѝ е привремено боравиште; што е разумна и знае дека е од бога и во бога ќе се врати; што знае дека ако биде грешна - ќе замине мрачна и темна, а ако биде безгрешна - ќе замине чиста и светла; што знае (како што вели свети Андреј Јуродив) дека сразмерно на делата што ги направила, така и ќе свети: некоја како сонце, некоја како месечина, некоја како пламен, некоја како молња, некоја како камен скапоцен, некоја како килибар, некоја како цвет, некоја како волна, некоја како сребро, некоја како чисто злато.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
По еден облак од секој тип - цирус, кумулус, кумулонимбус и другите - ќе има доволно за сите; исто така, по еден пример од секој вид време - убаво, дождливо, топло, студено, влажно, суво, мирно, ветровито (и нивните разни комбинации - убаво-топло-суво-мирно, убаво-топло-влажно-мирно, итн.) ќе послужи за сите поединечни денови (и ноќи) на тоа време, и покрај тоа што едно магливо благо мирно рано утро е задоволство кое секако може да се разликува од истите услови напладне или приквечер.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Притоа тврдев дека тешко може да се создаде живот што се разликува од другите и кој ќе се карактеризира како необичен и посебен!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова ѝ го реков на Пеперутката кога ѝ се роди онаа необична замисла за порачка на повеќе свилени платнени ленти во сите бои: и бела , и црвена, и розова, дури и виолетова.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сликите во мојата и во неговата глава очигледно многу се разликуваат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не ние, народот го одби јазикот со години што го правевме во име на власта и превласта да се разликува простото од ученото сочното од сувопарното да биде непрескоклив јазот меѓу Дворот и рајата меѓу зборот и животот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но, во едно се разликуваа. Едната верверичка, што се викаше Буба, беше многу ранобудна и многу работлива.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Од друга, помала грутка, што ја дупнува малку во средината за да се разликува од шпоретот, таа прави тенџере.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Се прашуваме дали, ако Кинеското дрво ни значеше исто како и нему (како и морскиот брег и рамницата во близината поради која мисли дека светот е тркалезен, Црнците, шумата, ослободената пијавица и мочуриштето кое се граничи со гробиштата и игралиштето, црквата, неговата куќа, олеандрите, палмите и комарците, дабот кој има лулашка направена од автомобилска гума, лулашка која треба да се поправи, вилицата на ајкулата, школките од левата и од десната страна, и гризот за доручек) - па, само се прашуваме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа ноќ Џонс бил тој човек, измислувајќи систем од јажиња и чекрци со чија помош бил во состојба да се подигне себеси за да може да ги наслика горните делови од платното, кои инаку не можел да ги досегне.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(...) Ми кажа дека му се враќаат, дека пред повеќе години му доаѓале соништа во кои работите кои ги видел и кои се случуваа не се разликуваа од јавето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Милан Гавриловиќ и Слободан Јовановиќ сметаат дека српската единица, во рамките на Југославија, треба да ги опфати сите територии каде што се населени Србите, без разлика дали тие се во мнозинство или во малцинство.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сепак, Македонците не се хомогена нација. Македонските Словени, најголемата етничка група, претставува одвај 30% од целокупното население.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие, лингвистички, повеќе се разликуваат од Србите отколку што Србите се разликуваат од Хрватите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според нив, големосрпските ‘федералисти’ се разликуваат.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од ова гледиште не се разликуваше и ставот на грчката влада: „Во Коница - пишуваа грчките владини весници - очигледно се спротивставија неколку стотици мажи на грчката раса.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Скандалозното поимање на пишувањето, кое ги нагризува самите темели на наша­та мисла од филологијата до семиологијата, опстојува во она што Дерида го нарекува текстуалност, неговата теорија на пишувањето како систем од придодавки кои се разликуваат едни од други а притоа взаемно не се укинуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На мошне заобиколен начин Дерида како да навестува дека странската, источна митологија внесена во Федар вопшто не е странска, туку е составен дел од Платоновиот сопствен дискурс - значајна придодавка, би се рекло, која треба да се смести вон, а всушност припаѓа внатре.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зар се разликува од времето на рамната земја? Или од она што му претходеше?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со тоа требало да се докаже дека властите дејствуваат решително и строго против револуционерите, но во исто време на Европа, којашто постојано вршела притисок за спроведување на реформи во Македонија, да ѝ се даде на знаење дека турското правосудство не се разликува многу по својата „демократска“ постапка од европските судови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, во исто време не можат да одат паралелно и со “централистите“ (Организацијата), зашто, иако нивната кауза е исправна, сепак имало работи што тие не ги одобрувале, а ЦК и повеќе оружни и околиски комитети се раководеле од лица коишто по своите сфаќања, дури и по своите цели и методи на борба, малку се разликувале од врховистите, иако биле нешто одделно.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
По ништо не се разликуваа едно од друго, освен по тоа што едното беше бело, другото сино.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)