се (зам.) - разденува (гл.)

Но кога пропеале трети петли и ко почнало да се разденува а Бошета уште го немало да се врати, стрико Никола сиот се вомјазил да не му се сторило ништо лошо и заедно со стрина Николица и со Атанаса ги разбудиле сите домашни и сите зедно, со запалени вивки и гламни, истрчале на срецело и надале гласови, троа навистински троа од навал, за сите да чујат каква нова несреќа ги снашла и да тргнат да го бараат Бошета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се разденува. Пет часот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И нејзе ѝ се спиеше, а веќе почна да се разденува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Овдека само еднаш во животот се разденува, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така, така, до пет часот изутрина. Иследниците веќе почнуваат да се тегнат, да се проѕеваат и по тоа знам дека почнува да се разденува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
5. СЕ РАЗДЕНУВА И БЕЗ ПЕТЛИ ДА ПЕАТ - така што живеачката по својот пат си оди иако за од таков пат да ја скршнат неа врескаат кукуриговци на светските моди...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Гледај, се разденува... - Ами како?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Сетив како ме тегне за рамото и сфатив дека се разденува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Можев и самата - рече додека ме откриваше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веќе почна да се разденува...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Најпрвин само ќе се најави, далеку негде, по сртовите на ридовите; ќе забели како нашите белки во темнината, бавно ќе зрее, ќе дозрева во темнината, а дури потоа, и тоа наеднаш, ќе се истури и помеѓу нас како бел безшумен дожд. И гледаш - осамнало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеш, и денот не се разденува наеднаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А летен ден, долг како година, брзо се разденува, ама никако не се стемнува. 22
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е па да одиме, ми вели Мирче, еве веќе се разденува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама кога се разденува, војничето пак прашува: - Кој ме газеше ноќеска, вели, кој беше качен на мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ги подрашири мачно, мачно, како што се разденува во есено време...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Барем да пропеат петли, вели, да почне да се разденува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
XV Зимата го измени вообичаениот тек на времето: не се знаеше ни како се разденува, ни кога се стемнува; стануваа луѓето наутро изнаспани, излегуваа од куќите, шетаа по чардаците, кашлаа, се миеја шетаа по дворовите, влегуваа во плевните и земаа сено за ајваните, шетаа по сокаците и улиците, гледаа нагоре кон небото но никако да се раздени; зората никако да пукне, виделина да се запокаже; петлите кукурикаа, ја најавуваа зората, но попусто: или тие грешеа или таа доцнеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)