се (зам.) - развесели (гл.)

Супер, се развеселив. Се дотерав и вечерта се најдовме.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Го сожалив и тупкајќи го по рамото му реков да се развесели.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се развесели. „Ме сметате за опасен лудак а не знаете што станува околу вас?“ „Што станува?“ го прашаа стискајќи го меѓу себе и кикотејќи се безгласно, само со тешките раменици на кои можеа да ја држат земјината кугла.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Продавачот почна да отвара конзерви „месни доручак“ и да става пиво пред нас. Едно по едно, едно по друго, се развеселивме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„И многу би бил среќен твоите деца да протрчаат на (внимавај) вториот кат, да ми се развесели куќата“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се симнав од дрвото. Утови, ве молам Утариус да го славите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дебелиот се развесели: - Повели, барај. На дрвово е сепак некоја птица.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На мајката многу и се развесели душата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Беше пролетно утро кога стариот даб посака да се развесели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се упативме кон тополите. Билјана веднаш се развесели, како пеперутка потскокнуваше и сакаше да ми се откачи од раката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)