Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Дарвиш веднаш категорично прифати: - Се разбира, ние никогаш не го напуштивме Арафат, само не сакавме да го споделиме неговото гарантирано, ветено враќање во неветената земја!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира, не е само раскошот единствената причина да се видат обата дворца, туку уште повеќе и фактот што низ нив се гледа релјефно раѓањето и пропаѓањето на едно царство, особено убаво предадено низ портретите на падишасите, сместени во една галерија на „Топкаписи“, низ чии ликови се чувствува топотот и растежот, славата и пропаѓањето на аџеилуците со нивниот последен изданок Решад, чија старечка физиономија соодветствува на „Болниот од Босфор“ - отоманското царство во распаѓање...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И, се разбира, иста беше бројката, за која не знаевме што означува.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Црниот пазар зема сѐ поголем замав; дрогата од Лондон се шверцува во останатите земји и се препродава по многу повисоки цени , се разбира таму каде што е нелегална.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ако религиозните и националните пропаганди не посакаат да го воведат нашиот јазик во своите училишта, се разбира дека само таму каде што живеат Словени, и ако им забрануваат на своите учители и попови да другаруваат со македонската интелигенција и општество од другите пропаганди, тогаш македонската интелигенција и народот, без разлика на пропагандите, треба да изнајдат пат со којшто ќе може да се казни таа пропаганда.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ова лично ми го раскажуваше твојот татко, Козакот Семјон Иванович, се разбира, кога ќе почувствуваше потреба да ја сподели со себеси и со мене својата нерадост!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ние сме му сите познати и затоа нашата ролја во акцијава ќе се сведе да Ве помогнеме и да Ве заштитиме, се разбира ако стане нужда.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Се разбира, мислеше на Лабуристичката партија, сфаќаш!“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

- Не знам, велам јас, не се разбирам од политики.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се сеќавам на еден фрагмент од еден од многуте разговори со Јасер Арафат, кој беше индикативен за метафората на кривата на владеењето: - Најсреќниот ден во животот? - Јас сѐ уште не сум го доживеал...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Па, се разбира, чичко, кога ќе пораснам.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Секој геј- маж што ги напушта редовите на повластениот род и на посакуваниот родов стил, кој се спушта на недостоинствениот, абјектен статус на женче, теткица, пешко, кучка, женско петле, распалена кралица, врз себе ги навлекува лесниот потсмев и евтиниот презир и од стрејт- светот и од геј- светот – па уште и, колку што знае (и стравува), презирот од сопствениот љубовник.341

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Мистериозниот Транк Спироберг, со своите тези за поддржување на природниот јазик како антитеза на вештачкиот, се разбира, и тој ќе придобие свои приврзаници меѓу тогашните угледни лингвисти.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се погледнуваме со Витомира и со поглед се разбираме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Се разбира, - му одговорив гордо, а си помислив со ужас: - Што ќе дојдев да не се вратеше татко ми...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Овие карактеристики се исто така типични, се разбира, и за Дерида. Тој, на ист начин е „модерен“ во нетехничката смисла на зборот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се разбира, децата пораснаа и се отселија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој беше жив; „Матвеј Николаевич“ тоа јасно го виде; и од гадење го протресе мртовечка треска; но на лицето на живиот се виде печат на некоја осуденост и скршеност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Се разбира - се согласил иследникот - таквото изненадувачки откритие може да биде непријатно.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Воздивна и Мехмед-паша: „Добро се разбираме со тебе, ибн Пајко ефенди! Жими вера, ти баш аза си.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Приквечерината тројцата отидовме во Музичкиот магазин во центарот на градот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тоа беше веројатно прв пат да почувствувам како јадот и лутината, се прелеваат и во мене и како со лутината се јавува и потребата да се искаже таа лутина, или барем да се стори нешто што ќе ја намали.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А зошто велам оти еден дел од мене ја осудуваше?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ама, се разбира книгава пред тоа, барем неколку пати сум ја прочитал. Туку не, вака е подобро.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Се разбира, некои гејови и луѓе што им се благонаклонети реагираа со поддршка и со ентузијазам, но многумина други приговараа дека сум бил непромислен и провокативен, дека сум ги ставал геј- мажите на лош глас, сум продавал стереотипи со тоа што сум имплицирал дека геј- мажите се различни од стрејт- мажите, дека сум ја изнесувал лудата идеја дека постои нешто што се вика геј- култура и дека е различна од стрејт- културата, дека сум ја потврдувал хомофопската претстава дека геј- мажите „врбуваат“ стрејт- мажи да се впуштат во „геј- стилот на живеење“ или дека сум ѝ давал на верската десница оружје со кое ќе удри по нас, а со тоа сум ја загрозувал борбата за граѓанските права на лезбејките и на гејовите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По овој последен распит ја загубив стрпливоста за следење на протекот на деновите, а уште помалку на месеците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, алкохолот е корисен сѐ до оној моменат додека не се напраиш стока и не почнеш да ја замараш околината па да зборат за тебе „Види го овој се напраил труп” и таков флекосан на рамења да те носат до дома со што ќе бидеш предмет на исмејавање.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Се разбира дека се насмевнав.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Постои ли Големиот Брат?“ „Се разбира дека постои.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако се вратам жив и здрав, пак тебе ќе те земам… Се разбира, ако ме чекаш…

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Говореше доста неповрзано, господин судија, и јас навистина не знам на што се должеше тоа; изгледаше необично возбуден; не, не беше пијан, во тоа сум убедена; беше само возбуден; кога му реков дека е возбуден, тој рече: „Да, се разбира; знаеш ли што значи по толку години да се најдеш под вистинско небо?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Кажи: задоволството е во занесот по зборовите, не самите зборови: кога сѐ е речено, недоречено кога зборувањето е пасија, од по жица по тенок мраз, скок над гротло ; кога се разбираме молкум, со поглед, со мимика, со гест со крстот на чело; кога се разбираме наспроти зборовите со интонацијата, со бојата на гласот; кога ситуацијата е дел од разговорот;

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

- Се разбира, го премолчав она, за силувањата, што ми се најде на врвот на јазикот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Најмладото главно луташе, обидувајќи се да најде некого или нешто што би го заинтересирало.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Тој податок си можел да го добиеш само од мајка ти, од никој друг - рече Даскалов. – Се разбира можеш да го добиеш и од тој твој несуден татко.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, треба време зовриеното да се излади, за тогаш да можат да го вкусат овдешните нејаки мисли, за потоа да дојде до целосно општествено провривање.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

За жал, вашето љубопитно око не може да втаса до сите мои тајни.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ова е за палење светло - фарови. Ова - трепкач. Тука е гас, куплунг, сопирачка. Ножна, се разбира. А рачната сопирачка е тука. Сево ова го научив вчера попладне. “ Лицето му беше збруштено.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се разбира, со надеж да станеме браници со ками на појасите.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ама, каде бре, кој можел да се разбере, кога ние не се разбираме и со главата своја.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Се разбира побрзав да му објаснам дека не сторил ништо лошо.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не можеше песната да тргне, како само по себе да се разбираше...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Се разбира, во слава на животот и во слава на вашата убавина.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

А неговото настојување испитувањата и информативните разговори на осомничените да ги третира и да ги ословува како визити, повеќе упатуваше на пристап карактеристичен за потсмевот или мајтапењето.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира оти не само што самите не се викале Срби, туку им било непријатно да се викаат и од други така.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Според Андре Мазон, Болшевичката партија преку туѓите зборови на своите нови институции ќе им наметне посебна терминологија, за да влијае што посилно и покомандно врз имагинацијата на новите пролетери!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога луѓето би почнале да се разбираат, многу институции и прагми ќе заминат во историјата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

А таму јасно и нагласено стои дека минатата вечер изјавив оти ќерката на Ѓурчин ја имам видено повеќепати и дека единствената намера што сум можел да ја имам при тие случајни средби веројатно била желбата да ги откријам сличностите помеѓу нас двајцата: помеѓу неа и мене, се разбира, во колку постои.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Или, како што нараторот вели, парафразирајќи ги тие ставови: Идејата сите народи да зборуваат само еден јазик е исто како да собереш коњи, магариња, кучиња и камили и да ги натераш со силата на стапот сите заедно да рикаат, без оглед на нивниот вид.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„Се разбира! Нека оди по ѓаволите, добредојден е.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се разбира, Лири се шегува.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Од прво одделение нѐ тераа да цртаме храбри партизани и курирчиња и на сите ни беше смачено кога моравме за секој празник да цртаме као партизаните со петокрака ѕвезда на капата пукаат во Германците и ги победуваат или пак, ќе ни дадеа состав како курирчето Славко ги надитрило Германците, се разбира, тоа секоја година се повторуваше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

- Баш и не ми е јасно, но очигледно се работи за фалусен симбол - објаснува стручно мојот shrink. - Се разбира - велам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Се разбира дека она, за мешето го поверував.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сега првата нејзина реакција беше дека тоа било жива змија, која, се разбира, си заминала, но кога подобро го разгледа отпечатокот, што таа го направила на тревникот, пак ѝ се врати утешната помисла дека тоа било вештачка змија.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Вашите умови ја пишуваат теологијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се разбира и овде меѓу првите страдаа јагулите, страдаше нивниот кружен пат низ планетата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Но не беше така! – Се сеќаваш ли, мила, кога ти го донесов писмото од градоначалството, односно поканата за патување во Италија, што ти реков? – Се разбира дека се сеќавам.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Меѓутоа, во Ардените најмногу ме зачуди еден факт - насекаде, се разбира, каде што за тоа имаше можности и убави природни реткости, гледав бели населби, главно распослани, по шумските пејсажи, или на полјанките, пак од сите страни заобиколени со шуми, покрај реката Урт.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се разбира, не се бореа ни луѓето, коњите, како Крали Марко и Лутаца Богдан, ами ги удираа двете шишиња и чие шише ќе се скрши, таа група се враќаше и се придружуваше кон победничката, така што оваа стануваше поголема.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Еве, и на оваа негова слабост сум спремна да помислам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се одвезовме на Бондаи Беј одбравме место на ресторанската тераса и нарачавме некакви ќебапчиња од морски животинки и, се разбира, по едно студено пиво.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

МАРА: Ќе го пуштам, се разбира. Зошто? — си знам дека ми е прокопсано чедото — ќе спечали и ќе ми пушти. Не го одделив од куќи за уште да гладувам и да стегам!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

(Имаше и такви крикови: ти се чини дека ја расцепуваат темнината и придонесуваат да си замислиш некоја чудна звучна светлина).

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа подразбира способност да не се сфаќаат аналогиите, да не се забележуваат логичните грешки, погрешно да се разбираат и наједноставните докази ако се противставени на Ангсоц-от и да се чувствува здодевност или одбивност спрема секој тек на мисли што би можел да води кон ерес.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

- Се разбира, никогаш.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

На негова иницијатива, еден тиражен весник отвори специјална рубрика, во која доктор Миха еднаш неделно одговараше на прашања од читателите; читателите се јавуваа со иницијали, со псевдоними или анонимно, изнесувајќи свои случаи или случаи на свои; а доктор Миха им одговараше опишувајќи различни слични случки од својата псијихатриска практика, гарнирајќи го тоа со популаризирање на најновите достигнувања во таа област, и, се разбира, почитувајќи го интегритетот на своите дотогашни пациенти со тоа што наведуваше само еден иницијал од нивното цело име.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Се разбира, со нив одеа и неколку раководители, но Зоки не се грижеше многу за нив. Нека се грижат тие за него!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Ветуваш? Се разбира дека ветив.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Па, се разбира, рибите ќе му ги пржат, а тие на село често колат пилиња, па ќе лапа Мацко џигерчиња.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Со исклучок на сосем куси белешки, вообичаено беше сѐ да се диктира сѐ во говорпишувач, што за неговата сегашна цел беше, се разбира, неможно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Почнувам од најдолното скалило, на луѓето со најмалку вредности, па сѐ до оние што најмногу вредат. Се разбира, според мерилото за успешност.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- И се разбира, следеше описот на патешествието со многу многу чудни но прецизни детали...

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А бидејќи такво нешто не се случило Рајна и понатаму продолжила да ја посетува својата симпатија Генералот во неговиот дуќан за сода вода и да ги игра и пред него сите оние игри со кои ги збудалуваше мажите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, ова не го говорам од личен опит но многу вакви бракови знам, а сепак, немам слушнато за душа што излетала од спомнатава тежина.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И ја дочека, се разбира.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се разбира, се пред тебе, али ништо без попот!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Се разбира, при еден ваков зафат неминовни се многу ризици, жртви.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Така таа се карактеризира со едно непрекинато движење кон различното.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ми раскажуваа, се разбира не таа која беше толку кротка и скромна жена, дека била најубава девојка во селото во која се заагледувале многу момчиња, но таа се загледала само во еден, мојот татко.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Толку се занел во таа идеја, што од селото направил просто еден логор, сличен на казнен работен логор. Се разбира, за „доброто“ на селото.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Додека ручаа сепак ѝ потшепна на Пелагија дека е многу зачудена колку добро се разбираат Пеличка и Мурџо, и додаде со тага во гласот Кутрото, сигурно многу му е тешко што не може вистински збор да изусти!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Минувајќи низ тој критериум она што некогаш се слушало, што се разбирало и сознавало, останало во сеќавањата и како готов јазичен материјал но, како што бидува со сите спомени од детството, станало амалгам, надополнет со сетнешни искуства, со нови сознанија и виѓавања.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се разбираме некако со Витомира. И еба го, не ќе се разбереме! Оти да не се разбереме? Тукуречи исти зборови зборуваме. Само тие ги вртат наонаму, а ние наваму зборовите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

„Тестираме антитела за околу педесетина болести“, рече додека очите му поигруваа зад стаклата на очилата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се разбира, ги спомна пред руменото Розе и народните пари, што понекогаш му идеа на ум а коишто од одредени причини сѐ почесто ги сврзуваше со успешната кариера на Каламатија и неговото големо богатство.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Таа ги прашала: Добро, за кого треба да бидам, а едниот глас ѝ рекол – Се разбира, за мене. Им рекла: Добро се согласувам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Ох, се разбира дека можело и тоа да се случи. Не велам - не!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И решава министерот, за чудо на сите, да го ангажира неформално стариот дипломат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Потоа, ниту еден од празниците не беше очекуван.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во овој јануари во Париз, сепак, беше поинаку, се разбира, пораздвижено, зашто тука се биеше битката за мир во Виетнам, се разбира во тајните преговори крај зелената маса.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И, се разбира, ваквото летување секогаш е рентабилно, иако оди на сметка на комодитетот. Но, кој да мисли на тоа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Нека ги подучува нашите инженери Во подоцнежните работни средби во Тунис, по овој сигнал на претседателот Бургиба, Љубен Христов и неговата Хидротехника добија работа, се разбира на нов тендер, во висина од осум милиони долари за изведување на инфраструктурни објекти околу најновата брана на која работеше италјанската фирма, добитник на тендерот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира никој не се осврнувал на неговите дописи, некои дури и го сметале за споулавен дипломат!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира, не знаев точно што му зборувам, ме влечеше само желбата да се почне.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се разбира во врска со спомнатите противречности ништо не ми појасни ни оној случај за циркускиот гимнастичар кој при една вежба во која учествувале сите делови на неговото еластично тело успејал толку добро да се заплетка што морале да побараат лекар за да го разврзе кутриот атлетичар.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Органските материи се распаѓаат и ослободуваат разни гасови, се разбира и метан.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Се разбира, ако не ги сметаме овдека Турците кои на чифлизите си живееја свој живот и господареа со рајата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Татко ми во неделите приватно го практикува својот занает крај неа оти во чело на ѕидот има големо огледало, а и заради посебната столица, дрвена се разбира, која повеќе наликчува на берберска фотелја отколку на столица: широка, со дрвени потпирачи за рацете и задна потпорка во која убаво легнува грбот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Тука се правеше првиот од многуте мали чекори замислени од Кисинџер во Женева и прифатени од Арафат...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира, бракот не траеше ни цели 2 години, ја остави жената со дете, ја прокоцка куќата и си се врати дома - кај мама.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Не, бре, ништо не помага, не се разбира човекот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тоа се неброени композиции со милиони играчки и разни други подароци со кои Дедо Мраз не може сам да ги справи, се разбира.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Нека се напие и Иван Степанович, се разбира, ако се предомисли!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Постои, се разбира, уште една битна разлика.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Објаснувањето дека информацијата случајно ти се истресла мене воопшто не ме изненадува.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но секако имало поголем или помал душманлак, наше е да го откорнеме од балканските јазици, а бездруго со тоа ќе го снема во животот, нема да ја заматува меморијата на нашите потомци! рече Камилски.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се разбира, не сметајќи го во тој број спахијата носител на титула.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А сега тишина и гледајте: вака се држи воланот. На празно не смее да се врти.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

А којзнае дали и јас самиот си се разбирав во тие мигови, понесен од необјаснивата амбиција која ме водеше кон целта, без да ја сообразам со условите, одбраниот пат кој водеше кон нејзината реализација, последиците.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А се разбира можел да го спомене и библиското јаболко на гревот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Мислев дека можам да ѝ го поднесам животот на мојот предок како еден аргумент и моите постапки, се разбира. Да, моите постапки!

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас, се разбира, како божем не забележувам, си ѕенѕав на музиката во бавен и брановиден ритам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Тоа беше пред војната, се разбира“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Па, сепак, беше очигледно дека најавува спремност да поднесе секаков вид вистина, се разбира ако некој друг се досети да ја објави или барем да ја спомене.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Не им е првпат така да се гледаат и да се разбираат без збор.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Беше свесна дека е убава, но сепак не беше задоволна од својот изглед: челото ѝ се чинеше премалечко, очите темно кафени, а не сини, линиите на телото ѝ се чинеа преизразени...се разбира претеруваше, тоа беа некои нејзини бубачки во главата, какви што си имаше секоја девојка на таа возраст.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Мораше да трпиме сѐ, без викање со шепот се разбиравме. – преплашена Невена зборуваше тивко.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Јас знам, се разбира, дека минатото е фалсификувано, но никогаш нема да можам да докажам, нема докази.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тие, со години, во тешките и пресудните мигови за судбината на семејството, најдобро си се разбираа низ тишината. Така беше и овој пат.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се чини, типчето веднаш сфати во што е поентата, се разбира дека имав мобилен и штосот со фиксниот значеше дека ако е фаца од естрадата може барем да биде џентлмен и пред да ми го побара бројот, барем да ме праша како се викам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

На неговата десна страна, близу до колковите, се отворила голема рана широка како дланка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сѐ додека дома, еднаш сред бел ден, кога се подена тоа прашање, татко му, предвоен доктор, не си ги избриша мустаќите од неделниот ручек и авторитетно заклучи, како само од себе да се подразбира, но и без приговор: - Се разбира, медицина.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

БОРИС: По тебе, се разбира. Смеам да ти ја ставам главата во скут? МИРА: Зошто?

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Се разбира, овие податоци за курбанот, како и многу други на Татко му беа добро познати, но тој, сепак, не сакаше да го прекинува Камилски: Курбанот, како обред на жртвување, потсетува кај православните и кај муслиманите на сојузот на Абрахам со Бога (да не се жртвува човек, односно синот Исак, туку животно).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ентузијазмот не се смалуваше. Само, од што не заработував ништо, од што не продавав ништо, од што одев секогаш со една толку тешка колекција, слабеев сѐ повеќе и повеќе... Освен во бицепсите се разбира.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Во овие гостилници, се разбира, се среќава сета ориентална кујна во нив, главно, мириса на лој и овчо масло.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ама Маса Кулумоска се разбираше и од баење, кушање, да му црцне млеко од туѓа жена, под корен да провира и други маривети знаеше.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се разбира, до колку во него нема напишано нешто и за мене?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, го одбив со индигнација овој смешен и за мене сосема неприфатлив предлог.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На тој начин посматрана, културата привилегира формирање на вкус во естетска смисла, се разбира, според стандардите на владеачката класа (Бетовен е култура, додека слушањето на пијаници што пејат не е - освен ако не станува збор за етнолошко истражување, носталгија, или за снобовско истражување на кичот) (...)

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Јас дотогаш понекогаш и си помислував дека и мене може да ми се случи да морам да заминам негде џенем, се разбира ако одлучи татко ти да си замине дома, во Новодеревјановское; жената секогаш е врзана со некој невидлив конец за мажот; ние сме сенки на чекорите на мажите; иако јас и не го прифаќав којзнае колку тоа; мислам на женското почитување ; но не зборувам само за себеси; зборувам за жените; за нивните среќи и несреќи; да, дотогаш помислував оти може да се случи и тоа, да заминеме некогаш заедно кон тоа негово Новодеревјановское; но тој ден, кога на чардакот кај дед Павел ја видов сета онаа церемонија, и оние глави без шапки што се веднеа пред Истокот како пред кандило, сфатив дека на Козаците и на другите Белогардејци им нема враќање, дека тоа никогаш нема да се случи, и дека стојам помеѓу луѓе откорнати од некоја огромна далечина и којзнае како довтасани дури до овде, до чифликот на некој си Турчин кој исто така е откорнат одовде и е фрлен којзнае каде, негде во Азија ли, во Анадолија ли, и тогаш навистина повторно помислив на Војните и повторно во ушите ги слушав проклетите војнички труби без да знам кој со кого војува, кој на кого му копа гроб, кој кого го черечи.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Татко, тоа, се разбира, е речено снажно, поточно би било - очув...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но се разбира оваа пропорција претпоставува силна институција, со цврсти внатрешни канони на почит на автономните дејства на дипломатската мисија, каде што политичките упливи на извршната власт се строго нормирани.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Народните идеали, или долгот кон татковината, се разбираат од разни членови на народот различно.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Да се биде во Келн, а да не се види оваа знаменитост навистина претставува пропуст се разбира, катедралата секој ја посматра од свој аспект, но секој во неа ќе пронајде нешто што фрапира - нејзината големина, височината на кубињата, релјефите, оргулите и нејзината акустичност.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Та слушај ме ти, менека, книги не знам да појам, а за времето се разбирам.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Се разбира дека не смееме да ризикуваме“, се согласи Винстон дисциплинирано.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А металните предмети, се разбира, се главно претопени.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Бидејќи јадењето во куќата на Адам обично е компромис од наследени вкусови, ручекот, како и појадокот, е стриктно од новиот свет - сендвичи со хамбургер, сирење, шунка или јајца, повремено, во понеделниците или по празниците, сендвичи со печено месо од пиле или мисирка и, се разбира секогаш откршено парче пита или колач, и овошје - јаболко, круша, а понекогаш можеби и банана.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Се разбира, Варшава, која даде големи жртви во војната, е сета во споменици, железни спомен- плочи и слично, кои новите генрации го потстуваат за тоа дека овој град - маченик, страдалник и херој, некогаш физички уништен од Хитлерова Германија, успеал да се издигне од пепелта на уништувањето: поубав, полн со сите свои знаменитости од минатото, кои биле, кои и денес се украс на овој град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Разговараше по телефон, се разбира со став на голем бизнисмен, а покрај него стоеја две-три сироти девојчиња.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Повикот, се знае, беше за мене. Се разбира од амбасадата. Кој ли може да биде сега?

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ако некој падне во некоја криза, другите го чуваат и се врткаат околу него за да не направи нешто лошо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Стрелката во татковата душа - компас, по долго треперење, во еден период покажа дека треба да патува кон северозапад, се разбира доколку опстанеше патот на јагулите.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Тука, се разбира, не ги вбројувам исклучоците (имаше во циркусот и една жена што можеше, лежејќи на стомак, да се свие во половината и нозете да ги префрли до лицето; често нѐ забавуваше пушејќи во таква поза); но во циркусот имаше и поинаков став кон техниката: најмногу се работеше на техниката при изведување на точките, а при изведбата на точката техниката мораше да се заборави; во спротивно, се плаќаше со живот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А и тие се успокоија. Брзаа, се разбира, но не одеа како да бегаат.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Се разбира дека се шегувам? Крадец на сопствената радост! Нели, грдо звучи!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, со оглед на фактот дека знаев оти постојам побрзав да ја отфрлам помислата за некаква етерична или духовна состојба.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се рабира, немаше толку да ѝ попуштам, да не се наоѓав во незгода.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се разбира, тоа е само играчка, па сепак, им дале вистинска идеја, нели ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, кај имам јас време нему да му обраќам внимание, но сепак го слушам како ми вели или се мисли: - Добро, штом така, јас ќе ти измислам беља за да притребам да те чувам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се разбира дека тој покажа интерес за случувањата во Сан Диего, но тоа само го увери дека доживувањата на младите љубовници со ништо посебно не излегува надвор од дури и предвидливиот шаблон така што му беше доволен фактот Едо и Су продолжија заеднички да живеат како што почна во собичката на механичарската работилница на Али во Сан Диего, но сега во станот на Су во улицата „Кинг“, во центарот на Торонто.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Татко се обидуваше да го релативизира проблемот, да не бидат премногу радикални во изборот, но, сепак, на крајот се препушти, сакал-нејќел, на планот на Климент Камилски, се разбира, не останувајќи и самиот без лична стратегија каде ќе стигнат.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Слепецот, во неговиот приговор, се разбира беше тој а водичот таа, и тоа само затоа зашто го беше повлекла за раката да му покаже еден модел во излогот на големата продавачка куќа!.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Со пролетта со топењето на снеговите, со живнувањето на природата, и луѓето стануваа посмели, покатегорични, поиницијативни, се разбира, колку што овозможуваше партијата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Вие значи морално бевте со него? - запрашав неочекувано.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Виновници, се разбира, најчесто беа отсутните Балканци, сите го отфрлуваа проклетството што подалеку од себе, кон Балканот, каде на друго место?

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

„Немој да се навредиш, ибн Тајко“, потфрли најпосле претпазливо Марин Крусиќ, „ти, се разбира, не си ни најмалку виновен за тоа, но ние никогаш не би дозволиле да попаднеме под ропство како вас. Никогаш.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Се разбира дека таква беше намерата на реченото“, побрза да објасни тој и ја спушти слушалката.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

ИЛИЈА: Се разбира дека ми е мака, кога моите сонародници си ја менуваат народноста, но пак ме теши тоа што не само меѓу народот македонски има такви, туку насекаде ги има такви како тебе — расипани души.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А и разумот? Се разбира, и тој!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Затоа, мелодрамата може да си дозволи да ѝ дава предност на изведбата, да му дава првенство на одигрувањето интензивна емоција.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се разбира дека ќе ја одлагаме колку што можеме повеќе. Но тоа нема многу да промени.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој требаше уште два-три дена да биде на домашна нега па да продолжи со работата во Архивот. Се разбира, врз сиџилите.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

А потоа, во доверба му нашепнал: „Ни дале наместо боева муниција, од онаа, другана, што служи само за воени вежби. А таа не убива, руски пријателе. Зар не мириса тоа на предавство?“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, пред овие фази се наоѓа - а и напоредно трае со нив - усмената литература - која, како што ќе видиме, има некои суштински врски со хипертекстот.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ворхол (2) Картер Ратклиф Увод Конзервите од супи на Енди Ворхол, хамбургерите на Клас Оленбург, стриповите на Рој Линхтенштајн и пародичните рекламни плакати на Џејмс Розенквист - овие поп-арт слики направија скок и од наглата експанзија на празната американска консументска култура влегоа директно во областа на високата естетика.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

-Во тој случај на вашето внимание можам да го понудам гробот на Жуковски, таткото на руската авијација.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се разбира, таквото извинување изгледало нормално и прифатливо, но доколку тоа не се повторувало често.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Суштината е се разбира во тоа што овој поет/чудак/мајстор нѐ поканува во својот патувачки театар. превод: В.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Но, се разбира, тоа не можеше да остане незабележано, па се случуваше да бидам наречен крадец и ушите да ми бидат истргани.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Ќе останам дури и сосема рамнодушен; се разбира во случај тие одговори да не бидат придружени со оние допири на аглите на нејзините усни што зачудувачки вознемируваат и речиси ме присилуваат да верувам дека сум сосема близу до проѕирните превези на првиот грев.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Само знам дека татко му е Унгарец, мајка му Србинка“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ми зема крв, се разбира - за да ја тестира виталната органска функција и отпорноста кон болести.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Да не си го прескокнам и роденденот како многу битен настан кој секогаш завршува толку тажно. Го прославив, се разбира сама.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Сега знаеше дека во нивните коментари и желби за него има многу љубов, оти родителот секогаш го сака она што е најважно за своето дете – удобноста на конформизмот и медиокритетот (до овој заклучок, се разбира, дојде многу подоцна, кога навистина се истрижа и почна да носи не само пошироки пантолони туку и боксерки).

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Се разбира, Партијата што ја споменавте, треба да има свој конечен став по тие прашања.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Но, се разбира, сето тоа мора да се одвива претпазливо и тајно...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ама, нема да биде наведено дека во ходникот треба да направиш плакар од ѕид до ѕид, само за чевли, патики, штикли и чорапи внатре во секој чевел, заборавени, се разбира, и смрдливи, се разбира уште повеќе; и табла со шајки за сите комплети клучеви закачени заедно со „амбрелите“, и секогаш фали твојот клуч, нели?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Се разбира, потоа постои и можноста да појдете на забар ако скршите некој заб гризејќи се.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Се разбира, се случуваа исклучоци што тој настојуваше да ги коригира, но сега, еве, тие негови исклучоци со неверојатна педантност ги коригира грифонот: му ги потокмуваше влечките така што кога ноќе ќе стане да му бидат попринога.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Се разбира, јас сметав дека и оваа приказна на мојот пријател Раде е измислена за да се оправда политичката ликвидација на двајцата видни партизани за кои многумина сметаа дека веројатно застраниле.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Но, претходно да те прашам дали со себе носиш лични документи? - Се разбира.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Зрната претходно мора да се испечат, па да се столчат и да се сварат во вода, се разбира.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Но таа праведност, како што рековме, се разбира инаку од Грците, Србите, Власите, Бугарите, па и големите држави, покровителки на малите, се јавуваат како претставнички на своевидни праведности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Којзнае што сѐ се беше случило помеѓу него и Генералот, но тоа беше нивна пресметка, нивно недоразбирање и, се разбира, нивен грев.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Јас не доцнев: - Религиозноста, другар А.А., има своја богата историја во Русија. Се разбира и атеизмот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Се разбира, за кум го одбрале пред да му тргне колата прудолу, а јас, јас по нивна желба сум му кум на едно мало дете кое сега, откако ме сметаат за црна овца, со страв го држат што подалеку од мене.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Мечкина, се разбира...

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Се разбира, ни најбогатиот, ни најумниот, ни најмоќниот родител не е во состојба да ги исполни сите желби на своето дете.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Иако Јел очигледно попуштиле и се сложиле да ја позајмат “T um’”, сепак не дале да се изложи нивната оптичка моторизирана конструкција “Ротирачка стаклена чинија “(1920) на ризиците на okno.mk | Margina #4-5 [1994] 109 транспортот, па така, наместо неа позајмена е една реконструкција направена по смртта на Дишан, а сега во сопственост на Музејот на современата уметност на Лос Анѓелес.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се разбира, намерата им беше да одат кон паркот, кај козите, да ги втасаат и да ги поминат колоните војници и полицајци, да му кажат на Чанга, па да ги земат и нашите кози.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Дури и сега, се разбира, нема причина или оправдување за вршење мислопрестап.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сѐ на сѐ овој проблем и не заслужува посебно внимание”.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Без сонце, осмата куќа не ветува долг живот, ако се занемарат се разбира, исклучоците.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Иако, се разбира, тој знаеше дека за Петрович се зборуваше дека знае наеднаш да ти пресече некоја ѓаволска цена, така што дури и жена му да не може да се воздржи и да не викне: „Да не си се споулавел, глупак ни заеден!

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Сево што го разгледавме да се објави во новата рубрика - СЕКОЈА ПЛАНИНА - СВОЈА ТЕЖИНА - се разбира, во скратена форма, а исечокот од „Колибри“, целосно да се истакне“.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Стрико ми Ото многу знаеше: немаше област за која не беше добро поткован: социологија, литература, музика, архитектура, за сѐ: и навистина: знаеше сѐ и сешто.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Чанга, се разбира, постојано мислеше на козите кои со векови, биле одгледувани, па сега се уништуваат.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се разбира, при надоместувањето на настанатата штета учествуваат сите тави случајно присутни во неговата фурна.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Ќе го криеме Црни додека можеме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се разбира овие мои размисли требаше да се сфатат како метафора, како пофалба на доброто кон кое човекот со векови се стремел.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

(Се разбира, сега, иако малку доцна, сепак сфатив, дека татко ти посакувал да покаже дека и тој е чедо на животот па токму поради тоа, тој проклет живот не смеел да се однесува кон него толку сурово, и везден да го казнува).

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Му се стори како да го познава местото. Па се разбира!

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Навистина, најчесто она што се започнува е тешко, но мнозина започнуваат и, се разбира, со доста труд, по подолго време тие и го завршуваат започнатото.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Можеше да биде чуен, се разбира, но сѐ додека седеше во својата сегашна позиција, не можеше да биде виден.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Јас, се разбира, бев никој и ништо, една обична вообразена провинцијалка со гордост до небото, а шанкерот само повеќе се нервираше на моите изјави иако знаеше дека намерно го подбуцнувам неговиот западен менталитет.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Само што, како што обично се случува, некои од љубовите на Генералот засекогаш останаа тајна.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во шталата имаше малку овес и сува детелина.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Се разбира дека имам и не гледам потреба да се лутиш... - одврати Барѕотас.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Се разбира”, ѝ одговарам испуштајќи чад што подалеку од неа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сакам да покажам дека и во оваа куќа е негуван добриот вкус и не ѝ недостасува нужната внимателност и респект.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Околу 18.08 почнувам да запаѓам во така нареченото професионално пијанство и почнувам да размислувам за тоа како да го задржам трезвениот изглед.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

„Се разбира“, вели, „не можам да го ослободам од вина ни Ролана; нему секогаш му било сѐ едно со која ќе легне. Само доведи му жена.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Прво, денес сѐ почесто и погласно слушаме залагања за „организирана народна културна дејност“ (тука, се разбира, мислев на Луција, која како навиена го прочита својот говор на приредбата, кој почнуваше токму со таа фраза).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Античкиот град молкум го напуштаме ги памтиме звуците на животот пред катастрофата и се разбираме со чкрботот на забите и случајните крици кои личат на оние од мигот на уривањето.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Мајките го споредуваа со Бога, ние со Сталина, се разбира скришум, мислејќи дека по неговото исчезнување од сликите со Тито, ќе мораме да си имаме друг Сталин.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се разбира, не му реков дека за мене и не е битно ваквите податоци колку држат вода, и дека неговите информации стануваат интересни само во случаевите кога ќе дотечат од повеќе извори, или кога ќе откријам дека во таквите приказни е содржан и некој туѓ интерес или настан спротивен на нашите интереси.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ова се разбира беше исклучителна ситуација, за која, се разбира шифрантот Петар Иваз би немал разбирање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира само од себе оти тие со своето учество во револуционерните работи одеа во расчекор со интересите на Егзархијата; но, при сѐ тоа, тие беа бугарски чиновници.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се разбира, доколку е подготвена да го препознае порачаното, како во примеров извлечен од оваа книга: „Кога би бил во ситуација да избирам со какви луѓе би сакал да биде населен театарот, јас би гласал само за робовите.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Секаде се еден до друг, од прво до четврто, па и во петто не се разделија... милата Јана, никогаш за ништо не го накодоши - како што знаат да кодошат девојчињата - секогаш сакаше да му даде и гумичка, и молив, и боички, и острилка, му даваше без да побара, не им требаа зборови - со поглед се разбираа...

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Се разбира дека ја исмејав.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Мудриот совет не мораш секогаш да го прифатиш, но барем не одбивај го.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, работеле според пописните листи.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

„Да прима!“, рекол Абернети, „па, нека прима совети од лекар, се разбира.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Под кожата песочно закрцка крвта и накостреши вепар. „Ракија и подвизи“, за`ржа. „Можеби тоа.“ „Се разбира“, не го сфати Мирон. „Ти си брат“, а тој почувствува нечиј поглед на тилот и се сврте.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се разбира, немаше никакви аргументи поимот баклава да биде прогласен за опасен и со оглед на неговото присуство кај сите балкански, медитерански и азиски народи во некогашниот состав на Османската Империја, но речиси и во целиот свет.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Обично секоја дипломатска телеграма што ја испраќав во тие четири дипломатски години, ја оттргнував од мојата писателска вокација, се разбира без да ја смирам во себе, зашто тоа и не беше можно, ја сметав и како исклучителен тест кој подлежеше на сигурна проверка, а чии резултати многу ретко стигнуваа до мене.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Зборовите се искинати, нејасни, не се разбира кој за кого плаче.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И, наеднаш сфатив дека сеќавањето најпрвин ми подзапре на оваа постојка.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Како што повеќе го запознаваат, тоа сè повеќе се забележува.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Се разбира, да ги ставиме оклопите, ќе умреме добро облечени.”

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Уста пред него, се разбира, не се отвораше, а ако се изговараше нешто на грчки, тоа беше толку лошо искажано, што и самиот даскал од тоа ништо не можеше да разбери.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А тој ден Даскалов ми донесе повеќе пакети млеко и јајца во прав; тенекиини кутии со месо, детска облека, па дури и фустани.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Излегува на врата Огнен Ѓорго, а ние ни „помози бог“, ни „здраво-живо“, уште од врата прашуваме за некој што се разбира од ушни болести, што куша за уши.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Само со погледи се разбираа доволно за да можат да си ја премолчат тагата во душите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Се разбира, го заборави изгледот на куќата и се приближи кон влезната врата и виде дека некрологот објавува „шестмесечен помен“ од смртта на „драгиот и незаборавен сопруг Едо Бранов!“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Онисифор Проказник праша: „Ти си домаќин на куќава?“ а човекот со блесок на заби во брадата рече дека е така.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Штом не се разбираш, велат, да ги донесеш тапиите од куќата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Само, се разбира, нешто убаво!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Често ја имам слушано таа сентенца: дека човекот е секогаш голем, дуру и во својата болка, но се разбира кога е воден од праведноста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, никој не ја позна, никој не ѝ притрча да ја поздрави.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Хегел, се разбира, мораше да биде исчистен од својата метафизика, мораше безусловно да биде отфрлена неговата некритичка доверба во рационалистичкото умување — и дури тогаш можеше да се создаде вистински дијалектички метод што го овозможува спознавањето на природата и општествената стварност.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

„Па, Змејовиот брег, се разбира“, запеаја сите во хор. Се загледа во нив.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Се гледа дека се однесуваш како вистински професионалец, - рече без да ја отвора устата. (Сите тие помеѓу себе се разбираа со затворени усти).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира, се изненадил од посетата.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Имајќи го ова предвид дури и помислувам дека не би можел да тврдам оти во таквите околности била исклучена можноста за поинакви оценки на настаните.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Има еден пример (изнесен во книгата на Роже Перфит, Амбасадори), за еден стар дипломат, кој откако служел успешно во десетина значајни земји во светот и му минал нормираниот век на служење, не можејќи да се помири, без да служи и натаму на дипломатијата на својата земја, не престанувал да го опсипува министерот, министерството за надворешни работи, со своите анализи, предлози, стратегиски визии и што не, како да бил и натаму на својот редовен пост!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

118. Се разбира оти од тоа друштво не излезе ништо, зашто Србите не им веруваа на Македонците и фатија да праќаат во него „Старосрбијанци”, Црногорци, Босанци, Херцеговци и др.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

БОРИС: Не се разбираме. МАТЕЈ: Не. (Пауза) БОРИС: Алал вера. (Пауза) Мене цел живот ми помина како да сум во хор што пее некоја важна хорска песна.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Шегата што Б.С. ја смисли ја протолкував како негов обид за да се оддалечиме за момент од смртта на Самоников.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сѐ, сѐ само што прават со бабата Бисера, се разбира, не ѝ кажа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Причините на претензиите на Србите и на Бугарите се, се разбира, чисто политички, но освен нив има уште една: македонските наречја стојат едно до друго така блиску, едно во друго се слеваат толку незабележливо што, ако се признае едно од нив за српско или за бугарско, ќе треба да се признаат за такви едно по друго и сите соседни со него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сигурно ќе се врати... Така ли е, синко? – Се разбира, Татко, ќе се вратам.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Но сепак Камилски, откако помисли дали ќе биде тоа еден од светските јазици, или првиот јазик што го научил, категорично одговори: Се разбира најсладок ми е мајчиниот јазик? Не! рече Татко со блага насмевка.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сето тоа, се разбира, е само аналогија, бидејќи во денешно време не може да се репродуцира „Критиката на расудувачката моќ”; не се работи за нешто толку слично.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Се разбира, не се рекло без основа: колку луѓе толку табиети!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко ми вели дека ќе оди во спалната малку да дремне, а брат ми повторно ги обува патиките, се разбира без одврзување, туку ги нагазува, токму така како што татко ми да го види веднаш би му свикал, и оди надвор: - Само да знам – довикува од вратата – ќе правиш денес колач или воопшто да не се надевам?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

– Пол? – продолжи службеникот. – Се разбира, женски! – го прекори пак шефот. – Па може да има прч! – рече првпат нешто во одбрана на службеникот. – Кај прчовите одиме со козите кај козарот Чанга, преку дрвениот мост, – рече едниот од помалите браќа.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Овој сентимент може да се препознае во Кантовиот горд опис на неговата теорија како „коперниковска револуција“, во изборот на „коперниковска револуција“ за оваа достоинствена споредба, поради нејзината радикалност. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 77

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сето тоа, се разбира, не сакав да ѝ го кажувам на Марина, зашто споредбата со нејзината втора мајка можеби уште повеќе ќе ѝ го загорчеше чувството на очаеност, што сѐ повеќе ја обземаше.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

4 На самиот крај, таа додава дека – според неа – процесот на приватизација нечесно се одвивал, а притоа многу голем притисок се вршел врз работниците во смисла на ментален, психички и физички терет.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Го погледнав иронично јадењето, па него. Се разбиравме. Си заслужил, би ми рекол!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И се разбира за насмевката моја, за која трагаат да ја одземат, а која мене ми се врати.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Треба да си подготвен за да го сфатиш но и да го прифатиш тој конечен суд, а се разбира, по потреба, и да сочувствуваш со него, во колку не се загрозени твоите лични интереси, или, чувај нѐ господи, интегритетот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Тој помага, искусиле луѓето, секогаш кога се гради и кога се дига, се разбира додека внимаваш да не ја кренеш градбата превисоко и да го повредиш неговиот престол.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Оттука, можеби произлегува тезата на Жорж Брак: „смислата на науката е да успокојува, на творештвото – да вознемирува.“ Се разбира: Низ – невидливото, вонвременското ...

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Се разбира, јавно немам спомнато ниту збор за тоа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Како да бев јас задолжениот да ги објаснувам причините за распадот на Југославија (во Тунис една од главните авении с уште го носеше и го носи името Југославија).

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во него, покрај личната гардероба, има неколку подароци, аманети од Мајка за нејзините најблиски, се разбира ако ги сретнам.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Следниот ден, еден ден пред доделувањето на дипломите (имав единаесет петки и една четворка, се разбира, по физичко образование), ме свикаа по телефон во училиштето.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Па сепак, од потребата за конкретна акција ме одвраќаше помислата дека веќе во идниот момент Катерина ќе ја поткрене главата од перницата (се разбира под претпоставка дека го избрала креветот како место за починка) и ќе ги здогледа книвчињата чијшто број постојано се зголемуваше.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Чана не ѝ дозволува Петра да си ја идентификува сопствената судбина и сопственото постоење со постоењето на оној човек онде, Чана живее само во мигот во кој реално постои и затоа таа речиси со гласот ќе ја крене на нозе без да биде свесна за тоа, ќе ја натера да си ги наниже бовчите на рацете, се разбира, во низата и неколку кокошки врзани со сиџимка, на крајот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Било каква размена на идеи што би можела да се одвива во нашето општество, ќе свене, со исклучок, се разбира, во ешалоните на професионалните академици.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Се разбира дека не. Ги измислиле биолозите на деветнаесеттиот век.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбиравме. Една и пол. До две страници.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

„Можеби навистина беше така. Заборавете го случајот!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Порано ми ја доделуваа понекогаш честа да бијам пенали, со кои нашите игри обилуваа, а бидејќи ги изведував доста вешто, можев да постигнам и јас гол и тоа ми причинуваше, се разбира, посебно задоволство.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се разбира, јас немам при себе таков плод за да ви покажам и практично на што личи кога ќе ви се најде најаден во раката, но вие, таму, горе, во вашиот свет, го имате тој плод во изобилство!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Јас сметам дека со неповторливо богатство се надарени само нашите лични доживувања, приказните што ние ги создаваме: разнобојни, шумни, богати, со насмевки на бои што ќе ги откриете само во опашот на паунот, и се разбира, да не заборавиме, кај виножитото.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Прва, па втора, па трета, па четврта...“ правеше движења божем менува брзини.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Света Тереза, Рама Кришна, Мајстер Ехарт, свети Јован Крстител и многу други ги опишаа ваквите значајни случувања, се разбира предизвикани со некоја друга метода, којашто вообичаено ја нарекуваме спонтана.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На постаментот од споменикот епитаф: Овде почива правот на онаа што слава и сребро Среде светот минлив во животот овој не бараше... тоа, се разбира, е лажга.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се разбира дека беше битен печатот од поштата на градот во кој сум на „малтретирање“, како што милуваше мајка ми да каже.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Бог, се разбира, можел да постапи како сака, тоа е во неговата моќ, и не знам дали заради тоа може да му се оспорува добронамерноста.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Се разбира дека не лажеш, но си противречиш - се обидуваше да ја смири Непозанатиот. – Предмалку го нарече слабак. Нели?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира дека не можеш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Потоа, секогаш кога ќе си спомнев точно на овие денови, сфатив, има толку многу нешта што брзо не се разбираат, не се даваат со голо око, толку прекрасни нешта скриени се таат во предметите околу нас, чекаат на нас, а ние слепо газиме на нив, ги ништиме тие мали, незаблежливи и неповторливи нешта, бездушно ги сакатиме.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во Улицата на стариот цвеќар во Истанбул сега се стискаат тајни шеп-шеп шепотари и јавни вревачи по фудбалските натпревари - жив доказ дека сегашноста сепак му завидува на минатото, тука, каде што некогаш сетики врвел и Јане Сандански, со очила за сонце и со џепен саат закачен за реверот со сребрено синџирче, а зад него, се разбира, врвеле и тајни агенти кои му ставале сопки на времето кога ќе подзабрзало.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Да не заборавам да спомнам дека воспоставениот ред е негов израз. На Даскалов.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира се случува понекогаш да пристигнам и во последен момент!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, додека го правиш тоа, ти се чини дека во тоа вклучуваш повеќе маргинални нешта.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Возбудата делуваше врз падот на шеќерот, избегнуваше да говори, а со Снеже се разбираа само со насмевка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Големите козари, во прв ред Чанга, можеа да си дозволат да имаат по два три прча, се разбира за сето стадо, но и за други кози.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

В година тие ќе ја посетат Тоскана и на Галилеј ќе му однесат сувенири од Галилеја – неколку параболи од светиот апостол Марко, вакцина против лепра и се разбира еден малечок стаклен глобус.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Воспаление е, се разбира... ја засмевам. Се гуши. Ја успокојувам мајката.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Се разбира, беше само изнајмен, за таа прилика, разбирате“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А Пане држи токму такви прстење какви што носат мариовките — жолти, од туч, се разбира, но нели се жолти, најблиски се до златото.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се наредија сите по старешинство. Најдолу, се разбира, Суло и Злате протуѓерот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А некогаш навечер кога ние излегуваме ќе треба да бидете со Патрик, но се разбира за тоа благовремено ќе ве известиме и ќе ви платиме екстра... зборуваше брзо и певливо Госпоѓа Изабел.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Неговата љубена во сонот беше ѕвезда што свети и грее, се разбира, ѕвезда во облик на мала топка сало. (Сонувајќи, Ќ не сфаќаше како таа не се топи од сопствената топлина.) Додека траеше сонот, Ќ го празнеше целиот фрижидер и потоа провалуваше во најблискиот фитнес-клуб за да трча на подвижна лента.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Му дале дури на една од мансардите на Ке д`Орсе свое катче да продолжи да пишува, да анализира, да предвидува, се разбира за свој грош.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Од каде пак овој се разбира од риба?”, како да го прекорува неговиот поглед, но сепак му мери два таса од перкијата што му мрда под мишка уште да го заскокотка.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Беше, се разбира, тоа страв; беше тоа еден вроден страв од граматиката на љубовта, резултат на незрелост и неискуство; оти јас очекував нешто сосема друго.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тоа, се разбира, е прилично комлицирано.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Што значи и неговата информација ја имам оставено на почек!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Бездруго, мој пријателе, анонимниот Балканец Фаик Коница, односно Европеецот Транк Спироберг, имал и други приврзаници на своите идеи покрај, се разбира, Гијом Аполинер и Реми де Гурмон? запраша Камилски, веќе внесен во проблематиката, но без да насети каде цели Татко со историјата на оваа полемика во едно далечно и друго време.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се разбира пред него се направив незаинтересирана за тоа што донесе тој, и каде го остави, но едвај дочекав по попладневниот одмор да излезе да купува продукти за утре за ручек.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Се разбира, дури да се вратат моите куршуми. (Го остава својот, празен, пиштол врз масата.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Не знаев речиси ништо за него освен дека е од Западот и, се разбира, неговото име.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, надежта постојано тлееше – дека можеби работите ќе се средат, платите ќе се исплатат и сл. – но, како што покажуваат суровите факти, тоа во реалноста воопшто не се случи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И по многуте години од нејзината најсреќна ноќ, таа беше спремна да раскажува само за онаа убава починка во гостилницата кај Бањи, каде што гостилничарот им варел јајца во водата на врелиот извор на бањата а се разбира ќе спомнеше и понекое доживување или необична поединост од тоа долго патување низ ноќта кога размислувањата за среќата повремено ѝ ги прекинувал коњот со гласното фучење, а ќе го спомнеше патем и одговорот на птиците содржан во нивните исплашени крикови што ќе уследеле веројатно поттикнати од фучењето на коњот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, го фотографирала и местото што некогаш било населено со нивниот живот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира оти во една мала книга, како што е оваа мојава, не може подробно да се разгледаат сите засегнати прашања.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И ме гледаш, и се разбираме со поглед, и јас подавам рака, а ти клучот ми го даваш, оти знаеш дека првпат јас самиот сум решен на твоја страна да бидам, дело гнасно да учинам, за да те спасам од логотетот!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се разбира, нивниот предлог бил одбиен.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но за чии интереси? Се разбира оти не за македонски, а за бугарските.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ќе помине. Нека го одведе Рајна кај Матковица. Таа се разбира во тие работи.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Сите филмови што сега, разлигавен, во главата ги правиш за мирно трето доба, со сите театри и опери кои сакаш да ги посетиш и да ги видиш и чуеш, сите книги што сакаш да ги читаш во двојка или, барем, како школска лектира да ги обработуваш со неа, затоа што таа те разбира најубаво и, додека молчиш, таа ја слуша твојата тишина и кроце пушта рака на твоето колено, кое потскокнува од тоа што нервите ти се отидени бестрага, се утопија, се разбира (тоа филмовите).

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Се разбира, ги фатија. Најпрвин ги беа однеле во болница.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се разбира, сите овие нејасни објаснувања беа делчиња од некои настани за кои не бев ни сигурна дека се случиле, но и да бев дури и поглупава ќе дојдев до истиве овие заклучоци што дури сега ги кажувам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, за да стори вакво нешто ќе морала да побара согласност и лично од него.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Каде е сега? Меѓу предводниците? Се разбира, затоа и е тука. Не, не е подведен меѓу послушниците.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сега сфатив оти мажите имаат муцки на најосетливи кучиња; и тие како и загарите знаат да откријат секоја трага, се разбира кога е во прашање месото на лесна жена".

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Потешка казна, се разбира, не можеше да смислат.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

И се надевам дека таа не е премногу ниска, оти на твојата голема висина одговараат високи девојки.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Винстон сврте едно копче и гласот малку се намали, иако зборовите сѐ уште се разбираа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, најпосле ја повика тетка Ана да ѝ ги спакува куферите, зашто, како што тврди, самата е неспособна тоа да го стори, а сестра ѝ била „махер“ за пакување.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се разбира, тоа при особени случаи, кога беше расположен за шеги.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

И сунѓерот. И... и... И кој уште? И баба му, се разбира.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

А на Балканот ништо не беше постојано, се разбира, освен козите!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но исчезнаа тие историски услови во кои Индоевропејците се разбираа помеѓу нив и настапија други историски услови во коишто започна цепењето на јазикот, на општото национално самосознание, со заеднички јазик, верувања, ќуди, преданија и др.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се разбира, во овој случај секако.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Еднаш една ноќ после долгото патување по разбрануваното море на љубовната авантура ја прашав Катерина, (навистина ја прашав); ѝ реков: „Ти ако беше Ева, замисли си ти ако беше онаа дамнешна пра пра убавица Ева, и ако знаеше дека она што го вложуваш во безграничната игра на нашите тела ќе биде причина да нè избркаат од Рајот, дали ќе се откажеше од играта!“

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Иако, се разбира, ќе треба да ставите нови шарки ако сакате да ги употребувате крилата“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, и забите си ги чувам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Човеколиките мирисаа на животните со кои живееа, се разбираа со нив на древни, диви јазици, со крици, шушкања, мласкања. . .

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

ЛУКОВ: Ах, да. Се разбира. За неполн час ќе дојде пајтонот по тебе, а со него и твојот револвер.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Се разбира, Кавала не може да се разгледа за едно претпладне, или за еден ден, само додека грее сонцето, затоа што таа не е мал град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се разбира, фактот дека животното и покрај тоа не е спречено од јазикот и затоа не е обележано со конститутивен недостиг, исто така значи дека животното не подлежи на логиката на желбата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Облеката и изгледот, освен се разбира оние на Леон, во неговото семејство беа традиционални, на главата машките членови носеа штрајмели, капи од кожув, на лицата имаа бради, а покрај образите им висеа долги свиоци коса, Шабат и годишните празници строго се почитуваа, а јадењата се подготвуваа по рецепти и начини едноставни и скромни, како на село.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

А малку подоцна не бев сигурен од каде наиде и она, најпрвин сосема нечујни а подоцна сѐ појасни и појасни гласови : - Не, навистина немам уште сретнато човек кој сонува буден – беше тоа глас на позната жена, а не можев да се сетам која?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Каде се родил, кога, од каква мајка, од каков татко, - се разбира, од семејството на бедни родители, селани, работници, уште во младоста го почувствувал тешкиот живот, неправдата, црната експлоатација...

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Храмот, се разбира се вашите тела.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се разбира дека нема и не може да има добри вести (одговор што ѝ го должеше на мајка ми), па се обидува да стори што не може.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ако се Бугари, арно, - ќе се разберам; ами ако се Турци или Власи или Арнаути, како ќе се разбирам за да зборувам?“

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Се разбира, тие тогаш се занимавале со сточарство, лов, пчеларство и по малку земјоделие.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се пресмета дека во резервоарот би влегувале шеесет литри вода во минута, така што за помалку од една ноќ, резервоарот би бил наполнет, односно, дури и да се потроши акумулираното количество од седумдесет илјади литри, за околу дванаесет часа, тој пак би бил полн. Се разбира, се сметаше на еден просек.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Се разбира истите“, му одговара Нина.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тато одбираше небаре многу се разбира во инструментите. Најнакрај сепак побара помош од продавачот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

А додај ги на овие вродени разлики уште и разликата во годините, воспитанието...(значи сѐ она што е во корист на нашите разлики) - и, се разбира, замолчувам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Недела е. Сите се дома – и тато, и мама, а се разбира, и бабата и Зоки.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Се разбира. - одговори Томо - Кажувај сега! - беше нестрплив.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- А кој би можел да биде? - Се разбира враќањето во Палестина! - Но по која цена? Дали е тоа можно!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира, и тоа какво лето! Необично и неповторливо.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Притоа во онаа моја последна реченица посебно бев нагласил дека спомнатиот наш разумен предок всушност уште тогаш се заложил да се отфрли неконтролираната моќ и да ѝ се пријде на вистината со добриот збор, со учество на секој поединец во создавањето на таа питома разумност.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Се разбира! - одговори веднаш Татко.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тоа е единствената можност да се продолжи со утврдувањето на фактичката положба, се разбира под услов судот да ја прифати вашата пријава како валидна“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, од рано наутро до касно навечер, стоејќи на глава, си ги повторува правилата на вежбата: „Ем не ми се игра, ем дома не ми се седи“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

О'Брајан продолжи како да одговара на гласно изговорен приговор: „ Во извесни случаи, се разбира, тоа не е вистина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За време на кино проекциите во салите масовно се грицкало семки и слични нешта, а лушпите ги плукале пред нозете или во тилот на оние што седеле пред нив, се разбира, ако за истите не располагале со податоци кои ги откриваат како активни членови на боксерски клуб со назив „Младост“ или на борачки со назив „Балканец“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Се разбира, тие никогаш не помислувале дека до пари ќе може да дојдат на легален начин - преку членски внос, работа или слично.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Сега имаш доволно докази за живот - спомени кои ја потхрануваат имагинацијата небаре е суета - долго ликување на заборавот, невидима јама. И, се разбира, парадокс: ќе биде она што најмалку си го посакувала во склад со законот на убедлива веројатност.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Се разбира, навидум беше многу поразлично од писмото чијшто подробен опис ни го прочита префектот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Се разбира. Стотици пати... или барем десетици, во секој случај“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Се разбира дека нема. Како може да умре? Следното прашање.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Седат сите околу масата, за децата, се разбира, нема место, тие се во другата одајка, го гледаат и го слушаат Димостена, а тој го држи лицето како кадро што почнало да се губи од хартијата и ги пушта своите така да се рече излитени зборови, кажувајќи за затворскиот живот и тоа го поминува само со десетина во кои се нагнетени пет шест и повеќе години.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Оваа доктрина, се разбира, отсекогаш имала свои следбеници, но начинот на кој беше изложувана сега, беше значително променет.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Може и обратно, се разбира – секоја умирачка во Венеција да се смета за нов почеток.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Затоа, се разбира со ваша дозвола, сепак нема да го премолчам прашањето што може да ни понуди интересен одговор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

А не се ни трудев да си ги научам студентите како да ја изговорат репликата, се разбира – предметот не ми беше геј- верзија ниту на Пигмалион ниту на Мојата красна леди и не бев некој геј- професор Хенри Хигинс, што зел да ги учи разните Елизи Дулитл од Ен Арбор како да му дораснат на геј- кругот – иако на крајот предавав за карикатурата и се трудев да ги изведам нејзините импликации, како што правам и тука. ‌А какви се тие импликации?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Жан Мартин пак прашува: - А кој ќе плати да пиеш она што се јаде и да јадеш она што се пие? Тони пак одговара: - Сите овие што седат овде. Се разбира, дамите повеќе. Јас сум за нив неодолив.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Која била причината за толку големиот прилив на туѓите зборови? запраша зачудено Татко. Се разбира, имало повеќе причини.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се разбира, не постои и не би можел да постои! прифати Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Од македонска страна, пак, тој можеше јасно да им порача на сите тие дипломати што со денови се среќаваа со него дека во моментот не гледа некоја партија што сериозно се ангажира во афирмацијата на мировниот процес, ниту меѓу албанските партии, ниту меѓу македонските, освен, се разбира, неговата.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тука не се пропушта, се разбира, да се спомене и балканската гордост, Фаик Коница, кој под псевдонимот Транк Спироберг, се вклучува во европската полемика со тезата дека секој природен јазик со непречена милениумска еволуција, има поголемо право да биде избран за универзален јазик отколку сите вештачки јазици.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„Господине професоре!“ „Да, се разбира, но сега одиме понатаму, пациентите чекаат, денес имаме барем уште шест случаи!

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

- Се разбира, тоа е најлесното.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Бугарите можеби ќе речат оти новата словенска народност со свој литературен јазик ќе биде пак бугарска, само со друго име. 138 Ние Македонците, се разбира, нема да имаме ништо не само против Бугарите ако нѐ признаат нас за Бугари, но и против Србо-Хрватите, ако последниве не признаваат нас за чисти Срби или Хрвати.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се разбира дека не може да има поголемо проклетство отколку животот на непреодната граница, ја прифати Татко мислата на Камилски но на Балканот, уште пред падот на Османската Империја, била распространета мислата за трагичната филозофија на курбанот, односно на жртвата, која насекаде на Полуостровот и надвор од него прераснува во култ. Некои говорат и за Балкан-Курбан.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се разбира, изложениот случај би можеле да го посматраме од други агли.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ноќва... која е, всушност, оваа ноќ? Квечерина, се разбира.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Се разбира, таа миризма идеше од потната кошула на Стевана, но Толе се гнасеше од него придавајќи му повеќе „турчовина".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Вториот проблем (се разбира, поврзан со првиот) на кој обрнуваме внимание е нетранспарентноста, чијшто кулминирачки симбол е неверојатната анонимна (!!!) петиција од 460 професори и асистенти од универзитетот “Св. Кирил и Методиј”.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Се разбира, претеруваше, но јас го оставав да живее со таа мала фиксидеја, зашто не гледав ништо особено лошо во тоа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И многу добро се разбираме едни со други, на пример, јас можам понекогаш да разговарам со еден што одговара само со бесмислени звуци…

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Неодолива Медитација... Се разбираме со поглед кој зборува повеќе од секоја неизречена мисла, проговорена не обмислена...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Се разбира, ако вие ме сакате.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

На еден од тие летечки состаноци, Баге меѓу другите доби задача да стапи во врска тој и тој ден на тоа и тоа место во тоа и тоа време - се разбира дека не му беше кажано каква ќе биде таа врска, машка или женска, млада или возрасна, позната или непозната.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се разбира, мотивите беа различни, но сите бевме откорнати во овој град намачен од историјата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

А потоа и оној додатен податок: Роза ми објасни дека се јавувала по телефон дури од Градска пошта, добро сум знаел дека Раде не држел дома телефон бидејќи гарсоњерата ја користел само за починка (се разбира Роза притоа не спомна дека таа гарсоњера Раде ја користеше всушност за неговите машки потреби).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Што рекол некој, се разбира, благодарение на детето, дал господ се полнорамно.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Се разбира дека знаев, но јас знаев и грчки.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се разбира, овој амбиент многу го надополнуваа светлинскиоте ефекти, при што најмногу доминира портокаловата боја.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Се разбира, ништо не ѝ реков на Луција, оти не можев да верувам дека поважна ѝ е партијата која ѝ пишува говори и карактеристики, од младич кој ѝ пишува песни, како на жена.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не е тешко да се пишуваат рецепти, но во сѐ друго да се разбираш со луѓето, тоа е навистина тешко.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Се разбира тоа е затоа што Том не е дома“, рече г-ѓа Парсонс неодредено.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, не се подготвував за да ги прославувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

ЈОРДАН: Од година на година се повеќе ги има...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Се разбира дека не поминаа ни арно, но има од лошо полошо, та затоа велиме дека не поминаа лошо.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Се разбира дека отишол, си рече Ване.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Се разбира, и следните судења не можеле да откријат директно учество на Организацијата во Солунските атентати.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Се разбира дека младите беа на војна во редовите на силниот султан Сулејман Величествен – Законодавец, кој целиот свој живот го посвети на освојување земји на сите три континенти.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

- Захарјади ли? Се разбира дека тој ни е учител, ама и водач и ... кога ќе се обединат сите пролетери, тогаш ќе нема народи, ќе нема држави и граници.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Добро е што овие глупости не ги слушаш. Којзнае што ќе си помислеше. А можеби и ништо немаше да си помислиш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, не се осмелував тоа да го сторам без да го прашам татко ми, но и за да го прашам немав доволно сили.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Се разбира, тоа тогаш го направив несвесно, по инстинкт, и тоа - само така може да биде и кога би се повторило којзнае колку пати.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Слободата за која бладаш е литерарна измислица.Таа постои, под контрола, се разбира, само уште во театрите и јавните куќи. Инаку се истребува како заразна болест.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

- Се разбира (ладнокрвно го продолжувам разговорот, буквално како да не го забележувам неговиот одважен, да не речам недозволено надуен став, односно, простете да се коригирам, би било дозволено ако станува збор за неговиот физички изглед).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

„Билмези нѐ раководат, ете, тоа е проблемот“, рекол малку подоцна тој умен капетан, а потоа додал, „се разбира, и помеѓу нив, помеѓу највисоките чинови има и предавници“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Добро сум. Сакаш нешто? - Се разбира, мараскино.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Не знаеме ние, ние сме прости, пуштете нѐ нас, оставете нѐ нас на мира, ние во ништо не се разбираме, ние во ништо не се мешаме. Како живина?

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Се разбира потврди Татко, но најмногу на ум го имал својот мајчин албански јазик чиј реформатор бил, ја употребил првата латинска азбука, која ќе биде конечно прифатена како конечна албанска азбука на Конгресот во Битола во 1908 година.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Поточно, ја изразувам согласноста дека она што луѓето го создаваат може да предизвика одредени последици, (се разбира, во ова мое сфаќање на последиците спремен сум да ги вклучам и појавите во физичкиот изглед, на што Борко посебно инсистира), но притоа внимателно додавам: - Твоево тврдење не смее да се прогласува априори точно.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира дека не се почувствував погоден од алузиите што беа и премногу нагласени. Па сепак, сочувствував со мајка ми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира, истовремено и се шминкаше.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

„Се разбира, не очекував за зет некој гроф, или нешто слично.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Читателот ќе забележи дека болдираниот текст во „приказната“ упатува на белешка кон крајот на текстот – коишто ги има околу 160 во целата книга и каде што е разработен и објаснет споменатиот правен институт, се разбира онолку колку што тоа го дозволува расположливиот простор и колку што оценивме дека е доволно за ваков тип истражување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Се разбира, на такво полжавче, дете речиси, човек не погледнува низ нишанот на пушката.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Климент Камилски внимателно слушаше, но не можеше да разбере зошто Татко запре на овој, се разбира интересен, лик од албанската преродба, во времето на Отоманската Османската Империја, но тоа, според него, не беше во врска со нивниот проект.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А денеска ќе чисти за сметка на едниот изгорен, се разбира бадијала за да си направи пат до својот ѕид каде ќе дупи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Си ја замислував дури и изненаденоста на нејзиното лице кога ќе ги забележи моите пораки.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А и не се разбираше ко човек, велам. 21.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

„Се разбира, не; но направивме нешто подобро и ги прегледавме спојките од секој стол во куќата, а со помош на најмоќниот микроскоп и секое составно парче од целокупниот мебел.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се разбира, тој притоа мислел на идентична состојба на тотална сосредоточеност којашто некои личности можат да ја доживеат спонтано.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А кога би бил гостин би ме почестила ли? - Се разбира, - вели таа. – Но ти не си гостин.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Г-ѓа Парсонс гледаше беспомошно. „Се разбира, да беше Том дома тој ќе го средеше за час“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Политиката на Хенри Кисинџер, чекор по чекор во решавањето на палестинското прашање, која беше наложена Мировната конференција во Женева, многумина ја сметаа за совршено промислена стратегиска стапица, која Јасер Арафат не ја разбра или не сакал да ја разбере и во која на крајот ќе се најде во лажниот излез од лавиринтот, во својата Палестина, како претседател, но всушност тоа ќе биде неговиот кафез во Рамалах кој ќе го напушти неколку дена пред својата смрт, се разбира со дозвола на израелскиот водач Ариел Шарон.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Се разбира, можеби постојат исклучоци” додадов „но тоа се мали недоразбирања и хулигански пројави на неодмерени поединци, а тие поединци барем засега и не би требало да се сместуваат во оваа фела.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира дека душманлакот го има на целата земја.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Со овој мој татко понекогаш многу полесно се разбирам, одошто со мама, - си помислив, замолувајќи го да остане малку со мене додека да ме фати првиот сон.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Дури и зборот загубен го употреби што се однесуваше на него. А тоа не е точно.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Јас во својот живот, со своето верување и пишување, верувајќи во заедништвото и соживотот, а не во делби и територијално разграничување според етничка определба, пишував на мојот мајчин албански јазик, но и на македонски јазик, завршувајќи го семејниот егзил, без да и се преруштам на друга дестинација.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Фази се извадил за влакно, а тешко дека вицот нема да го сфатат и геј- и стрејт- публиката.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Посебно не се разбирав од таленти на кои, според Девојката во снежните топки, им требаше итно и сестрано реализирање.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Се разбира дека и тој извикуваше со останатите: беше неможно да се однесува поинаку. секогаш го исполнуваше со ужас.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Мислам на оној, познат податок: кој го скинал јаболкото, и чија рака му го подала на кутриот маж!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

МЛАДИЧОТ: Со Ѓорчета Петров. Се разбира, ако е во Софија и ако тоа не му пречи во работата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Но не ја прифатив како добронамерна оградата со која се обиде да ми предочи дека не било се едно кога таков малер ќе се случел во куќата на обичниот човек за разлика од генералот или високиот раководител.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ако пак ни се случи како со Џеки и Белчо?“ воздивна Дејко.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Евентуалното постоење на такви, за неа непознати случаи од љубовниот живот на Ролан, се чинеше дека се многу поважни од спомнатиот банален настан во дуќанот за сода-вода.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Своите коли ги одржуваат чисти, а се разбира дека и повремено ги подмачкуваат, го проверуваат воздухот, проверуваат дали има доволно вода во акумулаторот и дали металните плочи се покриени со вода, и го проверуваат нивото на маслото, да не е премногу ниско во кутијата за курбла.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ете, на пример, ние не можеме да си ја објасниме оваа ваша поплака: „Во месец мај годинава владиката Дамаскин заедно со мудурот го затворил училиштето (се разбира, српското) во Велес и ги изгонил учениците.“

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Се разбира дека тоа не е сѐ. Социјализмот во мојата претстава почнува некаде од некои газиени ламби, со право на одвај четири тетратки во годината во гимназиските клупи и со многу транспаренти и пароли против студот; со први куси панталони од излитено вејничко ќебе што ќе ги облечеш одвај на твојата шеснаесетта година за да прошеташ низ полето што сѐ уште потсетуваше како да е „во војнички цокули обуено...“

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Се разбира, човечките јазици се во вечна еволуција, тие исчезнуваат, доселениците донесуваат нови јазици, дијалектите дивергираат до неразбирливост едни за други.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Добро, простете ми, не сум сосема сигурна што од ова е речено а што е плод на моето вообразување, но од ваквите гледања на нештата, како и од заклучоците што можат да се извлечат од нив, можам само да се оградам (се разбира од ова место каде што се наоѓам сега и од кое за жал пораките нигде не втасуваат).

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Што морала таа? Морала да ги чува толкуте деца, да се грижи за сите мали и поголеми нешта, да го поправа расипаното, да го оздрави болното, а тој, Никола, се бавел божем со големи работи, го гледал светот “од точката од која и бог нѐ гледа нас“, што би рекол Симон, и од таа точка, се разбира, мислел дека му е дозволено да издржува и друга жена, љубовница Ерменка, па уште и паштерката да ја соблазнува.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се разбира, времето ги изведе на виделина сите лажни но и вистинитите претпоставки.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во историите на Партијата, се разбира, Големиот Брат фигурираше како водач и чувар на Револуцијата уште од нејзините најрани денови.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, ова ќе наиде на лош прием кај месната власт, решена да ја совлада белата контрареволуција...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ова, се разбира, бара одредена концентрација за држењето на телото, движењето на очите... искалкулирана трезност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Овие нови движења израснаа, се разбира, од старите и покажуваа тенденција да ги задржат нивните имиња и, барем на зборови, да се придржуваат кон нивните идеологии.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Немаше, се разбира, начин да се знае дали некој те посматра во одреден момент.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира немоќниот волк фатен во стапицата на крвожедните ловци би требало да асоцира на судбината на владетелот кој по никаква цена не сака да се оддели од власта, штитејќи ги малите немоќни волчиња, односно народот, според логиката на Бургиба.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Зад темнината постариот брат дарува леб а помладиот вино и се разбираат со гладните без преведувач.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Се разбира, она што го гледавме на француската телевизија кај сите нас предизвика асоцијации за родниот крај.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Немаше, се разбира, никакво јавно признание дека се случила каква било промена.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Геј-луѓето едноставно постојат. Некои луѓе се геј. Јас имам геј-идентитет. И тоа е тоа. (Имаш некој проблем со ова?) Е па, да знаете, имам проблем. Се разбира, немам проблем со фактот дека некои луѓе се геј.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Одбивањето на модерниот свет се камуфлираше како одбивање на капиталистичкиот начин на живот, но во прв ред стануваше збор за одбивање на духот од 1789. (и 1776., се разбира).

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но, се разбира, секогаш во свое име!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Имаа исти гласови - врел, рапав шепот и се договоруваа со недореченост, сепак се разбираа. „Сега“, шепна една од сенките. „Заврти и шибај.“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Денес не излегоа надвор. И, се разбира...“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, мислам на неговото однесување, но и на изгледот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во традициите на дамна востановените дипломатии постои логична и функционална пропорција на дипломатските кадри кои се формираат од матрицата на институцијата односно Министерството за надворешни работи и страничните политички именувања, не поголеми од десет проценти, најчесто одредени според волјата и диктатот на новиот шеф на државата, на Владетелот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Станковски е прилично контроверзен човек, така што и покрај скафандерот на питомост што го навлекол (ко заштита, или етички принцип?!) последниве години, сепак се чувствува снажна енергија на преобликување, која не ве остава рамнодушен, се разбира, па брзо упаѓате во вртлозите на љубов- омраза што ги емитира тоа корпулетно тело на господинот сликар.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

„Ах, не би можел да знам, се разбира.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Се разбира! Ќе дојдат!“ - извика радосно сестричето.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Земено едно преку друго, сè заедно, се покажа дека веќе немаа време да одат до неговиот хотел туку право таму каде што ќе се држи конференцијата. Се разбира, таму стасаа повеќе од еден час пред време.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

„Уништувањето на зборовите е прекрасна работа. Се разбира, најмногу се исфрлуваат глаголи и придавки, но постојат и стотици именки од кои исто така можеме да се ослободиме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира дека го зеде.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира, не му реков дека по малку се плашам од тоа негово Маџир - маало. А, ако се загубиме двајцата?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Јас тогаш не забележав, се разбира, дека таа нешто се досетила.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Средбата, се разбира, беше срдечна, само што војводата не остана задоволен од тоа што се разбега народот и што не го дочека свечено.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тоа чувство е, се разбира, сочувството.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Шумкари. Ама јас не знам што значи тоа, другото не се разбираше.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Овие настани ме потсетуваа на други такви, помали, во животот, кога сум гледал дека луѓето се далеку еден од друг, како од брег на брег, не се разбираат дури и кога се во прашање навидум ситни нешта.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Како ќе се погледнев во огледалото што го немав, да постапев така?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ами... Нервозните движења и смрштените лица на подиумот наговестуваат бура, скандал. А тоа - ништо. Се разбира ништо...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Гостољубивите домаќини се погрижиле во „картите на јадење“, кои се отпечатени во боја, да внесат мала историја од која се разбира кој овде наминувал од познатите француски уметници, белетристи, револуционери.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

- Навистина така мислиш? – ме препраша задоволен. - Се разбира.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Се разбира, помеѓу најлошиот џган секогаш има и добри луѓе.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Патем, се разбира, паѓа и по некоја филозофска сентенца за старите мостови. Тоа и пивцето збори од нас.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Повеќе не се нервирам, решив да преживеам. Гледам како малите тивки патриоти ги преместуваат кириличните книги во подрумите, на своја рака, се разбира, но еден ден потомците ќе им бидат благодарни.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Се разбира, се собра народ. Експерти. Едните велат – гризнато е, другите – не е гризнато.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се разбира дека сватовчините нарачаа тава за вечера.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Не,“ рече Клара. „Лудилото не се разбира себеси, и нормалноста не се разбира себеси.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Телото, и просторот, се разбира, зашто не може да има анимално тело без просторно тело.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Се разбира, ние знаеме од искуствата на сатирата, карикатурата, пародијата дека нашите пријатели луѓе лесно се сметаат себе си „подебели“ отколку што навистина се во културна и социјална смисла; но за Ботеро, не одговара ниту една од овие категории, затоа што неговиот свет потполно го игнорира злото помнење и лошата намера.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Луција завршила дефектологија и сега работи во Центарот за слух и говор; солидно заработува, живее сама, а Земанек ја посетува одвреме-навреме, и се разбира, со неа излегува за време на државните празници и партиските прослави, за да ја покаже својата брачна врска пред јавноста.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Освен, се разбира, и лековите, аналгините, диуретиците, витамините и седативите, кои сам си ги препишуваше и ги голташе со грстови, за главата, за срцето, за џигерот, за желудникот, за нервите, со што ќе најдеше во чашата - од вода до вино преку ракија - борејќи се против несоница, депресија и безволие, воопшто од безизлез.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Се разбира, тој бил изненаден од едно вакво барање, но не можел да не го поврзе тоа со неговата ситуација, со „мувата на капата“, со Ерменката.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Единствено и тогаш и подоцна, како за целиот свој живот што остана будна, и, се разбира, како секогаш закопчана одгоре додолу, тоа беше другарката Оливера Срезоска, нашиот помошник - управител.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Зар може да има друг јазик, освен мајчиниот? Има, тоа е јазикот во твојата уста!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За разлика од трагедијата, таа може од драматичната изведба да направи вредност, а и извор на задоволство, по себе. ‌Тоа, се разбира, е она што го гледаме толку видливо прикажано во Милдред Пирс (а да не зборуваме за Најмила мамичке).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се разбира, мораше да се потпира на нив, но можеше и да се одлепи, па да заплива во новите води на психоанализата (Фројд, Јунг); а особено го радуваше тоа што можеше да се врати на литературата (Достоевски), на драмата (Шекспир), па и на театарот, воопшто сцената, дури и на музиката.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Се разбира, се разбира, - одговараше насмевот меѓу румените јаболчиња – Го гледам светот, а и тој нека ме види, да знае дека јас сум единствената на која и припаѓаш.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Оттука и сите селани — чорбаџии, се разбира, му беа познати на спаијата, а и тој ним, та и сега, кога им стана спаија, си идат како кај „свој човек“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но најопасно е кога кај човек од неговите длабини, од инстинктите ќе се влее во неговиот табиет амбицијата да владее со народот, со светот, небаре до крајот на времето!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Платив. Ѝ се обраќам на дамата: – Изедете го, – велам – граѓанко, платено е. А дамата не мрда. Се срами да го докусури.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се разбира, со него никогаш не успеав.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

А она што ги раздвојува нормалноста и лудилото е стравот – нормалноста се плаши од лудилото, и лудилото се плаши од нормалноста.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Се разбира ќе успее да ги доведе работите во ред, но нема сигурно да посегне по позитивното политичко наследство на Бургиба, во тоа сум апсолутно сигурен - ги коментирав неговите зборови.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И побегна во куќа во која сѐ е од кеса, како супа од петел, пире од Маги, а за десерт – пудинг од ванила, од кеса, се разбира.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Под „други начини на справување“, таа го наведува спогодбениот начин на 245 решавање на споровите како убедливо најефективен, поефика- сен и мошне евтин.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова, се разбира, предизвика ужас кај поголемиот дел од уметничкиот свет.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Би биле изненадени колку многу луѓе се заразени без и да го знаат тоа.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

МЛАДИЧОТ: (Остро.) Се разбира.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Се разбира, овој збор во денешната лингвистика добива некакво значење на употреба само во историска смисла, особено кога се трага по состојбите на старите јазици и се мисли на нивната поврзаност и сродство!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Се разбира облаците брзо исчезнуваат.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира дека имав свое толкување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разбира оти се зачува само она што можеше да се зачува и што не сакаа да ни го земат, зашто не им беше нужно и не беше опасно за нив.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И, се разбира, не можеме да имаме убав свет ако не се бориме против сите зла што ни го грдат животот.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

ЛУКОВ: Се разбира. Се разбира. (Пауза.) Во нашава ситуација тешко е да се најдат теми за разговор. (Пауза.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Се разбира дека присуството на д-р Сотировски, единствен Југословен во Париската опсерваторија, која со макотрпна и деноноќна работа се пробива во врвовите на науката, ми овозможи уште полесно да се вовлечам во многуте катчиња од опсерваторијата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Дење и ноќе, а се разбира повеќе ноќе, на „Пигал“ се врткаат трговците на убавиот женски свет, кои нудат „уживање“ во некои од локалите и баровите кои, по некое непишано правило, се збутани под земја, обвиени во некакво темникаво црвено светло, каде што луѓето прилегаат на силуети.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Која власт ќе можеше да го расправи тоа“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Штиковите им светкаат во темницата. - Заколете ја, бре, вели војводата. Заколете ја, кога не се разбира. - Заколете ме, велам, побргу да си појдам кај децата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Татко и Камилски беа во прекрасно, победничко расположение, дојдени до крајот на мисијата, коешто тешко можеше да го разбере некој друг, освен тие двајца.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се разбира дека се изненади.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се разбира, во тие темни денови на грдиве случувања, многу нешта сеуште не се разјаснети.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

-Кој е тоа? - вознемирено запраша старецот. Самоубиец - љубезно појасни Миша. -Иден, се разбира.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Се разбира, од суштинско значење беше да се обезбеди соработка со Филаделфискиот музеј на уметноста, кој ја позајми, покрај многуте други и прославената „Стриптизета која слегува по скали“ (1912).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но, не секој во овие бројки, проценти, дропки, и се разбираше, како ни јас.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ги врамив нивните детски фотографии и ги испозакачив низ целата куќа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

-А ова е, молам да се обрне внимание, гробот на Ана Василиевна Горчакова, родена сестра на генералисимусот Суворов-Римникси.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се разбира дека тоа траеше доволно долго, за да биде и корисно за Марин Крусиќ.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Значи од гледна точка на аналогијата, непријателската војска, мораме тоа отворено да го истакнеме и признаеме, има огромна воена надмоќ над нашата, се разбира, без да го сметаме тука военото воздухопловство, артилеријата и тенковите, кои, како што реков и пред малку, воопшто ги немаме и поради нив трпиме најголеми загуби...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ако хомофобијата понекогаш дејствува не толку да ги угнетува хомосексуалците колку што да го варди однесувањето на хетеросексуалците и да ги тера еден со друг строго да се држат во согласност со наложеното од соодветните полови и родови улоги, од страв да не заличат настрани, можеби една од општествените функции на трансфобијата е да го варди однесувањето на лезбејките и на геј- мажите и преку терор да ги натера да му се потчинат на родовиот стил што се смета за соодветен за нивните полови. ‌А, се разбира, има и многу други лоши причини, покрај трансфобијата, геј- мажите денес без многу мислење да го отфрлат аргументот на Фелоус: сексизмот, мизогинијата, женственофобијата и/или некоја готовност ним да им се угодува; мачоизмот, снобизмот, срамот, одрекувањето, рефлексниот антиесенцијализам и најразличните други облици на постоунволскиот геј- ослободителен догматизам.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се разбира мојот тим победи благодарение на мојата игра.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Изгледа, единствениот несреќник што еднаш се врати со празни раце од фурната беше мојот Семјон.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира сопственикот на мрежата тоа не им го заборави и великодушно донираше голема сума на пари за хуманитарната фондација на гардата „ Братска помош“.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Се разбира, недостасува само уште сандакот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ми се гледа нема да расте голем, куси му се нозете и не е главуч“, рече Љупчо небаре се разбира во кучешки сорти.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Дали ќе стигне? Се разбира дека ќе стигне. Ве уверувам. Разбрав...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Се разбира, непрекинато под око ја погледнуваше Петра и секогаш се уверуваше дека тој е не помалку под нејзиното будно око.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во 1889 година бројот на стипендијантите на тоа друштво се зголеми, за да се намали по неколку месеци: во ноември месец на таа година околу 40 души ученици Македонци едни тајно, други јавно и демонстративно, поминаа од Белград во Софија за таму да учат (се разбира, со бугарски пари).

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

„И како се разбираш, домаќине, со ова твое свето човече?“ „Луѓето и без збор се разбираат.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Може ли само дете да си игра? Може, се разбира.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Се разбира, првата и единствена примедба е цената на праќањето на тие три илјади проспекти.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Домаќинот ја разбра нашата желба. Веднаш нѐ воведе во кујната, ни изнесе разновидна риба, оставајќи нѐ сами да избираме, што сакаме за ручек. Се разбира - печена, на скара!

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

- Па да, поготовки имаше, тоа не е лесна работа...ти не се разбираш во тоа, тие се машки работи! - Колку ќе останеш?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Татковината на Албанците се наоѓа на крстопат каде што се вкрстувале интересите на Западот и Истокот, при што најмногу се вкрстувале цивилизации, култури, јазици и се разбира, религии.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Уља ми вели да појдеме кај Мисајлета Ковачот. Кај Прпушовци. Знам дека тој нешто се разбираше, на мнозина им имаше извадено заби шупливи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се разбира, и денеска е понеделник на морскиот брег пред куќата на Маркес во Картагена де Индиас, и денеска две петлиња се перчат и му плачат мајче на Хозе Буендија башка и се занесуваат дека петлињата што ќе се најдат на морскиот брег кога тогаш ќе станат галеби, гиздави и отмени, кои во даден момент нема да ја пропуштат приликата да му се посерат на немиената глава на Хозе Буендија.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Едното дете живееше во шпанија со љубовникот, другото студираше на еден познат универзитет на Источниот брег.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

До нас неочекувано се доближи Х.Х., се разбира за да ги проследи моите реакции.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Климент Камилски, за разлика од Татко, одлично се служеше со мајчиниот македонски јазик, како и другите словенски, се разбира рускиот јазик во прв ред, ги владееше францускиот и шпанскиот, но се служеше и со турскиот јазик.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А штом ќе помине времето што си погоден со компанијата, се разбира ако не ти е арно таму, ќе му пишеш да те земе кај него. Разбираш?...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Се случува бегството во слободата под фустаните на калуѓерките понекогаш да е свечено доближување до смртта, та дури за секој нов почеток во Венеција се вели дека е одново доближување со смртта.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Дека таквите непристојности немаат никаква тежина се до оној момент додека не остварам личен увид во материјалните докази.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

АНТИЦА: Ах, злато мое, уште прашаш: „Ако ли дојдов?“. Се разбира дека ако.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Се разбира, нема да се откаже ни од бонбончето, зашто уште поубаво е да слушаш приказна и да си лишкаш бонбонче.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Тие секогаш се разбираа низ премолчувања.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се разбира, Мисирков овде нема цел да го проследува тој процес и да го анализира тој поим.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се разбира, бев спремен да прифатам дека сето тоа што го рече за матежината и тешкотиите на изминатите години може да биде точно. Но и не мора!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Не поради опасноста од создавање правила што ќе нѐ разделуваат во нашето однесување во исхраната туку затоа зашто нејзината загриженост ја сметав за неоправдана.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А крвчето понекогаш ме потсеќа на својата спротивност - на металната идентификациска плочка околу војничките вратови која по смртта на војниците им ја ставаат во уста. На непријателските војници, се разбира.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Доза за три кафиња со шест апчиња засладувач, се разбира, шеќерот не доаѓаше предвид.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Кај готвачот, се разбира, беа привилегирани.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Се разбира, и нашите двајца генерали поверувале дека би можеле да се најдат помеѓу тие среќници, но за жал немале никакви документи со кои би го докажале својот чин во руската војска, а Борис Степанович сосема разбирливо, одбил да им издаде уверение дека се генерали. Вистинита но и тажна приказна!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Европејците, се разбира, не веруваа во тоа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Притоа би се обидел да покажам дека аргументациските постапки строго се одржуваат, се разбира во друг контекст, со други правила што јас ги произведувам, што ги предлагам, што не можат лесно да се дешифрираат, но кои постојат. okno.mk | Margina #1 [1994] 63

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

На трети август, вторник, по еден краткотраен дожд претходната ноќ, заедно со Јована, отидовме кај гробот. Се разбира, со него се договорив за цената.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Да, да, се разбира. Го знам јас Г-н Стерјо Пикулис, тој е еден од главните финансиери на оваа модна ревија.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Рајна дојде и ми вели: „Замисли си, на гробот на Генералот, по повод годишнината од негова смрт, дојде и онаа мивка од куплерајот, онаа Сузи, или како ја викаат уште, и место внимателно да ја слушаат божјата служба сите гледаа во неа, се разбира не жените туку оние другине.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Оние што не ги бев видела дотогаш; оние на кои не се имав сетено дека постоеле во сите денови на војната; и се разбира најсетне, оние што можат да потрајат и подолго од еднодневна употреба.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Општењето со проститутки беше забрането, се разбира, но тоа беше едно од оние правила што човек може повремено да си дозволи да ги прекрши.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Пелагија немаше можност сѐ да чуе, ама мајката Перса и покрај тоа што плетеше нешто, во нејзините стрежнати уши влезе сѐ што изговори Пеличка и се прашуваше во себе дали момата и Песот навистина се разбираат?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И кој да ги убеди дека луѓето што се делат едни против други на крајот остануваат и без гаќи и без татковина?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Поп-артот беше повеќе навреда за целите и вредностите на овие уметници и на модернистичката традиција што тие се обидуваа да ја одржат.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но првиот пат е дислоцирана однадвор. Се разбира, тоа беше Хитлеровата инвазија.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Јас, се разбира, не би бил за радикално чистење на нашите јазици од опасните османизми.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Шефот не можеше да се воздржи: – Се разбира, козите имаат само имиња.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

А кој повесел можеше сега да биде од нашиов зет Крстета? Никој, се разбира.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Винстон го знаеше тоа, се разбира. Тој се насмевна, се надеваше, со разбирање, немајќи доверба во себе за да проговори.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Младите пак не сметаат за застарени, нѐ критикуваат дека сме старомодни, лошо се облекуваме, не се разбираме од современа музика, штедиме без потреба, им ги сечеме желбите на нашите деца, со еден збор - не знаеме да живееме.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Исидора беше човек со посебна харизма, сенизибилитет и се разбира – вкус.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Ни ја остави, се разбира, и азбуката на доброто и злото а ќе ја паметиме и нејзината граматика на нестивнатиот копнеж по најмалиот син далеку, во туѓина. (Како да ѝ остана подотворено едното око - белки ќе го види пред гробарите да си ја завршат својата работа)

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

- Се разбира, сигурно тоа, - ќе речеше благо, навивачки другарот Трифун Трифуноски, - се гледа, пред очи е работата, ама сепак вие, мило мое, изберете една дарба, најблиска до вашата душа, таа што како пролетно поточе ви жубори во жиличките, во цветните, мали жилички, таа што како благо ветре ви вее пред вашите убави, сјајни очички, и ајдете запрете го Трифун Трифуноски, тој сосема се забораваше, се гледаше: него исто така треска го тресеше, како тој да полагаше.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се тешев малце со тоа што Гица носи опинчиња, малечки, подвиткани на врвот, и што можеби не се разбира многу во чевлите.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Потоа, се сеќавам, бев во редакцијата и, се разбира, кај Иле Битолчанчето!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Цел живот копнеев песната да се сврти само кон љубовта. И кон страдањата, се разбира.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Се разбира, морав да им го претставам концептот на проектот...

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тоа ја отвори можноста, во иднина, таа може да се изрече и паралелно со дадениот отказ (чл. 2, ЗИДЗРО/дек.08); • исто така, беше воведена и можноста работодавецот, наместо да го „избрка“ работникот поради деловни причини, да му понуди склучување на променет договор за вработување – се разбира, доколку постои таква можност – при што, логично, овој нов договор би бил понеповолен за работникот!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

„Како се викаш, малечок?“ „Том.“ „Том, ти си чекаш тука чесно и уредно, нели.“ „Се разбира.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

се (зам.) - разбира (гл.)