Оваа еднобојна, зимска студена и мразовита панорама, се разбива пред самиот Пазарџик врз безбројната, непрегледна и долга редица на еднотипски оранжерии, кои дефилираат пред зачудениот патник.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, зарем не ме учеа и дека личноста е како езерската вода, која штом ќе се заграби, се разбива на многу капки, на мноштво води, од кои секоја самостојно истечува, заминува од допирот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Појде по нив како мачка со скршена нога. „Јасно“, шепна претпазливо и сфати дека неговиот шепот се разбива од нешто невидливо што го делеше од тие сенки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не сме се ни вдомиле во себе, а веќе погодни се разбиваме во делчиња, во мали одблесоци под ноќното сонце.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Јачеше. Од зад неа кристалната испреплетеност на замрзнатите прозорци доаѓаа неодредени шумови, се судруваа и се разбиваа еден од друг.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сите убедувања на стариот се разбиваат во нивната тврдост, како вода плисната на восочна површина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Секогаш во својот живот ги избегнувал колку што можел тие притаени чекања, а тука, кога не ќе можел да работи тој секогаш ја пуштал барем водата, барем таа да се плиска, да прска, да се разбива во бела пена.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Јачеше. Од зад кристалната испреплетеност на замрзнатите прозорци доаѓаа неодредени шумови, се судруваа и се разбиваа еден од друг.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Или можеби непредвидена
грешка на возвишеното
со која се разбива монотониот од
на цивилизацијата
назадечкум!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
„Само жестоко!“ вели слугата, плеснува со рацето; колата тргнува напред како дрво носено од водна струја, сѐ уште слушам како вратите во мојата куќа се разбиваат и се распрскуваат под налетот на слугата, а потоа очите и ушите ми се исполнуваат со брмчење кое навлегува во сите мои сетила подеднакво.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Разгледувам наоколу; никој не го слушна тоа; родителите стојат безмалу наведнати нанапред и го очекуваат мојот суд; сестрата донела стол за мојата чанта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)