Се капиме заедно со лиотите. Се прскаме, претаме, ко калуѓерици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А и времето е убаво, цел ден ѓупчиња се прскаат во реката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се прскав по телото со млаки млазеви, не сакајќи прописно да се искапам. Разладувањето стана забавно.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Играв со момчињата во песокот на плажата, со кофички правевме дворци и тврдини од песок, а кога ќе станеше премногу топло тие трите момиња и јас трчавме во водата, се прскавме и врискавме од радост.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Од локомотивата се прскаа в мрак илјадници искри, таа брзо ја цепеше далечината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)