се (зам.) - проѕира (гл.)

Лист момирок сум и се проѕирам и можам да видам во себе мртов звук.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
На таванот висеа уште две главици кромид и неколку чешни лук, а на врвката се прозираше уште еден тенок ремен сланина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Децата ми заслабнаа, кожата им се проѕира.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)