се (зам.) - проретчува (гл.)

Сенката на манастирот паѓала на другата страна, кон густите полусуви и сѐ уште неизгорени смреки премалку достоинствени за својата жилавост, кон зимзелената расфрленост што горе, под најблагиот превалец се проретчувала пред старци дабови, и пред парченца млечна покривка на снег со четирипрсни траги на лештарки и со лански примки за горски еребици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На нивните кожуви се леела студена сончева светлост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Полека глутницата се проретчувала. По шумите гниеле заклани волци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Косата на тоа теме се проретчува, призна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)