Бидејќи филмското разгледување на секоја од деветнаесетте милиони жртви на СНН -како мапата во природна големина - би им се потсмејувало на човечките напори, се сметаше дека е добро полето да се скуси, ако не и намерата, и да се пронајде, по пат на случаен избор, претставник на жртвите чиешто искуство би помогнало да се објасни овој феномен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Мојава душа е пристаниште и само ти можеш да го укотвиш грандиозниот брод на љубовта, мојата страст, нежност и копнеж, моево срце и душа се најинтимното нешто што можам да ти го подарам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Создадовме свет за нашите души и ништо не е случајно, се пронајдовме за да можеме заедно да живееме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Знаејќи дека во овој град никогаш нема да се пронајдам, правев планови како заедно со моите родители да се преселиме во Скопје.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Низ едноставниот одвивачки образец на космичката еволуција, кој претставува вистинска историја на човечкиот род, а кој го сочинуваат: почнувајќи од геа- суперниорниот, атомите, Земјата како макроскопска материја, свесноста, преку менталното себство и универзалниот дух,па сѐ до квантниот вакум, можеме да се пронајдеме себе.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Зад овие провокации лежи една сериозна порака: човечката страст да се пронајдат апсолутните вистини, колку и да е благородна, премногу често кулминира во тиранија на умот, или уште полошо.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој го заврши воведот од своето дело Who’s Who со изјавата „Водечките интелектуалци со нивните стремежи за објективност ... се криминалци, а не ослободители на човештвото“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Оваа стратегија го има за цел создавањето на нови субјективни позиции а исто така одговара и на прашањето како да се пронајдат нови модели за себството.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Иако јачењето и длабоките воздишки на мајката го потсетуваа на истите звуци кои луѓето ги испуштаа на погребите, особено тогаш кога од раѓањето до смртта патот на погребаниот и не бил толку долг за во тоа да се пронајде барем минимална утеха. ’Го проживеал своето’, ќе речеа за некој старец.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Но кога јас отидов Не можам да се пронајдам себе.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
И навистина: подоцна, под тој шатор, во тој совршен круг, јас го најдов својот душевен мир; го пронајдов центарот на светот, се пронајдов себеси во тој центар, израснав како маж.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А, ако ти е све преку Тасе, плус, рецимо, ти се свиѓа ова што е погоре кажано, па уште ако се пронајдеш себе си у мотивите на мојата маленкост – Митре Стрелата, ти си дефинитивно спремен да го дигнеш сидрото и да се запрашаш: „Бабо, бабо, а кај да се отиснам?“
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Во четивото ќе се пронајдат и оние што се веќе тука, што веќе не ни приметуваат дека се ликови од оваа стрипотека.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Од пред извесно време почнав да читам исклучиво стручна литература од областа на психологијата, односно (да не бидам еуфемист) психијатријата, и откако се пронајдов во, речиси, повеќето патолошки случаи, дури тогаш маф ми беше работата.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Кој ли јунак ќе се пронајде песните од сон да ги скорне Да ни бидат Царот што го немаме?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Го анализира однесувањето, на суштеството кое се бори да се пронајде во ритмот на новото време.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Само некои остануваат трагајќи по минатото што ја конструира иднината, на стара безвредна читанка, без цензура... Се пронајде ли?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Отказот работодавачот е должен да му го врачи лично на работникот, по правило во просториите на работодавачот, односно на адресата на живеалиштето, односно престојувалиштето од кое работникот дневно доаѓа на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ако работникот не може да се пронајде на адресата на престојувалиштето од кое дневно доаѓа на работа [освен во случаите на оправдано отсуство од работа] или нема трајно или времено престојувалиште во РМ или одбие врачување – отказот се објавува на огласната табла во седиштето на работодавачот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)