Најарно да молчи овде, да се притаи дури не си излезат, инаку како би можел да ја навреди неа, да ја избрка ли, да ја скара, да ѝ се развика?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Најпосле се притаи во малата одаја, го отвори невестинскиот ковчег и од него, со ред ги извади и раздипли шамијата и кавракот, мантата и полката, долникот, бојот и пешкирот, скуталото и некои други везении и ткаенини.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во песјото место сѐ се стаи, се притаи. Оглувеа стените, онеме и пештерата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се притаив, се заслушав, и заклучив дека шумолот на глувчињата не доаѓа од ќошињата на мојата куќа, туку од аглите на мојата глава.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Стрепереле дрвјата и стените, се стаил ветрот, се притаил воздухот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Врз селото легна сенка на голем бик. Косовите се притаија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во темнината се појави фенер. Вознемирени силуети се распрснаа и се притаија во неосветлените агли на каушот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се притаи тихо зад врбата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Еден волк ќе излази едно место, па ќе се притаи залепен за земјата. По него друг тргнал.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се сви, но од тоа болката можеше само да се притаи, а да остане пак постојано будна и задемнета некаде внатре во него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Од тоа молкна и се притаи и црната прилика на оној под него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Татко ти не се шегуваше туку најсериозно го распрашуваше Циган бидејќи тој бесрамен злосторник со часови знаеше да се притаи под некоја гранка на кралчето и стрпливо да ги дебне несреќните пилци.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мислиш некои сеништа залегнале, се притаиле на снегот и демнат да те удават.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Едното крило напаѓа, другото - молчи. Се притаило.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)