Затоа ги молам сите живи а на умрените — нивните потомци, да не го земаат за зло и навреда ако се прикажани како негативни личности.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој се прикажа: - Пиларски. - Притоа го изгледа Коча, како да сакаше да го премери колку е тежок.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Деветте лингвистички конфигурации на филмот се напишани во форма на спирала со ротирачки дискови и се прикажуваат одделно меѓу секој од десетте “оптички дискови”, кои се вртат во круг. 182 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Разговарајќи со неа, тој сфати колку е всушност лесно човек да се прикажува за исправен, а притоа да нема никаква претстава за тоа што значи исправност.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Прво сакал веднаш по бродоломот крај чамецот да заплива неговиот труп, но се исплашил од водата (идејата ја искористил во рекламата за Frenzy, кадешто по Темза плива неговиот труп, но тука е секако заменет со кукла), и затоа проблемот го решил така што до чамецот од остатоците од бродот стигнува весник, во којшто меѓу другото има и реклама за брзо слабеење, со вообичаената слика на дебел маж „пред” и на истиот, но ослабен маж „по” (диетата за слабеење) (весникот има и дополнителна драмска функција: со вестите за германските потопувања на бродови да внесе додатна напнатост и страв меѓу бродоломците).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Настојувањето со индивидуална maniera да се прикаже светот со разнишан поредок почнува во Фиренца.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
ЧАМЕЦ ЗА СПАСУВАЊЕ (1944) Појдовната замисла на филмот е секако да се прикаже во еден микрокосмос (чамецот за спасување), макрокосмосот на американското општество во неговото соочување со нацистичката опасност: наспроти униформираноста на нацистичкот тоталитаризам, што го олицетворува еден противиграч, Вили, стои melt- ing pot-от на разновидните социјални слоеви, народности, убедувања, карактери; преку низата напнати сцени и заострени, понекогаш иронично обоени дијалози излегуваат на видело сите општествени, културни и идеолошки напнатости на американското општество, додека бродоломците конечно не најдат доволно моќ за единствен настап против непријателот.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Потоа пројавија интерес и за животописот во гробната капела на св. Наум каде што се прикажани неговите чуда: го направил неподвижен монахот што сакал да го открадне неговото тело од гробот; го направил неподвижен крадецот што сакал да го украде коњот од манастирот; ги излечил разните душевно болни луѓе изгонувајќи го од нив злото и бесот и им ги исцелил нивните душевни страдања, вадејќи им го нечистиот низ устата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Сѐ гледаше Бошко, сѐ. Ама сѐ уште не се беше сторил каил да се прикаже кој е и да прозборува за себе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ќе изварди и ќе ми се прикаже: и јас сум Македонец.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Значи на претставата на која неволно птисуствував спомнатата ноќ доктор Пачев се појави на сцената за да му ја отсече со пила едната рака на заплетканиот атлетичар па неговото тело наеднаш се ослободи од замрсената положба а раката којзнае како се врати на своето место.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Всушност неочекувано ми се прикажа како во филмски кадар дека Пачев е хирургот кој дошол да го размрси јазелот на спомнатата незгода на атлетичарот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но изгледа не беа тоа вампирите што тебе ти се прикажуваат. Некои сосема понормални лигуши.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
МЛАДИЧОТ: Всушност, тој и не беше војвода. Го викавме така затоа што еднаш поднапиен во Банско се прикажал како војвода.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Уште да додадам дека воопшто не се изненадив кога забележав дека некоја туѓа мисла ми се прикрадува настојувајќи да ми се прикаже како моја.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Зар можеше да е тоа истата онаа девојка која уште пред некој ден ме дочекуваше во ходникот за да ме обавести дека во вечерната програма на телевизијата ќе се прикажат прекрасни филмови, но дека најдобрите играат сепак во киното Центар.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Мирче ми пиша дека го видел таму. Му се прикажал и се познале.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)