Ако се придодаде на ова и тоа дека навистина таа ноќ, во вторникот спроти средата, помеѓу Богојавление и Свети Јован Крстител, Јосиф Акиноски и Васил Митрески видоа човек кој во Потковицата дојде по Градишки Пат, по себе водејќи коњ а в раце носејќи нешто завиткано небаре дете, сѐ друго остана да биде зачудувачко и да биде тајна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се придодаде Мире Ирчев: - Што за инсан ќе бевте, што за милет срамен?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Само вистинските случаи, а кон нив можеле да се придодадат и таквите соништа кои биле вистински одраз на стварноста останувале во гнездата на нашето паметење.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Јас сум Ивона. - А јас сум кумот, - се придодаде Виктор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)