се (зам.) - придвижи (гл.)

Но, природно, кога еднаш ќе го разбереме тој двоен императив (толку оптоварен со спротивности), кога еднаш ќе се придвижи неумоливата критика на политиките, на сите политики коишто, во далечното или непосредно минато, ги создале претпоставките за војна (одлуката која можела да се донесе нужно била само страотно стратешко обложување чијшто влог - еднаш кога трагедијата се ублажила, со тоа дека никогаш ништо нема да ги надокнади мртвите кои ѝ беа цена - е можноста да се сочува помнењето, извлекување поуки и подобро разбирање на тој двоен императив).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека денес е лесно да се исчитаат тие апстрактни шеми, зарем не? (Треба временски да се утврди нашиов разговор: воочи необично „земската“ фаза на војната).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подеднакво е погубна и наркоманската деморализираност која ги спречува најсиромашните слоеви во Америка да се придвижат и­ да се потрудат да ги подобрат условите во кои живеат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во тие последици, освен смртните случаи, спаѓаат и бројни здравствени проблеми (вклучувајќи го и огромниот пораст на ризик од сида и другите болести кои се пренесуваат по полов пат, како и оштетувањата на фетусот), потоа распаѓање на семејствата, негрижа за децата, губење на работата, а со тоа и на заработката и куќата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Залижав со јазикот во вдлабнатината меѓу двете гради, но во мигот кога сакав да се придвижам нагоре, до вратот кој благо беше извиен над мене, Ема ја крена главата и, кикотејќи се, повторно ми ја наполни устата со брадавицата на десната цицка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Движењето коешто со сопствена волја минува низ просторот преминува во апсорпција со самиот простор - крај на отпорот, крај на самата сцена на патувањето (како што млазниот мотор веќе не е енергија на продирање во просторот, туку се придвижува така што пред себе создава празнина што го вшмукува, наместо, според традиционалната шема, да се потпре на отпорот на воздухот).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Маргот!“ Едно од девојчињата се јави. „Па...“ Никој не се придвижи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потоа се придвижи преку низата од фигури, како човек што разгледува драгоцена серија од статуи, собрана од некоја античка урнатина на брегот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сега облачните очи на градот се придвижија, излегувајќи од маглата и замагленоста.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Каков вид на шок?“ прашувам, и моето име е Сејшнс и моите усни се придвижуваат шепотливо, и јас сум капетанот на овие луѓе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)