Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Првата ја крши девојката која одбива да се преправа и му упатува на Ондин забелешка надвор од зададените рамки реагирајќи на неговото позерство пред камерата.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

За ова кратко време прекршени се неколку зададени филмски конвенции. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 107

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ниту еден од нив не сака да се вмешува во иследничката приказна на другиот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Додека беше тука, Готлиб најчесто спиеше во тоа време. Или се преправаше дека спие.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Тате, гледај, - вели тој - утре и јас ќе се преправам, Турчин“. - „Добро, чедо“, - му одговара татко му.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но тоа го изговорив не со револт, не како оптужба, го изговорив со еден тон на итрец, што само се правел на будала, се преправал дека не гледа како сакаат да го насамарат другите, ги остава да чинат што намислиле, а в душа надмошно им се потсмева, и еве со презир го погледнува предметот за кој се плетеле замки - новите чевли на нозете на Банета.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

За една девојка претставува вистински предизвик да се преправа пред лекарот, но тоа истовремено е и настојување да го сврти неговото внимание од нејзините карлични функции.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тоа доведува до ситуација исполнета со црна иронија, бидејќи пациентот често игра улога на психотичен или се преправа дека тоа го прави.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ако ова е премногу сложено, мора најнапред да се преправа дека не ја чувствува страста што навистина ја чувствува, потоа да ја глуми страста што не ја чувствува и да се преправа дека некои силни напливи на огорченост, омраза и завист се невистински, или не се случуваат, или се нешто сосема друго.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Се преправам дека не ми е јасно, а Соња ми објаснува.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Не, истите не ми се непознати.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Знам, тој се преправаше божем ми верува дека сум нажален заради заминувањето на баба, иако добро знаеше дека многу сакам барем малку да сум си сам, да се грижам за себе како и моите другари.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Поради тоа и знаеме дека минатото не може да се преправа, пресоздава, и дека тоа не е за спомени, туку за возобнова на корените.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

И колку беше таа понежна и помила, и на сѐ одвратуваше само со солзи и со молба да се опаметам и поверувам во нејзината невиност - толку посигурен бев дека се преправа...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Се завртува остро и Данче, која иако се преправа дека не ја интересира за кого е порачката, напнато сѐ слуша, и протестира.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

За да ја заведе својата невеста до местото каде што работеле ѕидарите, тој се преправал дека бурмата му паднала таму и, кога таа застанала таму и нејзината сенка паднала врз темелот, ѕидарите бргу ставиле малтер и го размачкале и врз него го ставиле бетонскиот блок, знаејќи во своите срца дека тоа е фатално за нејзиното живо тело, исто како да ја заѕидале жива.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таа тоа го забележува но се преправа дека ништо не видела.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Се обидував да му објаснам дека тоа не е нормално, дека е целосно лудо; дека не би можела да издржам, дека ме скокотка, а тој рече: „Да не те понижува, можеби?“, и јас, во тој момент знаев, бев сигурна дека Јан Лудвик не е дојден туку-така и дека одмаздата, без разлика колку тој се преправаше дека е рамнодушен кон сѐ што му се беше случило, сѐ уште тлее во неговата душа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Во следниот миг Фисот веќе беше станат и ме удираше со тупаници; по лицето, по грбот, по вратот, по слабините; паднав и тој почна да ме гази и да ме клоца; Луција врескаше, го молеше да престане, и јас слушнав како му се обраќа, интимно: „Фис, престани, те молам, престани; тој лаже, тој само се преправа дека е голем маж, те молам, Фис престани, тој ме нема допрено, јаде ќотек од гордост, Фис, тоа е сѐ!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мислам дека и тој знаеше дека знам, но ме молеше, со погледот, да се преправам дека не знам.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Посебно кога е во прашање јуне како мене! (Ете, се преправаше дека заборавила оти токму таа ме има наречено со тоа име заради она мое дивеење по куќата кога бев помал!)

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја негувам таа вештина, да притиснам каде што боли а да се преправам дека ја поттикнувам насмевката.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Затоа, да се преправаме како да не се случи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сепак, оваа соработка ретко е свесен феномен.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Делувањата на оваа моќ се преправаат или се маскираат бидејќи тие оперираат со одредени норми кои се означени со статус на „вистина“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

И пак им реков на жените – сигурно се наши, само се преправаат...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Па тогаш си реков – пули ја ти неа - се преправа и за да проверам дали се преправа, со прст покажувам на уста, а таа ми вели – уста, нос, око, глова, зомб, нога – нога, колено – колано... – Се преправа, сигурно се преправа им реков на жените и ѝ покажав јазик, а таа ми рече – јензик, мама...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Таа се обиде да се преправа дека не го слушнала гласот на тој човек, но, тој уште еднаш, повторно викна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Поради тоа, таа започнала да се преправа дека престанала да го сака, дека не може да живее со него.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Потоа ми се стори дека се преправа оти не знае за која жена ја прашам и на крајот рече: тука, надолу по улицата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

А ако учителката Вера сега се преправа, колку да го придобие татко ми, а потоа ако се измени?

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Можеби и не ја забележал промената, или само така се преправа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Заради големата школка, заради морето во неа, јас поначесто се преправав болен за да ме замијат, да ми го избркаат урокот, да ме благословат, да ме сожалат и да ми го остават ќесето со каменчињата и со школките.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Само... уште еден услов имам... (се преправа оти му е жал, вади шамивче и ги брише очите).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- Ти се преправаш само рамнодушен. Ти не можеш да го одминеш тоа...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Од колата видов дека сликата на пределот се мени.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

На моите раскажувања им веруваше само Чом, мачорот на Стрико Шило.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Што можев друго освен да замолчам и да се преправам дека не сум изплашен.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Се преправаше оти дреме, а всушност ми ги слушаше мислите и уживаше.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Но имаше кучиња кои не соработуваа со ветеринарот, кои го гледаа душмански или кои се преправаа и симулираа дека имаат некоја мака и невола и тогаш ветеринарот им ја забодуваше инјекцијата и тие по цел ден мирно спиеја.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Но некогаш кога ќе откриеја дека се преправа, ќе го изнатепаше татко му, но тој стегаше со забите и во себе се радуваше што го бараат, што не им е сеедно што е случено со него.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

А кога некогаш ќе го откриеше кучето по миризбата што го носеа со себе, тогаш тој се преправаше дека заспал или дека го фатиле силни грчеви во стомакот или го исчашил глуждот од ногата и не можел да оди.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Се плашев за секој иден ден, треска ме тресеше од таквото однесување на големото преродено момчиште; јас со сигурност можев да претпоставам дека тој ѓаволски се преправа спремајќи се за иднината.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се преправаше како вистински да се преродил, како вистински да се нашол во рајот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Приказните за Голдштајн и за неговата илегална армија, рече таа, се целосна измислица што ја исконструирала Партијата за свои цели и во која човек мораше да се преправа дека верува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тогаш ја забележа девојката како стои во подножјето на споменикот и чита, или се преправа дека чита еден постер излепен спирално нагоре врз столбот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тие се преправаа, можеби дури и веруваа, дека дошле на власт без своја волја и за ограничено време и дека тука некаде зад првиот агол, се наоѓа рајот во кој човечките суштества ќе бидат слободни и еднакви.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој не се преправа, помисли Винстон; тој не е лицемер; тој верува во секој збор што го изговара.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Метанисуваме само на пладне и кога треба да нѐ види некој, дали Турчин, дали кодош, а кога ќе дојдат нашите рисјански празници кога не се работи, се преправаме на болни за да не мора да работиме.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И колку е тоа понижувачко, што Аљоша сето тоа одлично го знае, а се преправа дека сѐ е во ред, дека сѐ е прекрасно.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сега, Куликовиот парадокс е дека се преправа во Павловото куче, додека во стварноста тој нема друга улога освен онаа на Павлов!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

По навика продолжуваш да се преправаш да глумиш жизнерадосност да бегаш од себеси „да не се досетат Власите“ си велиш, и тука се лажеш: никој не побегнал од себеси - жив. Очајот, и покрај сѐ паѓа, како ноќ полека, но сигурно.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Меѓу нив има и такви кои од страв да не се вратат на боиштата, научиле од болните да се преправаат.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Некој што не се движи, а сака, некој што може да се движи а не сака, некој што заборавил како да го прави тоа, некој што е на друго место, некој што е тука а воопшто не е тука, некој што мисли дека не може, но може ако мисли дека може.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Беше принуден да се преправа во интерес на „канкан“-от...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Можам ли да кажам, набљудувајќи и испитувајќи, дали некој е во длабока медитација, длабок транс, под хипноза, се преправа дека е парализиран, навистина парализиран, целиот смрзнат од страв, или всушност може да се движи, но не смее и не го прави тоа?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Доволно беше тој да интервенира...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Триумфираше со авторитет... Немаше веќе што да се расправа!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тие почувствуваа дури дека брадјосаниот човек ги лаже нешто исто како кога лисицата му се преправала на петлето за да му го скине вратот.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Што?! – рече мама. – Сега ќе се преправаш дека ти се спие само за да не те карам, нели?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ѝ нареди на ќерка ми да се преправа дека е трудна, дека треба да роди. Немаше каде: се согласи, кутрата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Не можев повеќе ни секунда да се преправам дека е се во ред, морав што побрзо да го симнам товарот кој ме притискаше, непријатните зборови што требаше да излезат од мојата уста.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Ти бев благодарен за тоа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Зад нас, полицијата штракаше фотографии, блицовите грмеа како молњи, самите светкавици беа сѐ уште далечни но полека се приближуваа, грмотевиците гласно тропотеа терајќи езерски ветер пред себе така што облаци од песок зуеја врз металните страни на амбулантната кола. жмиркајќи одевме кон осветлените прозорци на Златниот Брег додека сенките на љубопитници привлечени од ротационите светла итаа кон брегот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Без збор се одвоивме од групата, исто така несвесно како што им се бевме придружиле и одшетавме преку песокта, само за кратко застанувајќи на местото каде што претходно лежевме во љубовна прегратка, за да си го собереме остатокот од работите во торбата за плажа, да си ги прибереме чевлите, да си го најдам паричникот и да го запретам во песокта мизерниот, наизглед издишан кондом што ти се преправаше дека не го забележуваш. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 181

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Да не ѝ се случило нешто лошо, нешто страшно? - си мислев, но пред Бреза се преправав дека сѐ е во ред и како навиен ѝ ја рецитирав песната за Цуцул и говедата.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Братучедите тоа не ги интересираше. Само кога мораа, се преправаа дека нешто прават.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Не сме гладни, се преправаме, а и ушите ни се истргани за јадење.