се (зам.) - премислува (гл.)

До ушите ми иде некое човечко зборување. Сакам да викнам, ама се премислувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас ги тргам рацете од неговите рамена, се премислувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сака уште да рече Можеше да се случи секој од нас да биде убиен, но се премислува: Само стрика Анѓела не го одмина кутриот, вели.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мече се премислуваше нешто за час и наеднаш му се сврте: - А како би било да дојдам и јас со тебе?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога Јосиф ја изодува пругорнината повеќе од половина, си помислува да слезе и да го подземе и станува, но веднаш потоа, зашто знае дека Јосиф не е дете па тој да може на раце да го пренесе ваму, се премислува и останува да стои најгоре на Зедница на зарамнетото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Стегни ги забите Леме и сонувај, рече сѐ така смеејќи се, не можејќи да не се смее и, како секогаш, почна муцката да си ја трие со рацете, да се премислува, да се одделува со мислите, да патува...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ме гледаат: ситно девојче облечено во црни алишта и нешто се премислуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)