Ни се измешаа нозете, ни се прелија телата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од далеку повторно ја гледа Аниса качена на коњ, на истиот коњ што е на сликата: силен бел пастув, влакното му светка на сонцето, се прелива, како скапоцен камен; гривната му се вее развиорена.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Погледот на старицата стои прикован за тревата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од нив светка, се прелива, дури и црната прав што постојано врне од белата грива на возовите...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)