се (зам.) - празни (гл.)

Фати зимата и настана одморот за „дивите“. Се собраа во Софија од сите краишта на Македонија секакви луѓе. Кафето „Македонија“ на улица „Марија Лујза“ не се празнеше ни дење ни ноќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа, ниско наведнати, се оддалечуваа неколку метри наназад и таму зад карпите, во трапот и долот - се празнеа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Апчо, Клапчо и Шљапчо веќе беа насадени на три барски столици, со гајба пиво пред нив, што рамномерно се празнеше.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Спомените и пресилната доза од стварноста што си ја примил, притиска и се празни во сонот...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Како што гасот се крева и исчезнува така тавчето се празни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тавчето некако брзо се празни и ме тера уште понестрпливо да брзам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Најмногу ми е незгодно од стравот дека можеби сите оние што бдеат над мојата смртна постела виделе како се празнам. Боже! Каков срам!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
После го прашуваа потсмевајќи му се со селска итрина во црвените очи: „Зошто не пиеш со нас, попе?“ Шишето се лизгаше од рака до рака, се празнеше, ги извлекуваше пред нивните очи шумските ѓаволи од притаените грмушки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Меаните и ановите се празнеа од веселите бегчиња вратени од војна: тие таму пушеа наргиле, се фалеа со подвизите и кршеа по некоја чаша.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Целиот фрлач во еден млаз се празни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Клекна крај една голема оморика, под грмушки, токму како жив човек; се смири.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Одеднаш, однекаде се појави самоубиецот; скаменувајќи се, гледаше во мртовецот што се празнеше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зошто мора пепелникот да се празни на ѓубре кога може и вака. (Со раката го грабнува полниот пепелник. Го превртува врз масата.) Мора да се тера внатрешната слобода. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Го чувствуваше оловниот притисок што беше стежнат над целиот предел, над главата, врз погледот, во душата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тука пристигаа и заминуваа, се празнеа и одново се полнеа бродови, донесуваа и однесуваа производи, лични и трговски добра, но и луѓе, судбини, надежи, пораки, усно доверени вести и епистоли забележани со писма кои се читаа, се пишуваа, но и се испраќаа на сите можни страни на морската шир.  Карер го сврте погледот кон разбрануваното море над кое се пластеа сиви облаци.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Уште час-два денот ќе прекрши и пазариштето се празни.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Шеталиштето полека се празни. Месечината фати пат поназапад, се чини дека ѕвездите пребледнуваат, а на клупите и на бетонскиот ѕид се уште во топла прегратка траат ненаситени вљубеници...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А крвта си линее, се празни човекот, се усукува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И стомната кркори, се празни. Мораш некако да се гаснеш. И тураш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)