се (зам.) - правда (гл.)

Што е ова тврдо на дното? - Ориз, ефенди, ориз! - почна да се правда Доне.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Брза кучка, слепи кучиња! - одговори коџобашијата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
За миг коњите беа растоварени, вреќите одврзани и внимателно претресени.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Јаваш, јаваш 49)! - се правдаше командирот на полициската станица.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еден од мајсторите се правдаше дека мастерот, како што велеше тој, му е искривен. Тогаш, смени го мастерот, му викаше Симон.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но не одеше лесно. Луѓето се правдаа со немањето пари за водомери, а всушност, се плашеа од можна наплата на потрошената вода во иднина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Се извинувам за мојата неинформираност, знаете, змиите не се во мојот домен на интереси и истражувања. - Аааа ... почнавте елоквентно да се правдате, а?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тој пропис му се допаѓаше зашто му даваше и нему можност да се правда и му ја смируваше совеста пред недоверливите погледи и замолкот на пријателите што таа политика не ја одобруваа, но во напливот на суровите времиња не се ни осмелуваа да ја коментираат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа Арслан си направи пат со камшикот и влезе во средето на народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Барем така се правдаше Ѓуро кога се врати по востанието.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Погрешија тие пезевенци, не разбраа работава, — просто почна да се правда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стеван се здрви и почна да се правда. — Море, бре Толе, јас се нашакуа, а ти веднаш си се налутил.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аир ефендум, кај и знам јас лошите луѓе, — пак почна Главче да се правда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Обврски, шо ќе праиш - се правдаше Трпе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Зошто да не послуша човек малу музика, се правдаат пред жените и божем протестираат, - па што има друго во ова наше гратче?...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тие се правдаат дека на судниот ден ќе се најдат под заштитата на истиот Бог, но кој е вистинскиот тие сепак не можат да одредат на овој свет!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Требаше ли да му се извинувам за потрошеното време со мене, требаше ли да се правдам што не го сакам, требаше ли незнам што сѐ да кажам...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
За евентуалниот недостаток на „вкоренетост овде“ (што можеби ќе го почувствувате), рутински ви се правдаме: нашиот дом под ѕвездите се маргините, т.е. ригите на костимот за капење (што фураат накај хаос, накај непредвидлива сложеност!) на давеникот во примордијалната супа, во млечната каша надробена со ѕвездички од тесто итн - апстрактноста е нашиот дом, така ли, за разлика од концептите за дом на господинот Контра Банда(ш), на пример.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Знаете, јас имам некои обврски околу работата, - се правдаше Рада. - Ни збор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И кога тој, за кого беше побегнала бегалка, ќе ја погледнеше попреку, таа му се вртеше и, со рацете на колковите, му се правдаше: „Е, не фаќа клетва од мајка, де!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој се правдаше за испуштениот преглед, но вети дека нема да се откаже од операцијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се правдаа, тврдеа дека ме сметаат за исправен, дека знаат оти сум бил ангажиран за помош за прославата на јубилејот на браната, но дека ова била нивна должност и така натаму, како што зборува обично секоја полиција во такви прилики.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Крсте ја сети помошта и се окуражи, а затоа пак Доста отстапи и почна да се правда: — Море, ами, да ми прошчевате, пак јас неоти сака некого да навредуам или да жалоста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Местото им помага, луѓето се итри, храбри, па дури и дрски, та ништо не можевме да направиме – почна да се правда Суљо, земајќи ја чалмата од душемето. – Е, како не можевте? – праша разбеснет кадијата. – Сите ве истепаа, што ли?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Речиси сите мажи ги врзаа. - И ти уште Дорча ќе го гледаш? - Гревота е! И тој треба да јаде - се правдаше тој.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Моите господари и самите ми укажуваа (се правдав пред тој Никола Леко) дека не ги интересираат моите интимни размислувања; дека од мене не бараат никакви предавства, дури ни самоинцијативи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Оние кои еднаш сркале попара заради нешто што во час на невнимание го рекле, цел век потоа си го кршат вратот, се правдаше Крсте Манев.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Овој дел од невестинскиот фустан беше од снег“, се правда Виктор пред изненадениот свештеник за својата грда постапка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Немој да ми се правдаш. Знаеш каков беше договорот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Внимавај, те молам, ќе ми прават проблем во редакцијата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Навиистина знае да се шегува “девојкава женичка”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сфаќам, сфаќам – одговори таа – само што не разбирам за што зборуваш - се правдаше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Штотуку влегов - се правдаше Господ Саздов. - А ти доцниш!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ти беше првоборец, зарем не? - почнав, а уште не бев седнат. - Бев. И уште сум. - Знам - реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ех, малку се збркав, но тоа е уште поголем доказ за мојата љубов – се правдаше Ц. – А сега ќе ти купам прстен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мислев дека нема никого, - плахо одговори Мече, како да се правда.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- ... Нема потреба да се правдате, - ја прекина наставничката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Баба ми му се фрли со плачење околу вратот, а тој, како да се правда, ѝ рече: - Се загуби, Сандо.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Можат да те фатат неспремен баш кога најмалку очекуваш. - Не треба да се правдаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие денови училиштето ти било најважно од сѐ, нели? - Да, така беше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)