Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Влезната врата од куќата се отвори и на прагот се појави низок улуглав старец.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ваков да се појави - ни во ученичка ни во војничка униформа, со коси над веѓите не само над ушите, со растропани чизми од изминатите војни и со здебелен глас од домашен тутун?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во исчекување на муштерии, тие стоеја пред дуќаните и потфрлуваа бесмислени шеги еден кон друг но веднаш се менеа штом ќе се појавеше купувач; се веднеа пред него и љубезно се насмевнуваа, ја фалеа својата стока.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Веднаш до неа се појави Дине Бочаровски со својата жена и дечињата, се смести на сламарицата и веќе не одеше во ковачницата да дува во вигната и да ги удира вжарените железа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

И двајцата дишеа забрзано, но онаа насмевка повторно се појави во аглите на нејзините усни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Најчесто излегуваше на ритчето, крај гробиштата, и оттаму ги гледаше бараките, коњушниците и луѓето што по цел ден се сноваа де ваму, де таму; долгите црни редови пред казаните.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Од добрата храна, чистиот воздух и физичката работа во шумата, жолтилото на лицето почна да го остава, а да се појавува слабо руменило.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога и да е, ќе се појави, ќе се види.“

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Причината за да се појавам не само како сведок туку и како поединец кој покренува обвинение, не беше само скапоценоста на семејниот ѓердан на Цвета Басотова, туку и споменот по едно изминато време што го бев сместил во преградата на скапоценостите и раритетите.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога поп-артот се појави шеесетите години на ликовната сцена, втората генерација на апстрактните експресионисти се подготвуваа да јуришаат на високите естетски вредности што ги поставија Вилијам де Кунинг, Џексон Полок, Бернет Њумен и другите.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Наеднаш, и самата изненадена, се свртува кон нас и објавува дека деновиве била прилично вознемирена бидејќи поверувала дека пролетва нема да се појави оној чифт желки во нашиот двор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во надежта, спасот се појави на време за отфрлање на она што во центар телесен, како помор дреме.. Од небото спас.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Знаев дека сето тоа доаѓа од луѓе од Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, кои сметаа дека полицајката работи спротивно на одредбите на Кривичниот законик.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Заедно со искрите на сино заблескотените снежинки, што го боцкаа неговиот поглед во таа пеколна зачекореност, низ лилавата изгаснатост на неговиот поглед, исто онака воздушесто и нереално, ќе се зашаркаше сега и по некоја едвај видлива издолжена црна сенка, која ќе се појавеше некаде на самиот крај од опфатот на неговиот поглед, ќе прошмугаше таму еден миг, а после ќе се повлечеше, недофатливо ни за некаков појасен поглед, ни за слухот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Таа вечер седна на своето биро и долго пишуваше едно писмо. Утрото тие зимски денови од новата 1944 година заедно со градоначалникот Карер, Хрисостом се појави пред двајцата највисоки германски претставници. „Господа, инсистиравте да Ви се предаде список на Евреите”, изјави свечено владиката на беспрекорен германски. За таа прилика тој околу вратот обеси крст и две панагии, две овални икони на златни ланци на кои беше претставен ликот на Христос Спасителот и на Богородица со малиот богочовек во рацете.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во право си, мој Камилски, без оглед кај кој народ или нација ќе се појави, табиетот си останува табиет.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На огледалцето се појави најубавото девојчинско лице на светот.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Чита понатаму: „...посакувам да се појавиш...твоите дланки, одзади, ме гушкаш („ќе ѝ телефонирам“)...суштината на твоите исчезнувања...те посакувам („ќе ѝ телефонирам“)...биди, барем за минута, јаболко кое го гризам („ќе ѝ телефонирам“)...

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Се појави на средкуќи една сенка, по „ѓупски“ облечена, главата преврзана со една црна шамија; ни прцле тама, ни кркми, ни цулувци, ни појас, ни саѓија, ни гуна!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Но веројатно не знае.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И де ќе се појави во навалицата, де ќе ја снема во витлите, во дувалата и пак да ја исфрла на суво.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Веднаш потоа на Фејсбук се појавија монтирани фотографии со мојот лик и со голо тело на жена на кое преку срамното со големи цифри беше запишана шифрата 5169.03.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Можеби затоа што копањето напредуваше, мојата велика замисла се обликуваше и можеше, кај да е, да се очекува да се појави водата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Една изутрина, тоа беше во самата зора, најпосле се појавија рибарите со своите кајчиња.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Немавме време за разговор, за поздрав ми мавна со раката зашто на семафорот се појави зелено светло а пред крстопатот не можеше повеќе да се стои...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Чувствува дека разговорот нема да биде пријатен”, се насмевна есесовецот и потем стави маска на рамнодушност на лицето, седнувајќи на бирото и гасејќи ја цигарата токму во моментот кога на вратата, со паларијата в раце, се појави градоначалникот Карер.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Пееја, пееја, до зарипнување. Најпосле на врата се појави таа - сета во прозрачна свила.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

А што ако сега се појави? Како ќе реагира? Тоа го немаше испланирано.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Другите карактеристики на релацијата помеѓу логоцентризмот и деконстукцијата се исто така реминисцентни во традиционалните христијански интуиции за доброто и злото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Потем сѐ се случи многу брзо: експресот се појави зад кривината со страшно трубење; машиновозачот беше притиснал на сирената, затоа што јас стоев на пругата, а Јан Лудвик, расчекорен на самиот врв од мостот, со раскопчани панталони, со фалусот во рака; јас потрчав десно од мостот и се стркалав по насипот; се сопрев дури пред реката, во една грмушка; локомотивата протатне под Јан и веќе влегуваше во тунелот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Имав среќа со инженерот кој добро ја контролираше работата и кој, и кога ќе се појавеше некој застој заради големо дрво, или карпа, ме тераше да не гледам на тоа како на голем проблем, дека машината и неговите луѓе тоа ќе го совладаат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И штом помислив така, се почувствував мал, зашто одеднаш пред мене чиниш се појави таа и ме гледа со своите големи сини , тивки и насолзени очи; ја чувствував топлината и горчината на мајкините солзи. Многумина како мене свртеа глави и многумина како мене се засркнаа од липање.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

По новонастанатата состојба со окупацијата на Кралството Југославија, на страниците на американскиот печат се појавиле и написи во кои јавноста се запознавала со етнографските и географските карактеристики на Кралството Југославија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Дел од мојот свет исчезна со појавувањето на Марта Бернајс, исчезна мојата блискост со брат ми, исчезна и оној наш мечтаен свет уште пред да се појави, исчезна Венеција, исчезнавме и тој и јас во неа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ни збор да не чујам! - и си ги облече влечките што одеднаш се појавија во дневната соба.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Сомневањето дека Марија може повторно да го остави, кај Сатурн се појави за Велигден во Кадакуес, каде што Роза Регас ги покани на заедничко едрење.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се појави едно мало, сосем мали џуџе, со долга брада и црвена капа со бели точки.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

По неколку минути се појави повторно: „Да, тука е, влезете, ќе ве прими“.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Појавувајќи се во 17 и 18 век, во европските кафеани и салони, а подоцна и во памфлети, списанија и весници, идеите, медиумите и институциите и практиките кои придонесуваат за „критичко себепромислување и размислување за државата“81, т.е јавната сфера, првично се појавува во исклучивата средина на машките/ буржоаски/бели простори.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Костадин не се лути, не се развикува како што знаеше да прави, седи така облечен во неговите алишта, климка со главата ама лицето не го врти на кај неа, пак мирно го пушта својот глас, мек, топол и во него топла грижа дека таа навистина треба да си поспие да собере нови сили, а тој ќе бдее врз внучињата нешто да не ги нараси, да не се појави стаорец од некоја дупка и да се полакоми по некое носе или увце.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Одвреме навреме, гласните повеќејазични разговори околу мене ги надгласуваше уште погласните бебиња (помислувам дека ги има најмалку пет, иако успевам да видам само едно, со раздвижена уста, испентрено на рамото на мајка си).

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

А лично ми ја донесе приказната за ќерката на генералот Канчевски.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Таму ја најдоа и сватовите кога се појавија при крајот на денот.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

На тоа доделување на најголемата филмска награда не се појави и не се дозна од која причина.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

12. ЌЕ НАПРАВИ ТОЈ ДВЕ ВРЕТЕНА ОД ТРИ БУКИ - страшното е штом се додаде: И ТИЕ КРИВИ ЌЕ СЕ, зашто тоташ ќе се појават две жалосни куки што ни јаже не ќе издржат човек да се беси...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Од еднокрилното прозорче на Димковата куќа се појави разбушавената глава на глувиот Адам.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

На некоја од прелистуваните страници, Мајка, низ читањето, очекуваше да се појави некое зракче светлина, некоја надеж за да излезе од лавиринтот на осаменоста, да открие каде запрел Татко кога бил жив, а каде би можел сега тој да продолжи.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

ЗОО речиси целосно им е „посветен“ на животните: во рамките на неговата колажна сценографија се појавуваат на пр. логоа на фирми што употребуваат животни (Камел, Самсон), видеоснимки и филмови за животни, цела митологија врзана за нив (Леда и Лебедот), а најмногу нивното физичко распаѓање (додека во ДАВЕЊЕТО ПО БРОЕВИ се појавуваат убиени животни).

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Манол Форевски подава, позема, а Лазор Рогожаров се бричи, се чешла, не сака грд да се појави пред јадењето.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Но уште полошо беше тоа што одредени критичари беа спремни ваквите дела да ги примат како сериозни уметнички дела, меѓу кои и Џин Р. Свенсон од Art News и историчарот на уметност Роберт Росенблум.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На небото се појави ракета. Кружеше, потоа се обрна, се врати и полека се спушти на ледината, на триесетина метри од опсидијанскиот ѕид.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Од некаде се појави доктор Гете.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Како да бараат пат во арената, небаре се од прикаска - мазни, бели се појавија два коња со накривени и гордо дигнати глави, загледани во својот висок сув дресер само со по едно око.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ќе појдам некаде кај што сме биле заедно со Никифор и ќе чекам пак да ми се појави.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Но тогаш се појави Милан Бабиќ. Настапи како искусна медиска ѕвезда.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Таа цело време гледаше во „попчето“ па и кога се појавија да ги поздрави публиката, и виде чисто и бистро оти очите од „попчето“ беа втренчени во Нешка, и дека и таа не се издиши дури тој ја гледаше.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Остана така со погледот низ окопот од каде што требаше да се врати Србин и со мислата на Брезница сѐ додека најпосле Србин не се појави со бовча. Пак не се помести од местото.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Бидејќи никој не сакаше, од момчакот на шанкот што беше всушност аспирант да се појави на сцената како актер, до гостинот што беше дошол не како доктор туку како автор, прв да крене рака и да даде знак за фајрон - оставија тоа да го сторат бинлачето со ракија и бинлакот со вино откако се соголеа до газерот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Таа на почетокот има увод именуван „Се појавил чуден човек“ и на крај епилог „Срце во срцата“.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Дури мислев и да се појавам како леш кој плови во близина на чамецот за спасување, но премногу се плашев да не се удавам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тукушто претрупи неколку сакови дрва, одозгора се појавија двајца млади луѓе.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Мокасини од кожа мошне добро изработувале уште Индијанците.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во темнината се појави фенер. Вознемирени силуети се распрснаа и се притаија во неосветлените агли на каушот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

На лицето ѝ се појави онаа насмевка што личи на изненада а притоа следена и со изразот на потсмевањето. (Мајка ми ѝ одговори со насмевка што не кажуваше ништо.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во тој момент нему му се потребни програми од „високо-нивовска” визија кои ќе активираат перцептивни шеми кои содржат знаење за објектите што би можеле да се појават на фотографијата.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Од сета таа афера едно е само точно: авторката на тоа писмо, батка, ја имав легнато многу одамна, уште пред Војната, но во врска со тоа нејзино прво легнување не се појави никакво писание.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се појави и мала магла, се влече по земјата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ширум турското царство се беше пренесла новината: „Се појави чуден човек!“

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Така стори и Ристе, фати рака со сите и отиде дома — в куќи, на вратата се појави Бојана, со сите денешни накити.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Цело време стрежам да не ѝ се појават дамките.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Наедаш од зад густиот облак се појави полна месечина, подувна ветер и небото се наполни со јадри ѕвезди какви досега никаде не сум видел.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Шарко најмногу не го поднесува политичкиот комесар. Каде и да се појави тој, во ровот, во редот пред казанот - лае по него, ‘ржи, покажува заби, на грбот му се наежува влакното, го гледа со крвјосани очи.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Но тој, најмногу внесен во историјата на Балканот низ падовите на империите, веруваше дека, сепак, и во најтемните периоди можат да се појават зраци на надеж.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Додека Ване го одбираше бројот Азис дискретно се врати во слаткарницата, божем му се појавил нов муштерија.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кире ја довршуваше мојата карикатура и штоутку требаше да го стави својот потпис, кога се појави една симпатична млада жена. Застана до Кире.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Погледна низ прозорецот и воздивна: „Сега, повикај го брат ти!“, а кога заедно се појавија, му се обрати на вториот син: „Појди во бакалницата и прашај колку е брашното“.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Но, кога кожата на Атиџе се смири, го повлече црвенилото и под наборот го подаде младиот и тенок слој на голуждраво птиче, па кога Атиџе ги поврати своите стари навики, одејќи со придружбата секој вторник на капење во Чифте-амамот, а бегот него штедро го награди и го испрати назад во Блатието - тој секој вторник, зиме и лете, напролет и наесен, дојден во градот како пијан, се гледаше себеси како цупка пред амамот, чекајќи таа да се појави и само малку да го потргне фереџето, божем ветер го сторил тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Третата, Истазија, се појави како посебна целина по уште една деценија конфузни војни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Гледа во патниците кои се појавиле исплашени по прозорците, срцето му тупоти, другите автобуси свират и тој не знае што да прави.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Со речиси книжовен приод во овој изоставен дел од спомнатиот вовед, професорот Седларов беше истакнал: „Дозволете ми излагањево да го започнам со она мое необврзно излегување на балконот од куќарката што е крената веднаш зад блискиот свиок на автопатот кој наеднаш ќе се појави и веднаш ќе се скрие следејќи го од височина забавениот тек на Пчиња.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Никогаш не му дадов знак дека е во мене и дури по оној несреќен ден кога ме расипа агрономот во изораната нива и додека бев во болница во Сомбор тој се појави и јавно ми призна дека мене ме гледа како замена за својата спалена невеста независно што ми се има случено.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Коли извираат од секаде, очекуваш да се појават од под земјата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кога ќе се сетам што најмногу ми недостасува, тоа е насмевката што се раѓа на моето лице и спокојот во мојата душа кога ќе се појави нов сјај во твоите очи кога доаѓаше да бидеш со мене.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Таа се поттргна настрана, а во очите ѝ се појави страв - Не, не можам...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Барем да знаев дека доаѓа по мене, туку седев така, потамина, да не наиде тој, да не дојде да се појави од некаде.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Потоа, пуста улица, црвен автомобил што ненајдено се појавува и минува, бучејќи како побудален, а човекот седнат на тротоарот го следи неговото минување, спокојно повлекувајќи уште еден чад.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Тие ме освежуваа, го одлагаа сонот, ако воопшто ноќва се појави.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Природно, ги имаше и пред говорничката плоштатка на старата црквичка: Се втурнаа меѓу луѓето што го слушаа старчето и само се појавија толку колку за да ги забележи говорникот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Затоа ние да и превариме и да и пропукаме ваа вечер та да не му текне ошче еднаш да се појават.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Од моментот кога машината за првпат се појави, исчезна потребата од човечкото ринтање, па според тоа во голема мера и потребата од нееднаквост меѓу луѓето.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На десетина, дваесетина дена, пробивајќи се по обични колски патишта, пресечувајќи неразгазени долинки и ритчиња, газејќи низ грмје и папрати, шумарот ќе се појавеше со својот џип да ја надгледа гората или да маркира дрво за огрев или граѓа.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се појавија и уличните чистачи, кои ги собира остатоците од камења, испокршени стакла од шишињата, па и сѐ друго што останало тука, како трага од демонстрациите.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Јас го гледам секое нејзино движење, секоја сенка што ќе и се појави на лицето.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Се појави началникот Рјазин.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Се бричи и се стрижи зетот, иако утре пак „официјално“ ќе го забричи деверот за да не се појави небричен пред невестата.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но чудно беше што кога Јован завлезе со казмата надолу и исцрпе нецело пол метро земја, почнаа да се појавуваат камења.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Па така се појавија и првите преградни ѕидови од летви и црна катранска хартија или од ребрести долги ролни картон.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Наместо било што во директна врска со О'Брајан или со Братството, во свеста му се појави некаков комбиниран приказ од темната соба во која мајка му ги помина последните денови од животот и од малата соба над продавницата на г.Черингтон, со стаклениот тег за хартија и со металната гравура во нејзината рамка од ружино дрво.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

До сега не се појавил кртот да си прави гозба.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Сега не знам со кој образ да му се појавам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Но, парадоксот тука лежи во фактот дека самата идеја за заштита на животните се појавила дури откако законот почнал да ги третира како сопственост!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Одеднаш, однекаде се појави самоубиецот; скаменувајќи се, гледаше во мртовецот што се празнеше.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Главата на Доне, снагата на Чана, ама она што се појавува како душевност - на ниеден од двајцата.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Уште помалку можевме да разбереме зошто Татко, пред секоја војна и преселба, за нас, децата несетум исчезнуваше, за да се појави непосредно пред самата опасност или по неа кога ќе оценеше дека не била преголема за сигурноста на нашето семејство.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Генерал- мајор Василиј Васиљев Первоједов, ви стојам на располагање”, се претстави неговото превосходство.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Камилски во текот на целата година објавуваше статии во списанието со радикално лева тенденција, кај некои членови од редакцијата дури и со проруска, за друга и не можеше да стане збор, освен подоцна кога се појави едно помалку спротивставено на првото, отворено кон модерните, западни струења.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но, трговците не попуштаат, и војната дури во есенските дни стивнува, зиме речиси се смирува, за да се распали повторно во летните дни, кога на пазарот пак се појавува сладоледот...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Од една страна чувствувам голема загуба и страв околу тоа што сѐ во иднина ќе се појави во врска со личноста и со душата.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Моќната Англо-Саксонска анти-теориска традиција се докажа (за несреќа) откако се интегрираше со завештението на зборот „преведувач-слуга“ што се појави во деветнаесеттиот век, во англиските говорни подрачја.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во деновите што следуваа ползавците се раширија и почнаа да ползат по поширока површина, и други плодови како мониста се појавија на далеку расфрлените ластунки.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Се појавија ли ѕвезди, огреа ли месечина - сѐ ќе биде под мраз. Ќе стежне снегот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Знаеше дека Азра во секој момент можеше да се појави на вратата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Шеташе тој нервозно по малиот чардак, кога дубровчанецот се појави.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Не сум сигурен колку една ваква последица, каква што е спречувањето да се појави насмевката, може да се земе како причина што ќе разјасни одредени случувања, но знам дека токму појавувањето на твојата насмевка на моето лице, ја чувствував како обврска. Како еден вид аманет.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И чека сѐ додека не забележи дека стравот ти влезе в коски, дека ти го совлада мозокот, те фати за грклан, за гради, те стега, те гмечи, те дави, дека губиш виделина и кога ќе види дека почнуваш да се гушиш, да трепериш, да губиш виделина, тогаш знае дека во тебе го внесе зајакот; престанува да тропа чизмата на подот, тупаницата да удира на масата... од очите му се одлива крвта, на усните му се појавува некаква скриена итрина и без да откини поглед од тебе, ти подава ливче и тивко, тукуречи добродушно, ти вели: - Читај! Гласно!

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тогаш се појави новото дете. Ја носеше нивната топка.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Уште повисоко според надморската височина, е едно друго езеро, Преспанското, што го снабдува Охридското Езеро со половина од својата вода која се инфилтрира низ варовникот на планината и се појавува повторно, во изворите на Свети Наум или во дното на големото езеро, долго триесетина километри.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ни врапчињата од небо не се појавуваат, туку и тие еден врз друг чучат,женското долу, а машкото горе и после женското снесува јајченца во седелото и од нив се појавуваат пиленца голуштравци кои сега се веќе големи и праат заедно со возрасните!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ме гледаше и тој, гледаше во мојата коса во која почнаа да се појавуваат и првите бели влакна, и само повторуваше: „Ништо, ништо не е тоа; тоа е само времето во твојата коса.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Нештата не се предвидуваат. Кај Михаил Ренџов тие се појавуваат сосема неочекувано, но со сила на предвидена и направено.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Не поминаа ни десетина-петнаесет минути, само што го допиваа шербетот анамите, а кадијата за сето тоа време се шеткаше нервозно низ одајата, вратата се отвори и на неа се појави Ајша со Сефедина, носејќи ја Анѓа на раце изврзана со дебела ортома од градник до глезни.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ристаќи се појавува на балконот и точно кога Илија се издвојува од другарите стрела на него и го погаѓа тешко кој се срушува со зборовите: ИЛИЈА: Оф, Антице, ме отепа тоа куче, вујко ти!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

На тој начин низ перципирањето на секојдневното и на поп- културата се засилува севременското прашање за кодирање на сексуалноста.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Четврто: ја бркаше страшната колона мравки што се појави на скалите.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Но, автобусот и покрај тоа што спрема часовникот на човекот во сина облека веќе требаше да биде тука, сѐ уште го немаше да се појави од онаа страна на улицата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Ја задржував, колку што имав свесна моќ за тоа, во спомените, потоа, низ лавиринтот на потсвеста, таа за миг ќе ми се појавеше во некој од сништата кој секогаш се збиднуваше зад границата, во родната земја.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Нашите застрашени детски очи беа управени кон човекот со долго црно кожено палто и со долги мустаќи, кои му даваа строг израз, дури и кога на лицето ќе се појавеше здржана насмевка.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

А можеби тогаш првпат се појави, вели, за да ја реши мојата недоумица.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Винската визба богата, многубојна и среќна (и полна), само затоа што не сум се појавил пред две-три години.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Сега му се сторија уште потивки и поосамени: фенерите почнаа да се појавуваат поретко – очигледно, тука веќе не се давало толку масло; се појавија дрвени куќи, тараби; никаде жива душа; светкаше само снегот по улиците и тажно се црнееја заспаните ниски куќарки со навлечени капаци.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И тогаш ќе се појави глувчето и од него, „како да се стресе, како да се размрда“, ќе оживее и куќата.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Потоа лицето на Големиот Брат избледе и наместо него се појавија трите слогани на Партијата со големи букви: ВОЈНАТА Е МИР СЛОБОДАТА Е РОПСТВО НЕЗНАЕЊЕТО Е СИЛА

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не само што кај нас нема насочувачи, туку и од петни жили, што би рекол нашиот народ, се трудиме никогаш да не се појават.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Се појавиле повеќе организации кои си ставиле во задача да влијаат на јавното мислење со што би го определиле ставот на САД спрема веќе започнатата војна.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Јован се врати назад, некаде по Тиквеш, за да испрати цел полк, но не бугарска, ами српска војска, а самиот тој не се појави веќе во своите „бугарски села".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во тие мисли вратата се отвори и на неа се појави стара жена – Турчинка со бела коса, боса на влечки, во широки шалвари.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Тоа беше вистински општествен настан во андерграунд светот, бидејќи толпа луѓе од Макс и од нашите филмови беше во него...

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Така среќно стаса и до дома, колку да го освежи лицето и да промени облека, пред да се појави на работа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Веќе знаете дека само делумно се разоткриени некои беззначајни поединости од случувањата! Знаете кога и каде се појави војникот на бел коњ.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но во црквата пак се појавија неважечки пари и таа помисла за Андро отпадна.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

На лицето на војникот се појави задоволна насмевка.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Со појавата и со развитокот на Ајнштајновата теорија, започнаа да се појавуваат мерни инструменти за времето со најразлична форма - времето престана да се сфаќа како појава со кружен облик, што и се одрази во дизајнот на часовниците.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Со таков занес и шумен подем беше закитен градот кога во нашиот двор во свечена воена униформа се појави другарот Ѓорѓи Смокот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

84. Додека сѐ уште чадеа илинденските пожари, бугарската влада навистина побрза да го испрати конзервативниот политичар и државник, туркофил и русофоб Григор Начович (1845-1920) во Цариград за да се погаѓа со Турција за правата на „Бугарите” во Македонија, а не да им дозволи на Македонците самите да се појават како фактор на преговарачката маса за сопствените интереси.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ако од некаде се појави јато галеби мигум ги тргаат настрана чадорчињата од количките за бистрооките да го разберат разлетаниот крик на гладта.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Изгледаше дека последната средба со Марин Крусиќ е навистина и последна, бидејќи цела година помина како тој не се појави.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Старецот бавно тргна крај гробиштата.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега, навистина, ова беше најсушната година во последните десеттина сушни години со ред, а овие денови на август, најсушните денови, и јас целото лето како додолец стоев на балконот и следев дали ќе се појави облак и дали ќе се чуе грмење од зад врвовите на планините.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Не потраја долго, гранките закрцкаа и на полјанката се појавија луѓе.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

По него се појави и друго.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

52. Оваа „мегали идеја“ („голема идеја“) за една нова голема Грција на Балканот во границите на некогашната Византија се појави уште во мислите на Ригас и беше разработена од „Етеријата“ (1821), врз основа на која потоа израсна грчката националистичка пропаганда во Македонија што во определени видови живее сѐ до денеска.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но не со намера да го укорам заради непристојното и по малку загадочно однесување во оној дел од неговата приказна што се однесуваше на спомнатиот волшебно розов облак, туку за начинот на кој настојувал да се изземе себеси од секое можно сомневање па дури и од недоразбирањата што би можеле да се појават во врска со нив.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Првин ќе видам слечена змијска кошула, ќе наѕрам во неа, а некаде од зад мене, ќе се појави змија или смок или слепјак и ќе ми се качи да ме облазува, да ме врзува, да ме цица.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И тука настанала кавга затоа што тие истите тогаш се појавиле со електричен шпорет, а сега мојата пријателка ги „обива“ галериите низ градот барајќи соодветна уметничка слика.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Го гледаа белото блескаво езеро долу пред нив сѐ до малото езеро и мрачните албански планини, ги починуваа очите на зеленилото спрострено под нив, понекогаш ќе здогледаа срна како пасе мирно и одвреме-навреме уплашено ја крева главата да разгледа дали некој не ја демне, а живо задоволство беше кога ќе се појавеше дива коза, една или повеќе.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Бевме засолнети со Загорка Пеперутката во тремот на пералната и го слушавме врнењето на дождот кога се појавија иако пред тоа ниту во еден момент не бев помислил на нив.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Лу ми раскажуваше како со недели тој и Џон јаделе само pop-corn, а пари набавувале главно од давање крв и позирајќи за таблоиди на кои им беа потребни фотографии за шокантните приказни.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Самоуверениот и згоден менаџер на проектот го заврши своето излагање, спомнувајќи ги глобалното село и неизбежниот процес на демократизација, следеше вообичаеното ракоплескање, потоа се појавија келнерите со послужавниците и слично.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Публиката заплеска, чаршафите пак се разгрнаа и пред масата се појавија нашите „артисти“ со „дедо прота“ на чело. Сите се поклонија.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога Крсте излезе низ малата вратничка, а Нешка се наведе да се појави да види дали некој не ќе го види оти од нив излегува, овој ја исползува нејзината положба, ги бакна своите четири прсти на десната рака и ѝ ги залепи на левиот образ.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ми се причини дека ме воведува во некоја игра за која немав слушнато, а од која сепак, на крајот, ќе се појави некое чудно, можеби и непријатно изненадување.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кај некого се појави, праша нешто, доби одговор и се изгуби.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Врата се отвори и на неа се појави субашицата Ајша.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Пред мене за прв пат се појави убавото лице на војникот кој не посегна по мојата чест!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Меѓутоа, првиот процес уште не беше завршен кога беа преземени сите мерки и беа употребени сите средства за да биде смислено скршнат и разнебитен од заинтересираните соседни држави, а револуционерното движење се појави дури откако националистичките пропаганди почнаа да го цепкаат народот и да го задушуваат токму тој процес на национално осознавање.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Како што закркоре пукотницата така се појавија некои тешки возила со гасеници и со рилки како чистачи на снег така што не знам дали поскоро паѓаа трупови покосени од рафалите или местото се чистеше како ништо да не било.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Отидов, а не знаев дека со нив се договорила што да направат кога ќе се појавам.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

„Стража!“ царот плесна со рацете. Стражарите се појавија трчајќи. „Фатете го овој човек!“ И стражарите го зграпчија летачот.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Слично беше и кога еден британски таблоид, сакајќи да го драматизира потресниот случај на некој „типичен, горопаден пивопиец и спортски делија од дваесет и нешто години, до уши зацопан во свршеницата“, кој станал геј преку ноќ како резултат на спортска повреда, објави дека првите загрижувачки знаци се појавиле не во облик на хомосексуален порив кај младичот, туку во облик на неочекувана незаинтересираност за резултатите од рагби, во вид на неспособност да разговара со пајташите арпаџици и некоја нова склоност кон саркастичност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По нивното заминување дворчето се прошири, се направи место и за Мурџо кој слободно се појави од зад куќи вртејќи со опашката и поздравувајќи се со Деспина и Роса со душкање за на крајот да се примири крај Пела дозволувајќи ѝ што сака да прави со него.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

За чудо, беше пратена во Монополот и таму се најде како работи на лентата за сортирање дури и пред да се појави таму Вангел на Борис Биџов.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ќе се роди кај некого желба да измами другого, ќе се појави желба да се излаже, желба на лесен начин да се дојде до корист, преку грбот на други.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Една слаба рака со машки влакненца и широка бакарна алка се проби низ толпата околу масата и ѝ понуди запалка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Љубовта е етернален моментум во целокупната екумена.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тие очигледно не се шегувале, секој час заплашуваа да се појават, да поскокаат од ѕидот, како тука, на него да беа втиснати нивните неспокојни, болни души.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се појавува бел коњ, снажен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Се појави ненадејно и молневито пред француската читателска публика: три од неговите романи излегоа, еден по друг, во издание на угледната издавачка куќа „Фајар” - Времето на козите, Татковите книги и Атеистички музеј.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Дали токму ваквите збунувачки размисли што не знам од каде наидоа утринава, ја спречија твојата насмевка да се појави на моето лице?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Таа природа пак нежно, без напор и принуда од нас ја извлекува скриената дарба, дозволувајќи ни сами да си го размотаме јазолот, во кој поради незнаење сме се уплеткале...за потоа да ни прости, тој учител, на кого целта му била да не прочисти, па дури потоа сфаќаме: дека затоа тој воопшто и не се појавил во нас!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Тоа синкопирано чувство за пренесување на мислата, таа бесконечна потрага по суштината во суштината на самиот збор која до совршенство беше изнијансирана и искомпонирана во поемата „ТОЈ“, како доказен материјал од претходните песни се појави како амбис пред поетовото создавање.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Патиките така обезбедуваат непосреден контекст за оние кукли врз кои се менува топографијата и распоредот на половите органи, така што пенисите, налик на избликнати бубулици, се појавуваат и врз лицата на адолесценти.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Апостолките на нашиот татко во кој се појавил на свечениот чин, што мене ме одушеви уште првиот момент кога го дознав тој ненамерен гест и белиот невестински фустан што Ласа никогаш не го облече.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Се појавија многу нови етикети, но Levi’s остана возвишен крал.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По два дена се појави Москва.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Не стануваше збор толку за разорното дејство на времето, колку за напад на болест, како неговиот ум да продолжил да расте додека телото пропаѓа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но среде насмевката можев да ја здогледам на нејзиното лице скромната лединка по која се движеа со речиси отсутни чекори многу од нејзини размисли и чувства.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дали можеш да се појавиш пред пламенот на љубовта без страв дека ќе бидеш фатена од пламените јазици?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

За него немав информации, освен од магазините кои се занимаваа со естрада; одвреме-навреме, ќе се појавеше некој напис, во кој се говореше за „мајсторот на рамнотежата“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Вратата се разгрна полека, но наместо да се појави остар јатаган, се појави една сејменска глава; се опули во собраниот куп и се насмеа. – Се собрале како пилиња под квачка – проговори и ја отвори едната пола на вратата. Му се поклони длабоко на тој што беше зад него. Му направи темане: – Бујрум, кади баба. Тука се како лисичиња.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Линијата пак се појави. На два метри од пештерата, небото падна врз него.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Тој плесна двапати со рацете и му даде некаков ишарет на слугата кој веднаш се појави.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

На вратата пак се појави Ибраим. — Оди, Ибро, да викнеш коџабашијата. Трајка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тогаш се отворија ќепенците од куќата и на прозорецот се појави бабата на Дора.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Првин се појави војнички мотор со три седишта, а потоа и високиот прав зад него.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Три дена потоа, низ царството се рашири болест: Господ Бог пушти страшни пликови врз народот, и глувци се појавија, и земјата се тресеше три дни и три ноќи без прекин.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Курта оди до прозорот. Штом ќе се појави, однадвор се слуша аплауз и скандирање на неговото име.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Или да се појавам во природна, неизменета состојба, онака како наутро, само со грст вода фрлена на образот и малку помадичка, на рамни чевли, без лажна висина.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Следниот ден таа повторно се појави.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

- Јас ќе одам прв во веце! - го слушнав братучед ми.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Така, на пример, табиетите на Џингис Хан, Сулејман Величествениот или Наполеон остануваат речиси исти.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ќе помислат луѓето на журка ги викаме, со Ред бул место малихерки ќе се појават на Мечкин камен.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Вистинска експлозија се случи во шеесетите - половина луѓе од планетава почнаа да носат фармерки.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не можеш пред мажите да се појавиш ко ливот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Над Бела Вода се појавија авиони и со голема брзина летаа кон преспанската рамница.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

На ливада шарена една баба Марта немо си седна дечиња се збираат принцеза ќе бираат. Се појави пчеличката Маја...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Додуша натрупаниот снег и едните и другите ги правеше приближно исти, само растреперената душа на Пелагија како да открија одвај забележлива разлика, некаков крцкот што не доаѓаше од тлото на земјата, туку негде од погоре, скоро знаеше кој ќе се појави со Танаско уште пред да се отвори вратата.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И потем се појави Земанек однекаде одзади, од задните редови, и за да ја спаси ситуацијата, почне да пее некаква народна, шегаџиска песна; сите прифатија и набргу и Луција, со солзи во очите, пееше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Веше беше околу 22 часот и нам ни се приспа, кога на вратата се појави дедо ми со еден милиционер во униформа и со вистински пиштол на појасот.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

„Да знаеше и да беше уште жив можеби и ќе се појавеше“, рече таа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ме израснаа скромни и чесни родители.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тогаш пак се појавија Бугарите. Со пукање, ами со што.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Меѓу прстите на О'Брајан се појави еден долгнавест исечок од весник.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На овие гласови никој не им веруваше, но сѐ додека не се појави Чанга со козите, не може да се демантираат.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Оттука сметам дека: без минато на оската време нема ни иднина, само бездна би настанало, која без таа насушна рамнотежа би се појавила одеднаш!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Нејзините очи беа влажни... премиера Завршена беше и последната точка кога се појави тој на широкото скалило пред влезот од полуосветлената сала.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Одеднаш пак ми се појавија.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Телото ќе го исчистите со нагонот на повраќање, секогаш кога пред очи ќе ви се појават слики и кога искри ќе ви ги потресат нервите во мозокот, ќе ви се згрутчува крвта во тромб од помислата дека сте живееле во лага, дека сонот бил лажен, дека сѐ било само илузија.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Со доаѓањето и на Сефардите бројот на еврејските жители бил толку доминантен што дури се појавил предлог овој град да се преименува во Самарија.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Следниот ден тој се појави сиот блед и во својата стара риза, која стана уште победна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Значи, најприродно е народното име за еден народ да се појави кај еден соседен со него народ.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Социјализмот, теорија што се појави во почетокот на деветнаесеттиот век и претставуваше последна алка во синџирот на мислења што се протегаше назад сѐ до бунтовите на робовите во Античко време, сѐ уште беше сериозно заразен од утопизмот на минатите времиња.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Вратата се отвори. На врата се појави едно момче, високо, стројно со бујна црна коса и очи, за мене познати од некаде, како да сум ги видела веќе многупати.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Пред да ја угаси ламбата и да се седне уморен во фотелјата, нежно го истури купчето пепел на дланката и тивко кажа еден збор. Розата се појави.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога Господ Исус Христос ќе се појави од небото со моќните ангели свои, со разгорен оган, ќе ги казни со вечна смрт сите оние што не сакаат да го признаат Бога!

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

На патот, ако можело да се зборува за некаков пат, се појавиле неколцина, повеќето со шамии околу главата, облечени кој како и повеќето во бели бечви и со дебели објала на нозете.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе ми се појават и ги снемува.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

На листот ми се појавија низа чкртаници како мали ураганчиња.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Од мракот се појави бледата глава на вдовичниот син, ги искокори очите и само што не се расплака.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Но кога на титлата, богот на подземјето се појави како Хејдис, ќерка ми Лара реагираше: Тоа не е вистина! Каков Хејдис? Тој се вика Ад.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Пребледе, посиве небото. Беловина се појави на врв рид што вишнее отаде шума. Врз дрвената нога капки роса.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Гледаш колку е лековерна: лекари па лекари! Толку е сигурна во нивната секреција!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А во тој ден човекон што ја сретнал, младичот што и понудил да ја поведе со себе и што можел да ми стане и татко, бил облечен во војничка униформа и јавал бел, војнички коњ.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се појавија и Бритиш-авионите, а артилеријата ни ги гаѓа магацините, складиштата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Се појави еден генерал. Се појави како да не се појави.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Швајцарците го прифатија предизвикот и за масовниот пазар направија релативно евтина серија на часовници со дигитална технологија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, затоа пак, со задоволство ја прими „Златната палма” во Кан истата година, за филмот „Ден”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Во просторијата се појави Иле Маленко – Брзакот, онаков каков што сите го знаеја, но сега со рацете на грбот, во лисици, со изразито набрано чело и оѕверен поглед; подзастана, брзо подпогледна в лево и в десно и, бидејќи во недоумица, не се помрдна.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

За време на една седница на тој собир, тој се појави, енергичен и речит, полн со снага и неуморен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

И пак ќе се крие во шумките, во заветното и ќе чека да се појават мечката и крмакот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Измина баеги време откако Боге од Бањи се појави на вратава а јас попусто се мачам да го заборавам она што ми заседна во мислите кога го видов момчето што ми го доведе да го чувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога ќе се појавите на прагот на куќата на некој англиски благородник мошне веројатно е дека слугата ќе ви каже, Почитуваната Госпоѓа се извинува, таа не е дома и ќе морате да чекате да добиете една убава картичка Г-дин и Г-ѓа John Miller дома во Сабота, 5-ти Ноември од 16 часот - не сте повикани лично - кажано ви е дека г-дин и г-ѓа Милер ќе бидат дома и дека ќе очекуваат (можеби со задоволство) да ве видат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Покрај основните белези на Србите, Хрватите и Словенците, биле дадени и основните карактеристики на Македонците, како посебен народ.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Винстон застана мирно пред телекранот, на кој се појави сликата на една помлада жена, усукана, но мускулеста, облечена во туника и со патики.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Секој ден треба да е трагање по емоции и убави чувства.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Спорот на Авдиќ настанува како резултат превирањата во претпријатието и добивањето отказно решение поради наводна дисциплинска повреда, 3 од летото 1999 година – кое, всушност, нему никогаш и не му беше врачено, иако заменикот на генералниот директор (З. Андов), тврдел дека, уште во јули истата година, на Авдиќ му било испратено препорачано писмо за тој да се јави на разговор во управната зграда на друштвото во Велес на која средба тој не дошол, поради што против него била поведена дисциплинска постапка за кршење на работниот ред!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Му се појави носталгична слика, на неговата маса во аголот, со весникот и со шаховската табла и со непресушениот џин.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Јас продолжив: - Што можеше друго да се очекува: Се појави Партијата со својата месијанска улога.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Тогаш од автомобилот се појави разбушавената глава на Баждара, црна, зла, со модри пламеничиња во пропаднатите очи.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Само што ја направи оваа брза анализа пред вратата се појави ведра жена во полн налет на зрелоста чии телесни атрибути кажуваа дека држела до себе , ни грам вишок килограми, ниту една брчка на лицето; веројатно негувано со скапа козметика, помисли Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Поради тоа американската администрација врз себе ја презела одговорноста да посредува во некои постојани несогласувања и отворени прашања што се појавија меѓу иселениците од словенско потекло во почетокот на Втората светска војна.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Пурим алегре!14– додека на лицето му се појави еден чуден израз, мешавина на трогнатост и пријатна возбуда.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во меѓувреме на скалите се појави жена му со запалена борина в раце, таму подзастана чувајќи го пламенот од ветерот и кога го смири, ја крена борината над глава да види што станува.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Еден ден покрај пругата се појавија две крави и еден човек. Златко се изненади и се зачуди.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Тоа е човекот кој на прашањата од луѓето која е неговата мајка, секогаш имал само еден одговор: Мојата мајка е земјата македонска.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Сериозноста на сликите и скулптурите досега нудеа, меѓу другото, бегство од светот на хамбургерите и евтините магазини, а најповеќе од постојаната пресија на рекламите, филмовите и телевизијата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Татко настојуваше да ѝ приредува среќни мигови на Мајка, пред тие вистински да дојдат, плашејќи се дека никогаш нема да се појават.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Веднаш потоа на Фејсбук се појавија монтирани фотографии со мојот лик и со голо тело на жена на кое преку срамното со големи цифри беше запишана шифрата 5169.03.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Притворајќи ја портата татко ѝ и мајка ѝ, и се разбира и јас зад нив, низ процепот гледавме како се оддалечуват, чекорејќи еден покрај друг, на пристојно растојание.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Но, не донесувајте преуранети заклучоци.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Значи приказната за војникот на бел коњ почна во последните денови на југословенското кралство, во 1941, и заврши веќе во почетокот на идната година. Траеше значи помалку од една година.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Постојано ме малтретираа дека очекуваат од негде да се појави и третиот зет.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Во дни, нејаки од жештина за да се скратат самите себе, козата на некој железничар, ојарила на среде улица животинче со две глави; на стаклата на градската аптека се појавила богородица, гола и со шашливи очи; еден старец по трет пат се разбудил во својот живот со млечни заби.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Дека уште утредента ако не и истиот тој ден можат тие туѓински војници да се појават во полето помеѓу двеве планини.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

По таа причина огнот во одајчето не можеше веднаш да се појави.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Таму во Ташкент не престанавме да се прашуваме зошто тие по излегувањето од Сибир, не најдоа храброст да се појават пред поранешните борци, сега работници во советските заводи, во фабриките на Чехословачка, Унгарија, Романија и во Полска?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Но како што му го даваше писмото, одеднаш во ходникот неочекувано се појави братот Коле кој виде дека нешто се случува.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

За нив, според информациите со кои располагале, уште било дискутабилно прашањето дали во тој момент (средината на 1944 година) се појавила, во кој било вид, „намерна ‘комунизација’ на Балканот од страна на СССР“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Водена од своите сирови халуцинации, бев во готовност да го прифатам и ова привидение, но се појави една тетка со лоша фризура за да ме исплаши и на микрофон да проба да го објасни целиот настан.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

„Кога реков да им се служи алкохол само на посетителите, не претпоставував дека ќе пијат повеќе отколку што би пиеле лудите, доколку им беше дозволено!,“ рече доктор Гете.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Маглива елипса ја покрива мојава душа, можам ли да живеам без тебе!

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Вратата се отвори и кога тој сакаше да пречекори, оној младич што беше застанат на спротивната страна на тротоарот се појави пред него со устата набрана како да потсвирнува и со погледот полн иронија.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Судот може да определи прекин на постапката кога одлуката за тужбеното барање зависи од тоа дали е сторен прекршок или кривично дело за кое се гони по службена должност, кој е сторителот и дали е тој одговорен, а особено кога ќе се појави сомневање дека сведокот или вештакот дал лажен исказ или дека исправата употребена како доказ е лажна (чл. 201, ст.2 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

[Следува дека односот помеѓу конструктите не може да се разгледува со помош на бинарната логика]; да се користи бинарната логика всушност значи да се исфрли третиот [генерички] поим, позадинската генеричка природа и да се третира биполарниот контраст како тој да може да се појави и да има значење и во изолација.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Во ресторанот на „Евридика“ се појави една жена, на која ѝ рековме дека сме Југословени.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Како пример ќе го наведеме разговорот на Елмер Дејвис (претставник на Уредот за воени информации) и Ален Крестон (директор на Уредот за странски јазици) со претставниците на српските и хрватските иселенички групи, одржан на 18 септември 1942.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Знаев дека тоа доаѓа од колеги од Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, кои сметаа дека полицајката работи спротивно на одредбите на Кривичниот законик.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Патролите, меѓутоа, не се појавија, а додека пешачеше од станицата претпазливо обѕрнувајќи се, се увери дека никој не го следи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Продолжува: „Посакувам да се појавиш. Има многу ситуации во кои сакам да те видам.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Во случај на потреба резервата да дејствува со цел да го одврати противникот кој би се појавил од насока на селото Света Недела.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Од спротивната страна се појави Коста. Носи преграб ролни од хартија.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се појави - духот на нашата нација Вака ни раскажуваа старите Приказни за победата над варварите Приказни за животот на овчарите Приказни за моќта на парите Разни други градации Констатации Провокации За еден живот минат во стагнации

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Инаку потребата да се појави за да ме зазбори и овојпат Привидот ја оправдува со една моја забелешка, што божем негде ја имам речено (а којзнае што сум рекол и што му било пренесено!).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во логоцентризмот постои нешто субверзивно, речиси препредено, што може да се појави и во самите напори за негово редуцирање.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Нејзе ѝ е испомешана сликата и од тоа што пак се појави Костадин, устрау да го удре, се завртува да ги затутли внучињата да не настинат, а тој седнат веднаш до неа, си ја чеша небричената брада божем се чуди што ги снашло.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Борхес крај кого седев во Женева, три години подоцна, беше сенка на оној другиот, вистинска руина.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ама, кога и тогаш Атиџе не се појави, стрештен си помисли на три работи: или таа си игра со него и се кикотка зад фереџето што не го помрднува, преправајќи се дека е некоја друга, колку да види до каде достасува неговата верност и приврзаност: или бегот ѝ забранил да доаѓа повеќе во амамот, зашто ѝ кажал дека ја открил: или пак таа не иде во амамот зашто е навистина болна.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Акцентот што се става врз лингвистиката и раните експерименти со механичкото преведување во педесетите години, доведе до рапиден развој на Translation Studies во Источна Европа, додека требаше многу повеќе време оваа дисциплина да се појави во англиските говорни подрачја. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 29

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

За нејзиниот случај во Германија е снимен документарен филм, а наскоро се појави и споменатата автобиографија.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Белиот мачор сигурно го слушнал неговото викање, зашто се појави како од никаде и скокна на скутот на старецот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Во тој миг на утринската визита се појави младиот началник на Пулмолошкото одделение.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

18. Не е сосем точно дека српските претензии за Македонија се појавиле дури по Берлинскиот конгрес во 1878 год., бидејќи организирана и од државата раководена српска пропаганда во Македонија се појави уште по Гарашаниновото “Начертание” (1844) и се изрази во 60-тите години на минатиот век.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Секогаш постои можност да се појави некој со кој ќе ја сподели својата самотија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И после толку многу години талкање и осаменост се појави од некаде, затскриена, уникатна, комплексна, енигматска, екстравагантна, филозофска, авангардна, искрена, сензибилна, шармантна, со целата своја гламурозност и раскошност воскресна „големата слика на љубовта“.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И така полека се појавив на вратата од другата соба.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

На влезот се појави Мита и, тресејќи го од себе снегот, до огништето фрли цел преграб кусо сечени цепеници.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Народот се чудеше: ама чудењето го замени неверување: зарем во амамот да се појават змии, па тоа да е причината за затворањето?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Истото може да се каже и за сродната идеја на филозофот Јирген Хабермас за јавната сфера („сферата каде приватните лица се здружуваат во јавност“ 80).

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Во истиот момент и на вратата се појавија тројца такви луѓе и еден старец од педесет-шеесет години.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Јас ќе работам, ќе те почитувам, ќе те хранам и издржувам според обичајот на еврејските мажи коишто вредно работат, ги почитуваат, хранат и ги издржуваат своите сопруги.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И за другите религии лудилото е потпаѓање под влијание на темните сили, како последица на борбата помеѓу Бог и Сатаната, но се појавиле и оние кои барале поинаква причина за лудилото.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога Гоше ќе се појавеше на вратата на аптеката „Здравје“, на Ласте срцето му заигруваше, го фаќаше под рака и заедно влегуваа во малата просторија наменета за прием на стока, за да кренат по едно до две чоканчиња ракија.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Седев на ранецот со пушката во раце кога колоната се појави.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кревката млада кожа, оптегната преку черепот, почна брзо да се брчка, на челото му се појавија првите оросени бразди, несвојствени за неговите триесет и пет години, предвесници на староста.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Во филмот „Растејќи со тревите” се појавува на тринаесет години и со тоа ја добива првата номинација за „Оскар”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Најпосле се појави Стоја со свилени фустани во боја расплетени кадрави коси, и штикли високи носи.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Главата му беше изобличена, како коската на челото прекумерно да пораснала заканувајќи се да ја пробие кожата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На улицата повторно се појави капетанот. Го подигна пиштолот и истрела.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Морскиот лав во Зоолошката градина, кој паднат во некоја депресија одбивал и да јаде, кога се појавив и се подадов кон него, доплива кај мене.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Саво, кој беше навикнал секојдневно да ги дочекува пријателките на Снеже, мрзоволно се појави на вратата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

При распитот што инспекторот го извршил во гостилницата Црвен рид, а во врска со посетата на М. Ѓурев на гостилницата, беше наведено: Гостилничарот изјави дека тој лично бил на џамлакот и го следел доаѓањето на градскиот човек М. Ѓурев уште од моментот кога тој се појавил на ритчето, значи уште пред да почне да се спушта по патеката покрај редицата тополи.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Децата јадеа малку и од киселиците, а потоа заскитаа наоколу, гонејќи се и играјќи се со Белуш, кој ненадејно се појави некаде од папратот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Малечката Пелагија ретко доаѓаше, кога ќе се појавеше обично беше со мајка си или со бабата Перса, згора на тоа, Мурџо или беше пред нив или зад нив со високо крената опашка и веднаш штом ќе се појавеше Дончо, ги покажуваше забите како предупредување да не се случи нешто со неговата Пела.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Освен тоа, во дел од кириличните споменици се појавуваат глаголски букви, што укажува на фактот дека истите се препишувани од постар глаголички изворник.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

А Бајазит, ќе се појави ли Бајазит макар во својата носилка украсена со пердушки, свилени пердиња и скапи камења?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ведрина се појави кога стигнавме до првите куќи на селото Височишта.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тоа мораше да се случи уште првиот ден, кога оној се појави во нивниот кварт.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа беше дива, невозможна помисла, што требаше да се напушти истиот миг кога се појави, но собата разбуди во него некаква носталгија, некакво наследно сеќавање.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А, вака, сите ти се смеат! Во нашиот дел на гости да не си се појавила со чаша!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Дали во нејзината фантазија младоженецот беше татко ми, за нас ќе остане само претпоставка!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Што ако на вратата сега се појави синиот ангел?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Бошко обично ѝ седеше крај нозете, лигавејќи се од радост кога врз ѓерѓевот ќе се појавеше нешто познато.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тој лик, тоа нешто што во делот од секундата ми се појави на белиот ѕид, тоа не беше цртеж на хартија, тоа беше сенка во воздухот, тродимензионална слика од магла и чад.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Таа не се појави, а тој не се здебели никогаш повеќе.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Јосиф Висарионович му се појави на рускиот народ како демиург кој потекнуваше од друг народ (грузискиот), за да го оствари божјиот сон на мистична Русија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На лицето на малечкото ангелче се појави грч, малку поразличен од оној претходниот што беше замолчен со белата течност која сѐ уште се цедеше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Додека си разговараа за нивните заеднички теми кои не беа малку, се појави Тодор, кој им се приближи и седна со нив.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Неочекувано, кај погорната воденица, шишарките се размрдаа и на лединката се појави лично тој, Даскалов!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Одеднаш повторно се појави пелистерецот и несмасно го дувна шеширот на Петар, кој веднаш се затрча да го дофати.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Татко ми нашироко го дообјасни зборот – автохтони, па продолжи: – Во една германска книга пишува дека козата се појавила во Европа во времето на варварските инвазии.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Ќе стигне ли? - се прашуваа сите, очекувајќи да се појави од негде некој моторен кајак.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

А јас знам дека и денес, кога во недела на причест нема да се појави некое дете, кое одамна има свои деца, мора да каже зошто отсуствува.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Бојан почесто застануваше, свртувајќи ги очите кон долниот крај на Рамни Ливади од каде што требаше да се појави џипот. Но шумарот се забави.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Од некаде се појави нашиот преведувач.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Најпосле, на дваесет и трети август, ден среда, се појави водата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Никој не се појави од никаде, никој не пофте да го покаже своето интересирање и своето љубопитство за почетокот на работата на бунарот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во градот се појавиле некакви необични луѓе. Во ова време на необјаснети појави, овој глас ми предизвика наежување на целото тело.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Како што леталото завлегува во зоната на ноќта распослана над Атлантикот, низ прозорецот допира сѐ поскудна светлина, како некој надвор брзо да го свртува реостатот од светлосниот парк на дневната светлина, па океанот добива на таинственост и несфатлива длабочина, а на небото се појавуваат првите ѕвезди.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Посебно убав овој пејзаж беше во рана пролет, кога низ штотуку потераните никајци ќе потрчаа и ќе заблееја јагнињата, и доцна напролет, пред што ќе узрееја житата, `ржта и пченицата, и, потем, во зрело лето, кога во веќе узреаните жита, со своите живописни носии и гласовити песни, ќе се појавеа жетварките.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Можно ли беше Атиџе да се појави? се прашуваше. Ќе измислеше ли нешто да се појави, макар и забулена?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Светло од никаде да излезе, да се појави.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Да го ставиш комарникот, па дури после да ја покажеш главата, да се појавиш.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ги виде сите изминати дрвја, редови и хаосот од гробови; оддалечените куќи; како во светот да се појавија некои нови својства што ги немаше за време на неговиот живот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

На ист начин, како што во христијанската традиција злото, поаѓајќи од своите обиди да го искуша Исус, делува на прикриен начин.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во пресрет токму на тој немир, како што тој и самиот можеше да очекува, се појави Германија.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Дури во пролетта во 1942-та дојдоа, од Прилеп, со џип, потпоручникот Куцаров и двајца германски офицери; го собраа Крсте Јанчески од дома, го качија во џипот и го одвезоа на Црн Камен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во мојот живот, речиси секогаш, некое делче од вистината, што најмногу сум ја посакувала, останувала скриена. Ме изморија таквите игри!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да речеме, да се појави некој интересен полициски чиновник со црвен нос, или адвокат со еврејски акцент.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Нешто пред 18 часот од кај самопослугата се појави бандата на Абраш.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Првин се појави едно мало глувче и ја претрча собата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И повторно блесок! Во водата како од сферно огледало се појавија чудни изопачени ликови. Ѝ се превртуваа во умот рефлектирајќи се во нејзините, како оаза, зелени очи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Се појави однекаде и џипот на Фискултурецот; прост и груб како што беше дал Господ, дојде право кај групата на ливадата и му префрли нешто на Земанека: дека гласот му бил како кај евнух; така рече, дека пее како скопен.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

На вратата на салонот, која веројатно не беше правена по димензиите на домаќините, се појави стасит силен маж.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Писмото кое беше испратено на старата адреса на живеење – од која Авдиќ се отсели уште во 1994 – беше со намера да се издејствува тој добие отказ поради, наводно, нејавување на работно место во период од 44 денови (откога Орхан го доби писмото, па сѐ додека не се појави лично во фабриката „Киро Ќучук“).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Крајот на доктор Хакер (Doktor Hackers Ende) прв пат се појавил во Die neue Kunst I/1, 1913. 62 okno.mk

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Илија се појавува на вратата кога сонцето е слезено до ќерамидите на куќарчето и првите зраци го затекнуваат на вратата.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Но, тоа не е причината што мене ми ја прави карикатурата интересна. ‌Во времето кога се појави карикатурата, ССО имаше тираж од околу 25 000 примероци и читателство од, главно, помлади геј- сиднејци.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Стрип-цртачите обично цртаат во многу поголеми димензии за да се минимализираат несигурностите што можат да се појават. 100 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Коса ја носеше идејата дека целиот нов култ на млади се појави благодарение на крајот на времето на Рибата и почетокот на времето на Водолијата - и навистина изгледаше дека клинците прифаќаат такво нешто.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Нашето минато, нашата сенка без која не би биле сега овде збрани во слава на Светиот оган сред длабоката темнина на шумата подготвени да го каснеме посниот залак испржена риба пред да се појави другиот оган - небесниот диск, врз почетокот на нашата преобразба.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Чекам така еден час, чекам два, од никаде никој да се појави.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Настанот во црквата кога се појавија сејмените со исукани јатагани и навртени пиштоли кон луѓето, беше страшен.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ширата и мамалигата, и печената пастрма и попатните земјоделски изложби, брзо се забораваат кога на влашката рамнина ќе се појават петролејските кули, чиниш безброј како една шума.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Подоцна се појавија безбројни копии, но, како и во претходните случаи, “новата елита” за вреден го смета само оригиналот. Swatch Што се однесува до Swatch часовниците, тие настанаа како швајцарска реплика на евтините јапонски часовници, а станаа приказна за себе.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Пред Уредот се појавив на време и дотеран. Притоа, да истакнам, вратоврската толку ми беше стегната што речиси ме задушуваше.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Не знам дали само мене ми се појави?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тој се потргна настрана. Од зад него се појави стражар со широк граден кош и со долг црн пендрек во раката.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Напати ќе ми се појави некое светло, ќе се извре некаде далеку од земјата и одново ќе пропадне в земја.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Животов има смисла кога после голема трагедија ќе го дочекам изгрејсонцето, а зад небесниот хоризонт спонтано ќе се појави надежта и без процедурални забелешки после ужасно лоша ноќ може да започне нов ден.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Кога се појавија пред дворот Мурџо не го скокна плетот, туку почека тие да влезат преку малечката вратничка за потоа радосно да ги поздрави со некој сосема нов глас во квичењето.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ѕидните слики кои се појавија беа совршени, источњачки, кревки и потполни, а потоа се претвораа во вистински источни градини со пагоди, храмови, богати со кинески, златни и црвени олтари и со музика од Бали.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Но се случуваше некој од чуновите, кога не ќе се појавеше змејот да ја мине границата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

– Не бери гајле, Мусо-ага, не бери, само вие добро спремете јатаганите и кога ќе наредам јас, удрете – го тешеше кадијата, одејќи по него со беговите. Со таков разговор се појави колоната на Чашка над самото Чаништа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Дека божем сум очекувал да се појави токму оттаму од каде што наидуваше.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Туку, нека мисли така. Да не ми откаже, брука ќе биде таму да се појавам сама.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Остана уште обврската внучињата на баба Петра и дедо Костадин да ги подготви за враќање кај нивните родители, дури не смее ни да чека ако веќе еднаш овде се појавиле од црвениот крст, туку да се загне самата и да ги пронајде кривулестите патчиња што побргу ќе ги однесат во родителската прегратка.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Од тие организации со својата гласност посебно се истакнувале Комитетот за одбрана на Америка по пат на помагање на сојузниците и американскиот (изолационистички) Прв комитет.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Клекна крај една голема оморика, под грмушки, токму како жив човек; се смири.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

И кога во групата деца најпоследно се појави девојче да го бакне крстот, се зачуди поп Трајко и си рече: — „Шо бара воа чупе меѓу децата?“ — ама си го стори адетот без да ми попречи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Потоа три ужасно долги дена воопшто не се појави.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Трпе беше првиот жител од Трпејца кој се појавил на вестите на ТВ и тоа во лоша улога.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Според држењето би се рекло човекот се штукна од умот, ама според оваа блажена насмевка што одвреме-навреме му се појавува на лицето, јас велам дека е подобро што тоа се случи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

ТЕМЈАНА: Маноиле! (Паѓа на канабето и плаче.) Во тој момент на вратата се појавува Димо, баба Ленка и Вета.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Но, надежта за спасот на Рада се појави на вратата, тоа беше Томо.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Ах, не! Не, не, тоа никако! Јас кај Шулц; кај мене, знаете, компликации се појавија, прво градите ми ги зафати и кашлица, потоа настинав: градите и грип... и ете, сосем неочекувано... сосем, сосем неочекувано“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тимберланд е фирма која прва исфрли на пазарот висококвалитетни кожни мокасини со врвка провлечена околу ободот долж целите чевли.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Гавазот остана пред црквата и, со почит ли, или од замор, слезе од коњот, па почна божем да си ги протега нозете, кога пред дојдените се појави калуѓер.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Подоцна се појавува на балконот Ристаќи во антерија и тука се рашетува, тука се накрепува на вратата или балконот занесен во мисли.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Се појави еден малку како исколван во лицето, брадата искубана, чиниш пасена тук там, а крај него една дундалеста женичка во која Коста Тапанарот ја препозна Тушимката, што пак, од друга страна, ја потврдуваше претпоставката дека човекот е попот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Така, во весникот „Њу рипаблик“, од 21 април 1941 година, се појавил коментар, во кој биле изнесени основните карактеристики на народите што живеат во Кралството Југославија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Ја сметав дури и за многу значаен залог.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Еда на ова стражарско место не го интересираше прозорецот зашто пр секој поглед во густите капини косата како да му се поднаежуваше од страв дека навистина некој би можел да се појави.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тогаш го здогледав Симона кој од некаде се појави, но сега застана и гледаше во Лена како во маѓесница.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Кутричкиот, сигурно исчекува, слушајќи ја грмотевицата, да му се појави во куќата.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Јас нагазив. И одеднаш пред мене се појави камион. На свиокот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Како одблесок се нижат деновите и ние се враќаме со мислите на боиштата, во туѓината, се враќаме во тоа наше постоење таму и тука, во нашето вчера и денес и не поткачува прашањето – а утре чија слика ќе се појави во весниците и чие име ќе го слушнеш во телефонската слушалка?...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

-Штом ќе ја насетам болката, или ќе се појави некој проблем во врска со здравјето, најнапред одам на лекар а потоа постапувам според неговите наоди и совети. Ништо друго.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога се појави на вратата, тие станаа, но така чиниш поклон до земја и прават.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Дури по цела една деценија исполнета со национални војни, граѓански војни, револуции и контрареволуции во сите делови на светот, Ангсоц и неговите ривали се појавија како целосно оформени политички теории.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се појави Лена. Ми се стори, без брзање, и туку плесна два-три пати со дланките и прибрано изговори, мирен Гаро, на што ѕверот, за чудо, се поколеба, се заврте лево-десно, а опашката и застреланите уши му се олабавија.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Било сосема јасно дека партизанските водачи на ЕАМ и на Народноослободителното движење на Албанија "се комунисти и како такви ги шират нивните идеологии во реоните под нивна контрола", но тоа, според нив, многу се разликувало од "систематскиот обид, од страна на делови од некои централни организации, да го комунизираат целиот Полуостров".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Лембик (Alembic), од арапски al-anbīq, алхемиски сад за дестилација, од којшто подоцна се развила ретортата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И следниот ден во истото време човекот пак се појави.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

V Сајм беше исчезнал. Дојде едно утро, а тој не се појави на работа: неколкумина непромислени го прокоментираа неговото отсуство.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој, навикнат на шеќерот со којшто повремено го прихрануваше и блажеше неговиот одамна признат стопан Брчалото, сега здебелен до отромавеност, попусто секој ден излегуваше од своето скривалиште во фурната, се довлечкуваше до портата и со подзината уста очекуваше од некаде да се појави Брчалото.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Оддеднаш фигурата на брат му, која лебдеше пред неговиот засенчен вид и нераспознатливост, стана реална, широкото и искрено лице со својата природна добрина и љубезност се појави од замаглената светлина.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

— Сега ќе разбереме сѐ што ни треба, — му се обрна мудурот на јузбашијата и двајцата почнаа да кројат планови како ќе се заштитат при евентуален напад.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Штом се појави морскиот брег, веќе влегувавме во Аспровалта.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Умот требаше да создаде слепа точка секогаш кога ќе се појави некоја опасна мисла.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Многупати помислував што би ти кажала ако еден ден се појавиш. А сѐ што би ти рекла би било оправдување.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На крајчињата од очите на Пелагија се појавија зрнца солзи што брзо се слизнаа по образите како низи.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

„Оставете го списокот на бирото!” - му дофрли шефот на СС единицата. „Може ли да знае нешто?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Се појавуваат идеи дека еден ден веќе нема да бидат потребни технички средства за пренос, туку и мислите и идеите ќе се одвиваат низ чиста размена по пат на мозочни бранови што ќе пулсираат низ целиот свет, секој пронаоѓајќи ја својата цел во тој „организиран хаос”.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но не можеше да објасни како и од каде можела да се појави толку високо во планината во тоа зиморливо утро.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во ретките мигови кога сум печена свинска глава што го гризе забранетото јаболко, посакувам да сум покрај езеро, да си ги шлапкам нозете во водата, да се појавиш ти штотуку изгонета од Рајот и да влезеш во езерото, а јас да се радувам гледајќи те како го покачуваш нивото на водата со твоето дебело тело.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Луѓето што се појавија, се искачуваат кон нас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Писмото беше напишано дури по вториот случај.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А тоа ќе рече дека пушката - сега веќе тој зборува погласно, подвлекувајќи го секој изречен збор _ значи пушката е рачно огнено оружје за уништување одделни живи цели, ова добро да го запамтите, за уништување живи цели, што ќе рече сѐ што ќе се појави пред ова што сега го држам в раце е цел, велам цел, којa ти, ти и ти и сите вие треба таа цел да ја ... да ја уништите.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Од спротивната страна се појави камион со изгаснати светла.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И ќе го нема, со времиња ќе го нема, па пак ќе се појави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кога одев да ја посетам Сара, сѐ почесто ја наоѓав во пеперуткарникот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И, како што се појави така и исчезна. „Живот на сенките“, заклучи Филип Д. „Ги снемува на ист начин како и што ќе се појават. Недопрени“.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Утредента се појави Васе со писмо и препознатливиот прекрасен учителски ракопис на Петар: „Мила Томаица, нема крај на радоста моја по добивањето на вестите од тебе!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

- Еве ги! Тие скоро и неизговорени зборови, тој шепот не посилен од шушкање на суви лисја, ги намалиле луѓето по засолништата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Една од приказните кои оделе со Луовата слика била за некој манијак кој убил четиринаесет деца и го снимил нивното врескање, за да може после да дрка секоја вечер во шталата, а Џоновата слика се појавила заедно со една приказна за некој тип кој го убил својот љубовник затоа што сакал да се ожени за неговата сестра, а овој не сакал сестра му да се омажи за педер.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

– Кадијата од Прилеп во Македонија Арслан-беј моли за милост и совет како да постапел со извесни разбојници што се појавиле во неговата нахија, подигнале бунт и ги погазиле твоите свети закони – и го отвори самото писмо.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Но дали навистина повеќе нема да се појави башибузук на Балканот? запраша Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Според неговите опсервации можните политички проблеми кои можеле да се појават поради „зголемувањето на партизанските сили во областа“ би можеле да се спречат со недавањето никакви изјави за настанатата ситуација, на никој начин да не се инволвираат членовите на британските воени мисии „во проблемот за независна Македонија, како и за сите други политички проблеми“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Мила Пелагијо, не е важно дали се фрла црно или бело семе, од твојата нива не може друго да се појави, туку китка како тебе!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Во времето кога неговите сонародници и современици изворот на лудилото го толкуваат со влијанието на божицата Хера или пак со богот на војната Арес, еден од учениците на Хипократ запишува дека ни светли ниту пак темни сили го предизвикуваат лудилото, туку само нашиот мозок е она што нѐ прави “луди или делирични, ни внесува ужас и страв”.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Животот за мене одамна престана да биде игра, и притоа најмалку ги сакам криенките - му реков. -Зар грешам?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Судот може да одлучи сведокот да положи заклетва и пред да биде сослушан (чл. 231, ст.1-3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По плажата минува едно поголемо теле, Климче го гаѓа со камен.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Во нашиот бордел, уште првиот работен ден, се појавува Ричард Гир со розова ружа и со книга пред печатење и избира една најдобра, најумна и најблесава од сите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Во тој момент пред купето се појави кондуктерот, кој ни го прекина појадокот, а по него и еден со количка, во која имаше кафе и пиво. Но, никој не купи ништо.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

А кога дојдоа нашите, се примири некаде, како под женски скут, и додека сиот град излезе на улици тој не се појави во чаршијата барем да си ја обие својата бутка, сѐ додека не го дочека синот во партизанска униформа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кикицас, сѐ уште притиснат од сомнежот што се појави кај него, нервозно праша: - А кој ќе командува со операцијата? - Јас, Ѓорѓи, ќе командувам - рече Маркос.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Lanier, најентузијастичкиот заговорник на новиот клуч, што ќе ја отвори вратата на човековата фантазија, е веројатно првиот човек којшто на насловната страна на The Wall Street Journal, сериозно деловно списание, се појавил со реге фризура (dreadlocks).

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Жив си, жив си, Нумо! Јован ми кажа дека си тука. Тој е во болница.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И во ниеден миг не можеше да си замисли како тие, се уште деца, можат да гинат, да ги распарчуваат топовски гранати, да ги жнеат рафали.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Овој излезе назадечки и на уште отворената врата се појави бившиот Аџи Јане, сега Јунус-бег и направи едно длабоко темане. – Добар ден, кади ефенди.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Чанга, при првото читање, не претпоставуваше дека волкот ќе биде замешан во расказот. Но тој брзо се појави.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во еден момент, од другата страна на Широк Сокак се појави и им доаѓаше во пресрет позната висока машка фигура со руса коса, долги руси подвиткани мустаќи, црвен кадифен фес на главата, убава едноставна облека и стилизиран бастун.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Оттогаш кога на небото ќе се појави авион, Гошко ја крева главата, го гледа, се восхитува и си вели: - Одамна, кога дедо ми бил дете, немало авиони.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Од некаде се појави братот Коле и ги викна сестрите кај татка си.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Среќен пат (Bon Voyage), 1944г. Авантурата на Мадагаскар (Aventure Malgache), 1944г. Опседнат (Spellbound), 1945г.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Неколку часа Ц стоеше на местото каде требаше да го чека жената во црно, но таа не се појави.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Но ако. Има време да се наигра со јагнињата, со овие ојагнетиве и со оние што можеби уште денес, или утре ќе се појават на белиот свет.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И затоа, кога мислата ја нема, се појавуваат козите, пратени од Бога да ја исправат неправдата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

се (зам.) - појави (гл.)