Каза ноастра и мунтиле, се потсмеа синот на Тајко во себе. Планината е нашата куќа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Твојата си ја сакаш?“ се потсмеа валијата. Пак воздивна ибн Пајко:
„Мојата, вели пашо“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Неговите скрипти ги згазна коњот со копитото, како свесно да знаеше дека токму така треба да се држи спрема него, да му се потсмее презриво за сета мака што повеќе од едно десетилетие го превива над смислата на овие извалкани и побледени табаци.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)