Криев само јас, но затоа во себе одгледував едно убаво, сладосногорко чувство, што се потсилуваше од нејзината појава.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И дуваме, гаснеме, а пламенот само се потсилува и си оди уште понагоре, по конецот. Како со раце се искачува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)