се (зам.) - поставува (гл.)

Ги научи навиките, дури и слабостите на секого и се поставуваше така како што тоа беше најдобро за интересите на семејството.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Поставувајќи го ова прашање како (моја) констатација, се поставува ситуацијата на „неразбирање“, „ненавлегување“ во суштината на системот на СОЗДАВАЧОТ, во создавањето на песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Собата на вокалот Е во која страдањето се поставува над сите знаења на светот („Не е од големо значење знаењето со кое ќе се здобиеш, туку знаењето кое ќе го изнастрадаш“) претставува „книга на болниот“ во која се бележи поетовиот обид да се преименува себеси, да се допише и дообјасни, да се дефинира како „развеано евангелие на немирот“.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но нивниот сајт беше толку малку читан па се поставуваше прашање зошто чика Суруш однадвор фрла толку пари за толку неспособни суруши.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За ова време откако беше дојден во нејзиното одделение, учителката можеше да рече за него само олку: „Кон учењето и задачите што му се поставуваат, се однесува сериозно.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
137. Ете зошто, прашањето кое наречје треба да биде општ литературен јазик за Македонците и Бугарите, ако првите и за напред ќе се викаат Бугари, коешто прашање сега не се поставува на дневен ред, зашто умовите на сите Македонци сега им се зафатени со револуционерното движење, еден ден неминовно и без други причини ќе поведе кон едно расцепување меѓу Бугарија и Македонија, со создавањето од страна на последнава свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Прво се поставува прашањето: дали комитетите, расудувајќи логично, можат да му објават војна на новото течење?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето само, дали тоа озаконување е во наша полза, зашто велат оти Бугарија ни направила многу добрини и ќе ни направела уште.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето: кој е во сето тоа крив? – На тоа прашање јас не можам да одговорам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето: кој ни го клал името, што сакал да означи тој со него кога нѐ крстил и што разбираме ние под името Бугарин кога се наречуваме со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега се поставува прашањето: кои колца од нашиот синџир наречја ќе се наречат српски, а кои бугарски и врз која основа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во оваа статија јас ќе се потрудам да одговорам на тие и на многу други слични прашања и со тоа, според мојата сила, да ги разјаснам научните основи на националниот сепаратизам, како и да покажам на неправилноста на тие приговори што се поставуваат од неговите противници, коишто со тоа сакаат да го компромитираат него како нешто вештачко.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се довериме на првата теорија, т.е. дека Бугарите и Србо-Хрватите се преселија на Балканскиот Полуостров како готови одделни целини, тогаш се поставува прашањето до каде се простираа тие народности во времето на преселувањето и дали сите дојдени бугарски Словени останаа и досега такви или некој дел од нив се посрбија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во царувањето на Марко Крале таа сосем се одделува од српските земји и се поставува во особен однос кон турско-српските односи и војни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Луѓето, стиснати меѓу чуки и суводолици, се поставувале зад камења и зад џунки со искуство на војувачи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Станувај и засолни се негде со онаа твоја пеперуга. Ти доаѓаат сватови со оган.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чистеа огромните стари кристални балски лустери, се поставуваа посебни светла од страните, покрај прозорците до кои висеа тешки кадифени темно црвени пердиња.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се поставуваше бината, како тесно но долго црно плато по кое се движеа манекенките.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ја поттргнувам машината за пишување со листот во неа и, онака, замислено, гледам во последната реченица од незавршениот текст: „Тука се поставува прашањето...“
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
4 Оттука, се поставува прашањето: каква е фактичката состојбата со работничките права во Македонија?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Колку и што ќе јаде од тоа што се поставуваше на масата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се поставуваа семожни прашања пред нејзиното сè уште неизвесно заминување: дали еден ден и ние ќе се вратиме, дали Мајка ќе ни се вра­ти среќна, смирена од враќањето?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се правеше гробот, кога ќе почнеа темелите да му се копаат, да се поставуваат темелници на споменикот, се канеа сите блиски и роднини на покојникот, како куќа да се прави: се колеше јагне или овен, се редеше главата во темелникот, се правеше ручек, се викаше попот, и тука заедно со мајсторите се јадеше, се пиеше; пред тоа, попот Матлија со крстена водица ќе го осветеше гробот, ќе му пееше молитва, ќе фрлаше поглед на плочите и камењата стокмени за споменикот, ќе ги пофалеше мајсторите што ги делкале, домаќинот што стокмил пари за споменикот, а потоа, сиот измастен од месото што го дрпаше, го поземаше бинлакот со вино и долго го држеше на устата како да го подува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се поставуваат во појаси, секој појас од по два реда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На еден километар фронт, во секој ред, се поставуваат околу девет до десет жаришта, а во секое жариште околу три до пет пламенофрлачи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веднаш се поставува прашањето: Зошто се бараат предавниците на Гарванов и на неговите другари, а не и на оние над 2.000, повеќето непознати македонски маченици, што ги наполниле турските затвори?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, оправдано се поставува прашањето: Дали Гарванов притоа навистина се раководел од интересите на Револуционерната организација или пак тоа го правел од некои поограничени интереси на ЦК, респективно од негови лични?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)