Иако и јас, како наш Кочко почнав да си го прочистувам грлото со зборовите што ме измачуваат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Помладиот се посрамоти и му ги врати парите на Трајчета.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ништо не чувствувам, само мислам на бабата и на тоа какви гаќи носам, ако нѐ однесат на доктор. Да не се посрамотам, не за друго.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Морам да внимавам, да не се посрамотам иако не по моја вина нема жена што не ме посакува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Што да признаам? ќе прашаше и јас ќе се посрамотев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Од мене никој не ќе направи песнопоец!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Црвената кавалерија за малку да тропнам. Убаво ќе се посрамотев.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)