Се разбира, и денеска е понеделник на морскиот брег пред куќата на Маркес во Картагена де Индиас, и денеска две петлиња се перчат и му плачат мајче на Хозе Буендија башка и се занесуваат дека петлињата што ќе се најдат на морскиот брег кога тогаш ќе станат галеби, гиздави и отмени, кои во даден момент нема да ја пропуштат приликата да му се посерат на немиената глава на Хозе Буендија.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Еден копрофаг бара чинија, се посерува во неа и го изедува своето гомно, извикувајќи: „Ммммм, ова е мојата богата супстанција“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не дај боже Јоже да се врати љута е Јованка скупо ќе му плати со пензија мала ја остави сама да трпи за леб и посебна салама Таман се посрав, седнав на пача ми текна на вториот Тито од Псача ги мразев и двата, се сетив сетне го пуштив на цеде Тито Пуенте
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Доволно беше да се посереш јавно на плоштад и да се закачиш на јутјуб па за 2 дена да станеш главен сурат у цела држава.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Мајката, толку многу останав што ќе се посереше човеков?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Од овој стан, кој не е твој, направи кочина. Кога ќе имаш свој, ќе се посереш на маса.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)