Земјата долу ќе се изработи, ќе се израмни, ќе се посее со англиска трева и низ неа ќе водат мали поплочени патеки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Оној големион, што игра шах во моментов со стариот во другата соба, но и она малото, што, пак, се посеало во матката од ќерка ѝ.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Хермоген: Како би можеле поинаку, Сократе? (Платон: „Кратил“) Натажената париска есенска влажност, со капки дожд, кои и кога не врне, се посеани на прозорецот; на симсот – секогаш неколку мокри, валкани гулаби треперат од студ, а над нив, стуткани, надлетуваат големата мајка, мразната птица од Сена, носејќи им во клунот парчиња магла, рѓосани цефки од речните лаѓи, гнојни шансони на умирачкиот гамен...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Зошто ли толку нездржлив, ужасен, страшен и бесен гнев се посеа над Преспа?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На дланките на девојчето се посеани трошки мирислив леб.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)