се (зам.) - поколеба (гл.)

Во првиот миг сакаше да се врати, ама се поколеба во намерата, забради црна шамија и со срцето стегнато во грутка, појде дома со наведната глава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Сигурно се поколебале...“ Помисли Панде и сосема се олади.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Оздола од патот го здогледаа сењакот на Алекса Ѕвездин па се поколебаа дали да се засолнат под него, ама сфатија дека сега веќе кога се живо топило, а на неколку чекори од дома, нема смисла да се задржуваат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се поколебаа малку, но во темницата во којашто се најдоа не можеа да смислат ништо друго освен да си легнат да спијат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сакав да ѝ пишам на Агна, но се поколебав. Што да ѝ пишам?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Послабиот милиционер од длабочината на џебот го извлече клучето од лисиците, му ги ослободи рацете на Брзакот кој потоа се поколеба, за момент ги преврте очите нагоре, се прекрсти и седна на предниот стол, но со претходно големо двоумење и загледување како да не верува дека му е понудена столица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Носачите на сандакот малку се поколебаа и подзапреа, зашто кон нив се тркалаше голема група народ, викајќи и пеејќи алилуја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се појави Лена. Ми се стори, без брзање, и туку плесна два-три пати со дланките и прибрано изговори, мирен Гаро, на што ѕверот, за чудо, се поколеба, се заврте лево-десно, а опашката и застреланите уши му се олабавија.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Денот беше сиот затнат од тој магличав, густ врнеж, само тоа нив тројца ниеднаш не ги натера да се подвоумат и да се поколебаат во својата зачекореност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пеце малку се поколеба, но сепак стана. - И ќе испијам, - рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)